Grand Prix-wegrace van Spanje 1976

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Grand Prix-wegrace van Spanje 1976
Officiële naam Gran Premio de España 1976
Land Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje
Datum 19 september 1976
Organisator FIM
350 cc
Poleposition Vlag van Italië Walter Villa
Snelste ronde Vlag van Italië Franco Uncini
Eerste Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington
Tweede Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Víctor Palomo
Derde Vlag van Italië Franco Uncini
250 cc
Poleposition Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Alan North
Snelste ronde Vlag van Italië Walter Villa
Eerste Vlag van Italië Gianfranco Bonera
Tweede Vlag van Italië Walter Villa
Derde Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Alan North
125 cc
Poleposition Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Snelste ronde Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Eerste Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Tweede Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Derde Vlag van Nederland Henk van Kessel
50 cc
Poleposition Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Snelste ronde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Eerste Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Tweede Vlag van Duitsland Herbert Rittberger
Derde Vlag van Italië Eugenio Lazzarini

De Grand Prix-wegrace van Spanje 1976 was de twaalfde en afsluitende race van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1976. De races werden verreden op 19 september 1976 op het Circuito de Montjuïc, een stratencircuit in de wijk Sants-Montjuïc in Barcelona.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

De Grand Prix van Spanje was het sluitstuk van het wereldkampioenschap wegrace en dat betekende dat alle wereldtitels al vergeven waren en dat een aantal coureurs niet kwamen opdagen omdat ze bij internationale races elders grotere startgelden konden verdienen.

350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Hoewel de wereldtitel al beslist was, begon de 350cc-race in Spanje spannend. Bruno Kneubühler, Walter Villa, Víctor Palomo, Johnny Cecotto en Kork Ballington leverden een hevig gevecht, waar Franco Uncini zich later bij aansloot. Kork Ballington wist zich los te rijden en de wedstrijd te winnen, terwijl Palomo tweede werd. Uncini had een slechte start gehad en maakte veel indruk door na zijn inhaalrace toch nog derde te worden.

Uitslag 350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington Yamaha 52' 17" 43 15
2 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Víctor Palomo Yamaha +1" 71 12
3 Vlag van Italië Franco Uncini Yamaha +2" 53 10
4 Vlag van Venezuela Johnny Cecotto Yamaha +19" 78 8
5 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha +23" 42 6
6 Vlag van Italië Walter Villa Harley-Davidson +36" 63 5
7 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Alan North Yamaha +54" 50 4
8 Vlag van Nederland Boet van Dulmen Yamaha +54" 64 3
9 Vlag van Noord-Ierland Tom Herron Yamaha +1' 35" 95 2
10 Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha +1' 37" 39 1
11 Vlag van Zwitserland Roland Freymond Yamaha +1 ronde
12 Vlag van Duitsland Toni Mang Yamaha +1 ronde
13 Vlag van Venezuela Rogelio Cardozo Yamaha +1 ronde
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk George Fogarty Yamaha +1 ronde
15 Vlag van Finland Markku Matikainen Yamaha +1 ronde
16 Vlag van Duitsland Bernd Tüngethal Yamaha +1 ronde
17 Vlag van Italië Vanes Francini Yamaha +1 ronde
18 Vlag van Zwitserland Franz Meier Yamaha +1 ronde
19 Vlag van Brazilië Edmar Ferreira Yamaha +2 ronden
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Patrick Fernandez Yamaha
DNF Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha
DNF Vlag van Italië Gianfranco Bonera Harley-Davidson
DNF Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Jaime Samaranch Yamaha
DNF Vlag van Zwitserland Franz Kunz Yamaha
DNF Vlag van Australië John Dodds Yamaha

250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Net als in Duitsland startte Walter Villa opnieuw slecht. Pentti Korhonen ging even aan de leiding maar werd gepasseerd door Alan North, die 20 ronden lang aan kop kon blijven. Toen had Walter Villa zijn inhaalrace voltooid en hij nam de leiding over. Vijf ronden voor het einde kwam zijn teamgenoot Gianfranco Bonera echter voorbij en hij won de race, vóór Walter Villa en Alan North.

Uitslag 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Gianfranco Bonera Harley-Davidson 53' 25" 99 15
2 Vlag van Italië Walter Villa Harley-Davidson +0" 19 12
3 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Alan North Yamaha +14" 52 10
4 Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha +17" 04 8
5 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Víctor Palomo Yamaha +25" 50 6
6 Vlag van Italië Franco Uncini Yamaha +40" 98 5
7 Vlag van Nederland Boet van Dulmen Yamaha +46" 56 4
8 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington Yamaha +1' 06" 52 3
9 Vlag van Frankrijk Patrick Fernandez Yamaha +1' 06" 68 2
10 Vlag van Nederland Henk van Kessel Yamaha +1' 12" 89 1
11 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha +1' 14" 73
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Maxton-Yamaha +1' 22" 09
13 Vlag van Noord-Ierland Tom Herron Yamaha +1' 39" 40
14 Vlag van Australië John Dodds Yamaha +1' 45" 19
15 Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi Bimota-Morbidelli +1' 59" 18
16 Vlag van Zwitserland Franz Kunz Yamaha +1 ronde
17 Vlag van Oostenrijk Harald Bartol Yamaha +1 ronde
18 Vlag van Venezuela Rogelio Cardozo Yamaha +1 ronde
19 Vlag van Duitsland Bernd Tüngethal Yamaha +1 ronde
20 Vlag van Zwitserland Franz Meier Yamaha +2 ronden
21 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Juan Bordons Yamaha +2 ronden
22 Vlag van Zwitserland Hans Stadelmann Yamaha +2 ronden
DNF Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha
DNF Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Jaime Samaranch Yamaha
DNF Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Mauricio Aschl Yamaha
DNF Vlag van Italië Pierluigi Conforti Morbidelli
DNF Vlag van Zweden Leif Gustafsson Yamaha

