Grafkapel

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Een grafkapel is een monumentaal graf of mausoleum, waarvan het bovengrondse deel de vorm - en vaak ook de functie - van een kerk of kapel heeft terwijl het ondergrondse deel een graftombe of grafkelder vormt.

Grafkapellen zijn meestal gebouwd door adellijke families (bijvoorbeeld de grafkapel De Loë) of de rijke burgerij (bijvoorbeeld de grafkapel van de familie Van Abbe), maar werden ook gebouwd voor Huisabdijen of een sticht.

De voornaamste functie van de kapel (of kerk) was om er voor het zielenheil van de overledenen te bidden. Vaak werd aan een altarist de opdracht gegeven om hier de zielenmissen in op te dragen.[1]

Enkele voorbeelden[bewerken | brontekst bewerken]

Noten[bewerken | brontekst bewerken]

  1. A. van der Zeijden (ed.), De Cultuurgeschiedenis van de dood, Amsterdam - Atlanta, 1990, p. 8. Gearchiveerd op 16 juli 2023.