Grand Prix-wegrace van België 1970

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van België Grand Prix-wegrace van België 1970
Officiële naam Grote Prijs van België voor Moto's/Grand Prix de Belgique des Motos
Land Vlag van België België
Datum 5 juli 1970
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Frankrijk Christian Ravel
Derde Vlag van Noord-Ierland Tommy Robb
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould
Tweede Vlag van Australië Kel Carruthers
Derde Vlag van Zweden Börje Jansson
125 cc
Snelste ronde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Eerste Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds
Derde Vlag van Zweden Börje Jansson
50 cc
Snelste ronde Vlag van Nederland Aalt Toersen
Eerste Vlag van Nederland Aalt Toersen
Tweede Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Derde Vlag van Nederland Jos Schurgers
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Duitsland Klaus Enders/Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch
Eerste Vlag van Duitsland Arsenius Butscher/Vlag van Duitsland Josef Huber
Tweede Vlag van Zwitserland Jean-Claude Castella/Vlag van Zwitserland Albert Castella
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris/Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Lindsay

De Grand Prix-wegrace van België 1970 was de zesde race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1970. De race werd verreden op 5 juli 1970 op het Circuit de Spa-Francorchamps nabij Malmedy, (Liège). Het was de 200e WK-race sinds de eerste races in juni 1949 op het eiland Man. In België werd Giacomo Agostini in de 500cc-klasse onbereikbaar voor de concurrenten en stelde hij de wereldtitel zeker.

500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

De natte baan in Spa-Francorchamps was waarschijnlijk in het voordeel van de Fransman Christian Ravel. Hij wist met zijn Kawasaki H 1 500 Mach III de hele race de tweede plaats te houden, uiteraard achter Giacomo Agostini (MV Agusta), die alle voorgaande GP's gewonnen had. Ravel moest zelfs een onvoorziene pitstop maken om te tanken, maar hij had zo'n grote voorsprong op de rest van het veld dat het hem geen positie kostte. Er waren veel valpartijen, waaronder die van Karl Auer (Matchless), die desondanks zijn derde plaats wist vast te houden. Door de val was Tommy Robb (Seeley) wel zo dichtbij gekomen dat hij vlak voor de finish Auer wist in te halen. Agostini had zijn zesde 500cc-overwinning behaald en was nu onbereikbaar geworden in de stand om de wereldtitel.

Uitslag 500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 1h 01' 31" 15
2 Vlag van Frankrijk Christian Ravel Kawasaki +3' 05" 12
3 Vlag van Noord-Ierland Tommy Robb Seeley +3' 43" 10
4 Vlag van Oostenrijk Karl Auer Matchless +3' 43" 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Lewis Young Honda +4' 12" 6
6 Vlag van Australië Terry Dennehy Drixton-Honda +4' 23" 5
7 Vlag van Duitsland Ernst Hiller Kawasaki +4' 33" 4
8 Vlag van Finland Martti Pesonen Yamaha +4' 33" 3
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Chandler Seeley +4' 39" 2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Ellis Linto +2 ronden 1
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Godfrey Nash Tickle-Norton
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki
13 Vlag van Frankrijk Eric Offenstadt Kawasaki
14 Vlag van Zweden Billy Andersson Crescent
15 Vlag van België Serge Jamsin Norton
16 Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Kawasaki
DNF Vlag van Italië Alberto Pagani Linto
DNF Vlag van Nederland Theo Louwes Kawasaki
DNF Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Linto
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Percy Tait Triumph
DNF Vlag van Australië John Dodds Linto
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Paton
DNF Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
DNF Vlag van Australië Jack Findlay Seeley
DNF Vlag van Zweden Bo Granath Husqvarna

250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 250cc-race in Spa-Francorchamps was de baan weliswaar nog nat, maar de regen opgehouden. Daardoor werd het een spannende race, waarbij Kel Carruthers en Rodney Gould (beiden Yamaha) tot de laatste ronde om de eerste plaats vochten. Achter hen was het net zo spannend tussen Jarno Saarinen en Börje Jansson. In de laatste ronde begon de Yamaha van Carruthers over te slaan. Hij werd bijna ingehaald door Saarinen en Jansson, maar wist nog net de tweede plaats te houden. Jansson werd derde.

Uitslag 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Yamaha 39' 21" 4 15
2 Vlag van Australië Kel Carruthers Yamaha +15" 3 12
3 Vlag van Zweden Börje Jansson Yamaha +17" 4 10
4 Vlag van Finland Jarno Saarinen Yamaha +18" 3 8
5 Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha +35" 5 6
6 Vlag van Hongarije László Szabó MZ +37" 1 5
7 Vlag van Zweden Bo Granath Yamaha +56" 3 4
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Villa +1' 35" 5 3
9 Vlag van Duitsland Toni Gruber Yamaha +2' 32" 5 2
10 Vlag van België Oronzo Memola Yamaha +2' 42" 1
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Yamaha +3' 07" 9
12 Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco +3' 31" 1

125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 125cc-race bleven Dave Simmonds en Dieter Braun korte tijd in de buurt van Ángel Nieto, maar Braun viel uit met een onwillige ontsteking en daarna begon Nieto snel weg te lopen van Simmonds. Het werd een saaie race, waarin Börje Jansson met de watergekoelde eencilinder Maico derde werd.

