Grand Prix-wegrace van Finland 1974

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Finland Grand Prix-wegrace van Finland 1974
Officiële naam Suomen Grand Prix
Land Vlag van Finland Finland
Datum 28 juli 1974
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Snelste ronde Vlag van Finland Teuvo Länsivuori
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Tweede Vlag van Italië Gianfranco Bonera
Derde Vlag van Finland Teuvo Länsivuori
350 cc
Poleposition Vlag van Finland Teuvo Länsivuori
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler
Eerste Vlag van Australië John Dodds
Tweede Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler
Derde Vlag van Duitsland Dieter Braun
250 cc
Poleposition Vlag van Frankrijk Michel Rougerie
Snelste ronde Vlag van Italië Walter Villa
Eerste Vlag van Italië Walter Villa
Tweede Vlag van Frankrijk Michel Rougerie
Derde Vlag van Duitsland Dieter Braun
50 cc
Poleposition Vlag van België Julien van Zeebroeck
Snelste ronde Vlag van België Julien van Zeebroeck
Eerste Vlag van België Julien van Zeebroeck
Tweede Vlag van Duitsland Rudolf Kunz
Derde Vlag van Zwitserland Ulrich Graf

De Grand Prix-wegrace van Finland 1974 was de negende race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1974. De races werd verreden op 28 juli 1974 op het stratencircuit Imatra (Zuid-Finland). Het werd de laatste race van de Zwitserse coureur Werner Giger, die in Finland bleef voor de 750 cc Prijs van de FIM, die enkele dagen later in Hämeenlinna werd verreden. Tijdens de training voor die race verongelukte hij. De 500cc-titel werd in Finland beslist.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

De zijspanklasse, die in 1973 de Finse Grand Prix geboycot had, was in 1974 uit het programma geschrapt en zou pas in het seizoen 1982 terugkeren. Boet van Dulmen kreeg vanaf deze Grand Prix fabriekssteun van MZ voor de 250- en 350cc-klasse, maar hij scoorde geen punten. Giacomo Agostini moest de Finse Grand Prix overslaan door een sleutelbeenbreuk in de Grand Prix van Zweden. In Finland speelde de starter een dubieuze rol. Bij de start van de 50cc-race wilde hij niet wachten tot Henk van Kessel zijn (natte) handschoenen aan had, maar toen zijn landgenoot Pentti Korhonen voor de start van de 350cc-race ontdekte dat een ophangveer van zijn uitlaat was gebroken was er ineens tijd genoeg.

500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Teuvo Länsivuori was na zijn val in de 350cc-race in Finland bewusteloos in een ziekenauto gelegd, maar hij stond toch weer aan de start van de 500cc-race. Hij was zeker niet fit genoeg om de beide MV Agusta's van Phil Read en Gianfranco Bonera voor te blijven, maar door het ontbreken van Giacomo Agostini moest hij de eer van Yamaha verdedigen én kon hij een puntenvoordeel ten opzichte van Agostini krijgen. Hoewel Phil Read er na de start meteen alleen vandoor ging, wist Länsivuori toch nog lang de tweede plaats te bezetten, maar Bonera volgde hem op korte afstand. In de zesde ronde ging Bonera voorbij en Länsivuori begon toen duidelijk snelheid te verliezen. Bonera en Read gingen een soort "schijngevecht" aan, maar het was duidelijk dat Read moest winnen, want dan zou hij zijn wereldtitel veilig stellen. Toch was het team van MV Agusta verrast toen Länsivuori zich plotseling weer bij de leiders meldde. Het werd een close-finish, met Read als eerste, Bonera als tweede en Länsivuori als derde. Phil Read was wereldkampioen 500 cc.

