Humes karekiet

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Grootbek-rietzanger)
Humes karekiet
IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2021)
Foto van een Humes karekiet uit Tajikistan.
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Aves (Vogels)
Orde:Passeriformes (Zangvogels)
Familie:Acrocephalidae
Geslacht:Acrocephalus
Soort
Acrocephalus orinus
Oberholser, 1905
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Humes karekiet op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Vogels

Humes karekiet (Acrocephalus orinus) is een Aziatische zangvogel uit de familie van Acrocephalidae. Gedurende 139 jaar werd deze vogelsoort als uitgestorven geacht.

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

Humes karekiet is 13 cm lang. Opvallend aan deze moerasvogel is de betrekkelijk lange, forse snavel en een lange, smalle staart met puntige staartveren. De vogel is van boven olijfbruin met een roodbruine waas en de borst en buik zijn licht roodbruin tot bijna olijfkleurig, de keel is roomkleurig. De vogel verschilt onder andere van de struikrietzanger (Acrocephalus dumetorum) door een langere, bredere snavel en de lengte van de handpennen. Verder is de vogel van boven iets donkerder.

Taxonomie[bewerken | brontekst bewerken]

In 1867 werd een Humes karekiet gevangen in Noord-India (het dal van de Sutlej, Himachal Pradesh). Op 27 maart 2006 werd een exemplaar van de rietzanger ontdekt door ornitholoog Philip Round, verbonden aan de Mahidol Universiteit in Bangkok (Thailand). Hij ontdekte de vogel bij een rioleringssysteem van het Laem Phak Bia Environmental Research and Development Project in de buurt van Bangkok.[1] Verder bleek dat in diverse musea exemplaren lagen die gedetermineerd waren als struikrietzanger (A. dumetorum), waaronder vogels uit Tadzjikistan, Kirgizië, Oost-Oezbekistan en Zuidoost-Kazachstan.[2]

Verspreiding, leefgebied en status[bewerken | brontekst bewerken]

Humes karekiet is zeer zeldzaam en er moet nog veel onderzoek worden verricht om de grootte van de populatie, het leefgebied, het trekgedrag en de grenzen van het verspreidingsgebied te bepalen. Om deze redenen staat deze karekiet als onzeker op de Rode Lijst van de IUCN.[1]