Uitslag 125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Derbi 36' 23" 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki +18" 2 12
3 Vlag van Zweden Börje Jansson Maico +50" 3 10
4 Vlag van Duitsland Toni Gruber Maico +3' 15" 8 8
5 Vlag van Monaco Jean-Louis Pasquier Bultaco +3' 21" 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Villa 5
7 Vlag van Australië John Dodds Aermacchi 4
8 Vlag van Polen Ryszard Mankiewicz MZ 3
9 Vlag van Duitsland Walter Scheimann Villa 2
10 Vlag van Italië Walter Villa Villa +5' 26" 1
DNF Vlag van Duitsland Dieter Braun Suzuki ontsteking

50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Het circuit van Spa-Francorchamps was kletsnat tijdens de 50cc-race, maar dat was niet de reden dat Ángel Nieto (Derbi) er geklopt werd. De Jamathi van Aalt Toersen versloeg hem op pure snelheid. Voor zover bekend was de enige wijziging aan de Jamathi het laten vervallen van de thermostaat in het koelsysteem. Jos Schurgers werd met de Van Veen-Kreidler derde. Bij de start was Martin Mijwaart met de Jamathi als snelste weg, maar bij het ingaan van de tweede ronde nam Schurgers de leiding van hem over. Aalt Toersen was zich toen nog aan het herstellen van een slechte start en zat in de achtervolgende groep met Salvador Cañellas (Derbi), Nieto en Jan de Vries. De machine van Mijwaart kwam door het koude weer niet goed op temperatuur en hij viel langzaam terug. In de laatste ronde nam Toersen afstand van Nieto.

Uitslag 50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Nederland Aalt Toersen Jamathi 23' 21" 3 15
2 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Derbi +6" 7 12
3 Vlag van Nederland Jos Schurgers Van Veen-Kreidler +27" 1 10
4 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Salvador Cañellas Derbi +32" 6 8
5 Vlag van Nederland Martin Mijwaart Jamathi +57" 8 6
6 Vlag van Nederland Jan de Vries Van Veen-Kreidler +1' 05" 8 5
7 Vlag van Duitsland Rudolf Kunz Kreidler 4
8 Vlag van Nederland Cees van Dongen Kreidler 3
9 Vlag van Frankrijk André Millard Kreidler 2
10 Vlag van Italië Franco Ringhini Morbidelli 1

Zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

In Spa-Francorchamps was het nat en vooral in de zijspanklasse zorgde dat voor spektakel. De snelheid van de koplopers ging er echter al snel uit: Klaus Enders/Wolfgang Kalauch (BMW) en Georg Auerbacher/Hermann Hahn (BMW) vielen uit en de Münch-URS van Horst Owesle/Julius Kremer ging steeds langzamer rijden. De strijd erachter was heel spannend, maar Arsenius Butscher/Josef Huber wonnen hun eerste Grand Prix voor Jean-Claude- en Albert Castella en Pip Harris/Ray Lindsay (allemaal op BMW's).

Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Arsenius Butscher Vlag van Duitsland Josef Huber BMW 35' 49" 6 15
2 Vlag van Zwitserland Jean-Claude Castella Vlag van Zwitserland Albert Castella BMW +10" 9 12
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Lindsay BMW +12" 7 10
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Milton Vlag van Verenigd Koninkrijk John Thornton BMW +14" 2 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Wakefield Vlag van Verenigd Koninkrijk John Flaxman BMW +23" 1 6
6 Vlag van Duitsland Siegfried Schauzu Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Rutterford BMW +37" 5 5
7 Vlag van Duitsland Heinz Luthringshauser Vlag van Duitsland Hans-Jürgen Cusnik BMW +1' 27" 8 4
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Vincent Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Haddrell BSA +2' 14" 1 3
9 Vlag van Duitsland Hermann Binding Vlag van Duitsland Heinrich Kuchler BMW +2' 22" 6 2
10 Vlag van Nederland Herman Oosterloo Vlag van Nederland Karel Hermans BMW +5' 09" 7 1
DNF Vlag van Duitsland Klaus Enders Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch BMW
DNF Vlag van Duitsland Georg Auerbacher Vlag van Duitsland Hermann Hahn BMW
Vorige race:
TT Assen 1970 		FIM wereldkampioenschap wegrace
22e seizoen (1970) 		Volgende race:
Grand Prix-wegrace van de DDR 1970
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van België 1969 		Grand Prix-wegrace van België Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1971
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grand_Prix-wegrace_van_België_1970&oldid=67259865"