Uitslag 500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read MV Agusta 46' 45" 0 15
2 Vlag van Italië Gianfranco Bonera MV Agusta +0" 2 12
3 Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Yamaha +1" 9 10
4 Vlag van Australië Jack Findlay Suzuki +1' 17" 3 8
5 Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha +1' 44" 5 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Williams Yamaha +1' 54" 4 5
7 Vlag van Frankrijk Christian Léon Kawasaki +2' 10" 9 4
8 Vlag van Zwitserland Werner Giger Yamaha +2' 12" 1 3
9 Vlag van Zwitserland Philippe Coulon Yamaha +2' 12" 3 2
10 Vlag van Oostenrijk Karl Auer Yamaha +1 ronde 1
11 Vlag van Noord-Ierland Tom Herron Yamaha +1 ronde
12 Vlag van Zweden Bo Granath Husqvarna +1 ronde
13 Vlag van Zweden Johnny Bengtsson Yamaha +2 ronden
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Neil Tuxworth Yamaha +2 ronden
15 Vlag van Finland Pentti Lehtelä Kawasaki +2 ronden
16 Vlag van Finland Hannu Kuparinen Kawasaki +2 ronden
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Lee Suzuki +2 ronden
18 Vlag van Finland Tapani Peltonen Kawasaki +2 ronden
DNF Vlag van Finland Harry Nieminen Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Richard Jones Suzuki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Williams Maxton-Yamaha
DNF Vlag van Finland Matti Salonen Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk René Guili Yamaha
DNF Vlag van België François Hollebecq Yamaha
DNF Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Louis With Kawasaki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Yamaha
DNF Vlag van Zweden Kurt-Ivan Carlsson Yamaha
DNF Vlag van Duitsland Paul Eickelberg König val
DNF Vlag van Italië Guido Mandracci Suzuki
DNF Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Víctor Palomo Yamaha
DNF Vlag van Zwitserland Hans Mühlebach Yamaha
DNF Vlag van Finland Seppo Kangasniemi Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk René Guili Yamaha

350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

De start van de 350cc-race in Finland moest worden uitgesteld omdat Pentti Korhonen ontdekte dat een ophangveer van zijn uitlaat gebroken was. De Nederlanders werden hier kwaad om, omdat de 50cc-race werd gestart terwijl Henk van Kessel zijn handschoenen nog moest aantrekken. Korhonen had ook geen extra veer, maar Billie Nelson wel, en ze werd op de Yamaha van Korhonen gemonteerd door Suzuki-monteur Derek Booth. Vlak na de start liep de motor van Mick Grant vast, waardoor een grote valpartij ontstond, waarvan ook Teuvo Länsivuori het slachtoffer werd. Hij werd bewusteloos in een ambulance gelegd. Patrick Pons reed drie ronden lang aan de leiding, maar ook hij viel. Daardoor kwam John Dodds aan de leiding van de race en hij won dan ook. Bruno Kneubühler en Dieter Braun waren slecht gestart maar worstelden zich door het veld om tweede en derde te worden.

Uitslag 350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos. Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Australië John Dodds Yamaha 49' 44" 8 15
2 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha +23" 7 12
3 Vlag van Duitsland Dieter Braun Yamaha +28" 4 10
4 Vlag van Noorwegen Kjell Solberg Yamaha +32" 5 8
5 Vlag van Finland Tapio Virtanen Yamaha +33" 2 6
6 Vlag van Zwitserland Werner Giger Yamaha +46" 2 5
7 Vlag van Oostenrijk Karl Auer Yamaha 4
8 Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Harley-Davidson 3
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Williams Yamaha 2
10 Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha 1
11 Vlag van Zweden Kurt-Ivan Carlsson Yamaha
12 Vlag van Frankrijk René Guili Yamaha
13 Vlag van Zwitserland Ulrich Graf Yamaha +1 ronde
14 Vlag van Zweden Ingemar Larsson Yamaha +1 ronde
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Henderson Yamaha +1 ronde
16 Vlag van Zweden Leif Johansson Yamaha +1 ronde
DNF Vlag van Finland Kari Lahtinen Yamaha
DNF Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha
DNF Vlag van Nederland Boet van Dulmen MZ
DNF Vlag van Finland Matti Kinnunen Yamaha
DNF Vlag van Finland Pekka Nurmi Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Yamaha
DNF Vlag van Zweden Bo Granath Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Yamaha
DNF Vlag van Italië Walter Villa Harley-Davidson val
DNF Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha
DNF Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Víctor Palomo Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha val
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Grant Yamaha val
DNF Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Yamaha val
DNS Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha blessure

250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In Finland leken de Harley-Davidson-rijders Michel Rougerie en Walter Villa onder elkaar uit te maken wie er ging winnen, maar het was teammanager Gilberto Milani die vanaf de kant het sein gaf dat Villa eerste moest worden. Takazumi Katayama kon deze twee nog een tijdje volgen, maar moest daarvoor te veel risico's nemen en viel. Dieter Braun was weer slecht gestart maar werd toch nog derde.