125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 125cc-klasse ontstond een mooi gevecht om de leiding tussen Pier Paolo Bianchi, Henk van Kessel en Ángel Nieto. Na enkele ronden klom Nieto naar de tweede plaats en in de 8e ronde nam hij de koppositie over. Daarna liet hij Bianchi weer een tijdje op kop rijden, maar in de 14e ronde verremde Nieto zich en bovendien ging zijn Bultaco slechter lopen. Bianchi kon nu onbedreigd naar de overwinning rijden, Nieto werd alsnog tweede en van Kessel eindigde als derde.

Uitslag 125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi Morbidelli 49' 56" 04 15
2 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Bultaco +25" 54 12
3 Vlag van Nederland Henk van Kessel Condor +1' 03" 20 10
4 Vlag van Duitsland Toni Mang Morbidelli +1' 03" 82 8
5 Vlag van Frankrijk Jean-Louis Guignabodet Morbidelli +1 ronde 6
6 Vlag van België Julien van Zeebroeck Morbidelli +1 ronde 5
7 Vlag van Italië Pierluigi Conforti Morbidelli +1 ronde 4
8 Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Morbidelli +1 ronde 3
9 Vlag van Italië Ermanno Giuliano Daspa-LGM +1 ronde 2
10 Vlag van Nederland Cees van Dongen Morbidelli +1 ronde 1
11 Vlag van Zwitserland Hans Müller Yamaha +2 ronden
12 Vlag van Zwitserland Ulrich Graf Yamaha +2 ronden
13 Vlag van Italië Enrico Cereda Morbidelli +2 ronden
14 Vlag van Finland Pentti Salonen Yamaha +3 ronden
DNF Vlag van Italië Claudio Lusuardi Bridgestone
DNF Vlag van Duitsland Gert Bender Bender
DNF Vlag van Oostenrijk Harald Bartol Morbidelli
DNF Vlag van Duitsland Peter Frohnmeyer DRS
DNF Vlag van Frankrijk Patrick Plisson Morbidelli
DNF Vlag van Zweden Per-Edward Carlson Morbidelli
DNF Vlag van Zwitserland Ernst Stammbach Malanca
DNF Vlag van Zwitserland Rolf Blatter Maico

50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Ángel Nieto won zijn thuisrace, waarin Ulrich Graf al vroeg uitviel. Herbert Rittberger werd tweede en Eugenio Lazzarini eindigde op de derde plaats.

Uitslag 50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Bultaco 34' 01" 51 15
2 Vlag van Duitsland Herbert Rittberger Van Veen-Kreidler +12" 97 12
3 Vlag van Italië Eugenio Lazzarini UFO-Morbidelli +28" 49 10
4 Vlag van Zwitserland Rolf Blatter Kreidler +40" 93 8
5 Vlag van België Julien van Zeebroeck Van Veen-Kreidler +56" 72 6
6 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ricardo Tormo Kreidler +57" 26 5
7 Vlag van Italië Claudio Lusuardi Villa +58" 75 4
8 Vlag van Duitsland Günter Schirnhofer Kreidler +1' 19" 38 3
9 Vlag van Italië Aldo Pero Kreidler +1' 26" 09 2
10 Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel Kreidler +1' 39" 58 1
11 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Joaquín Galí Derbi +2' 07" 02
12 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ramón Galí Derbi +1 ronde
13 Vlag van Frankrijk Arthur Benita Scrab-Kreidler +1 ronde
14 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Jorge Navarrete Derbi +1 ronde
15 Vlag van Zwitserland Ernst Stammbach Kreidler +1 ronde
16 Vlag van Finland Kai Lindström Tunturi-Puch +2 ronden
17 Vlag van Zwitserland Hans Hofer Hosta +3 ronden
18 Vlag van Nederland Engelbert Kip Kreidler +4 ronden
19 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Javier Mira Derbi +6 ronden
DNF Vlag van Zwitserland Ulrich Graf Kreidler
DNF Vlag van Italië Ermanno Giuliano Daspa-LGM
DNF Vlag van Nederland Theo Timmer Kreidler
DNF Vlag van Nederland Nico Polane Kreidler
DNF Vlag van Nederland Cees van Dongen Kreidler
DNF Vlag van België Patrick de Wulf Kreidler
DNF Vlag van Frankrijk Benjamin Laurent Kreidler
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1976 		FIM wereldkampioenschap wegrace
28e seizoen (1976) 		Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Venezuela 1977
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1975 		Grand Prix-wegrace van Spanje Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1977
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grand_Prix-wegrace_van_Spanje_1976&oldid=67259710"