Uitslag 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Walter Villa Harley-Davidson 47' 20" 1 15
2 Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Harley-Davidson +0" 3 12
3 Vlag van Duitsland Dieter Braun Yamaha +38" 3 10
4 Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha +38" 5 8
5 Vlag van Japan Takazumi Katayama Yamaha +45" 2 6
6 Vlag van Australië John Dodds Yamaha +45" 5 5
7 Vlag van Finland Matti Salonen Yamaha 4
8 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha 3
9 Vlag van Finland Tapio Virtanen Yamaha 2
10 Vlag van Zweden Leif Gustafsson Yamaha 1
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Williams Maxton-Yamaha
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Grant Yamaha
13 Vlag van Finland Eero Hyvärinen Yamaha
14 Vlag van Noorwegen Kjell Solberg Yamaha
15 Vlag van Australië Harald Bartol onbekend
16 Vlag van Finland Jussi Rantamen onbekend
17 Vlag van Zweden Hans Hallberg Yamaha
18 Vlag van Duitsland Rolf Minhoff Maico
19 Vlag van Zwitserland Hans Mühlebach Yamaha
20 Vlag van Noord-Ierland Tom Herron Yamaha
21 Vlag van Zweden Ingemar Larsson onbekend
22 Vlag van Finland Auno Hakala onbekend
23 Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger onbekend
24 Vlag van Finland Harry Viiala onbekend
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha val
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Neil Tuxworth Yamaha
DNF Vlag van Nederland Boet van Dulmen MZ
DNF Vlag van Finland Reino Eskelinen Yamaha
DNF Vlag van Finland Matti Mäkilä Yamaha

50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Na zijn derde plaats in Zweden won Julien van Zeebroeck de 50cc-race in Finland. Van Zeebroeck startte als snelste, samen met Herbert Rittberger, Ulrich Graf en Hans-Jürgen Hummel. Henk van Kessel had intussen de nodige tegenwerking van de officials gehad. Eerst werd Jan de Vries niet tot het startveld toegelaten om hem te helpen, waardoor monteur Hub van Kessel zowel de machine van Henk als die van Julien van Zeebroeck moest verzorgen. In de bui vlak voor de start werd een verkeerde bougie gemonteerd en tot overmaat van ramp kreeg Henk zijn natte handschoenen niet snel genoeg aan. De starter wenste echter geen seconde te wachten en stuurde het veld weg, met Henk van Kessel helemaal achteraan. Gelukkig voor hem was ook zijn concurrent Gerhard Thurow slecht weg. Van Kessel viel al in de eerste ronde en scoorde geen punten. Dat opende mogelijkheden voor Rittberger, die er echter ook af viel. Uiteindelijk werd Rudolf Kunz tweede en Ulrich Graf derde.

Uitslag 50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van België Julien van Zeebroeck Van Veen-Kreidler 31' 24" 5 15
2 Vlag van Duitsland Rudolf Kunz Kreidler +1' 02" 8 12
3 Vlag van Zwitserland Ulrich Graf Kreidler +1' 10" 0 10
4 Vlag van Duitsland Gerhard Thurow Kreidler +1' 18" 1 8
5 Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Kreidler +1' 29" 8 6
6 Vlag van Nederland Theo Timmer Jamathi 5
7 Vlag van Nederland Jan Huberts Kreidler 4
8 Vlag van Oostenrijk Harald Bartol Kreidler 3
9 Vlag van Zweden Robert Lavér Kreidler +1 ronde 2
10 Vlag van Zweden Leif Rosell Jamathi +1 ronde 1
11 Vlag van Finland Pentti Salonen Puch +1 ronde
12 Vlag van Zweden Jan-Inge Persson Kreidler +1 ronde
13 Vlag van Frankrijk Pierre Metzger Derbi +1 ronde
14 Vlag van Zweden Kenneth Götesson Kreidler +1 ronde
15 Vlag van Finland Jaakko Koskinen Puch +1 ronde
DNF Vlag van Noorwegen Ove Skifjeld Kreidler
DNF Vlag van Zweden Lars Persson Penningsson
DNF Vlag van Duitsland Herbert Rittberger Kreidler val
DNF Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel Kreidler val
DNF Vlag van Nederland Henk van Kessel Van Veen-Kreidler val
DNF Vlag van Nederland Jan Bruins Jamathi val
DNF Vlag van Finland Matti Kinnunen Kreidler
DNF Vlag van Duitsland Günter Schirnhofer Kreidler
DNF Vlag van Frankrijk Pierre Audry ABF
DNF Vlag van Zweden Ingemar Bengtsson Derbi
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1974
FIM wereldkampioenschap wegrace
26e seizoen (1974)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1974

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1973
Grand Prix-wegrace van Finland Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1975