Gwendolyn Rutten

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Gwendolyn Rutten
Gwendolyn Rutten (september 2013)
Volledige naam Gwendolyn Angeline Albert Maria Rutten
Geboren Hasselt, 26 juni 1975
Kieskring Vlaams-Brabant
Regio Vlag Vlaanderen Vlaanderen
Land Vlag van België België
Partij VLD / Open Vld
Viceminister-president van de Vlaamse Regering en Vlaams minister van Binnenlands Bestuur, Bestuurszaken, Inburgering en Gelijke Kansen
Aangetreden 8 november 2023
Regering Jambon
Voorganger Bart Somers
Functies
1999-2002 Stafmedewerker Karel De Gucht
2004-2005 Administrateur EDPS
2005-2007 Kabinetschef Fientje Moerman
2007-heden[4] Gemeenteraadslid Aarschot
2007-2009 Kabinetschef Dirk Van Mechelen
2008-heden Lid Raad van bestuur Koning
Boudewijnstichting
?-? Kernlid Liberales
2010-2014 Volksvertegenwoordigster[1]
2012-2020 Partijvoorzitster Open Vld[2]
2014-2017
2019-2023 		Vlaams Parlementslid[3]
2019-heden Burgemeester Aarschot
2023-heden Viceminister-president van de Vlaamse Regering en Vlaams minister van Binnenlands Bestuur, Bestuurszaken, Inburgering en Gelijke Kansen
Website
Portaal  Portaalicoon   België
Politiek

Gwendolyn Angeline Albert Maria Rutten[5] (Hasselt, 26 juni 1975) is een Belgische politica voor Open Vld. Van 8 december 2012 tot 22 mei 2020 was ze voorzitter van de partij.[6] Sinds 8 november 2023 is ze Vlaams viceminister-president en Vlaams minister in de regering-Jambon.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Gwendolyn Rutten studeerde Rechten en Internationale Politiek aan de Katholieke Universiteit Leuven.

Begin carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Ze was van 1999 tot 2002 stafmedewerkster van toenmalig VLD-voorzitter Karel De Gucht op het partijsecretariaat te Brussel. Hierop aansluitend ging ze aan de slag bij de Europese instellingen. Van 2002 tot 2004 was ze adjunct-administrateur van het Constitutional Affairs Commitee in het Europees Parlement en van 2004 tot 2005 administrateur voor de Europese Toezichthouder voor de Bescherming van Persoonsgegevens (EDPS).

Dat laatste jaar werd ze kabinetschef Algemeen Beleid, eerst van 2005 tot 2007 voor viceminister-president Fientje Moerman[7], nadien van 2007 tot 2009 voor minister van Financiën en Begroting en Ruimtelijke ordening Dirk Van Mechelen. Daarna was ze van 2009 tot 2010 opnieuw kabinetsmedewerker van Karel De Gucht, die toen lid van de Europese Commissie was. Van 2007 tot 2008 was ze tevens bestuurder van het Vlaams-Europees Verbindingsagentschap.

Bij de lokale verkiezingen van 2006 werd ze verkozen tot gemeenteraadslid in Aarschot.[8] Vervolgens nam ze deel aan de federale verkiezingen 2007 als eerste opvolger op de Open Vld-lijst voor de Kamer in de kieskring Leuven en kreeg 5.994 voorkeurstemmen achter haar naam.

Ze was tweede opvolger op de Open Vld-lijst voor de Europese verkiezingen van 2009 en behaalde 16.118 voorkeurstemmen. In oktober 2009 stelde ze zich kandidaat voor het partijvoorzitterschap van de Open Vld. In de eerste ronde van deze verkiezing kreeg ze 27,9 procent van de stemmen, waarmee ze derde werd achter Alexander De Croo (35,7 procent) en Marino Keulen (36,5 procent).[9] Alexander De Croo won uiteindelijk op 12 december 2009 de tweede ronde van de voorzittersverkiezingen van Marino Keulen.[10]

Kamerlid en schepen[bewerken | brontekst bewerken]

Van juli 2010 tot mei 2014 zetelde Rutten in de Kamer van volksvertegenwoordigers. In 2011 ging ze zetelen in de Dexia-commissie van de Kamer.[11] Ze was lijstduwster bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 in Aarschot. Ze werd herverkozen en behaalde 695 voorkeurstemmen.[12] Wel moest haar partij een verlies incasseren van 7,9%.[13] In het nieuwe gemeentebestuur van Aarschot werd ze van 2013 tot 2018 schepen voor mobiliteit en verkeersveiligheid, modernisering van de stadsdiensten, digitalisering, ICT en administratieve vereenvoudiging, kunst- en naschools onderwijs.

Partijvoorzitster[bewerken | brontekst bewerken]

In 2012 stelde ze zich kandidaat als opvolger van partijvoorzitter Alexander De Croo.[14] Ze nam het hierin op tegen de toen nog vrij onbekende Egbert Lachaert.[15] Deze was toen vooral lokaal bekend als OCMW-raadslid te Merelbeke en oud-voorzitter van het LVSV.[16][17] Rutten werd in de pers als de consensuskandidaat beschouwd[18] (zelf ontkent ze dit[19]) en werd naar voor geschoven door de partijtop.[20] Op 8 december werd ze door haar partij met bijna 60% van de stemmen verkozen tot nieuwe voorzitter, waarbij Lachaert sterker scoorde dan verwacht.[21]

In 2014 was ze voor het eerst lijsttrekker voor de regionale verkiezingen in Vlaams-Brabant. Ze haalde 60.807 voorkeurstemmen en een percentage van 19,23%. Landelijk haalde de partij 9,78%, een stijging van 1,14 procentpunt ten opzichte van 2010 en goed voor een extra zetel in de Kamer van Volksvertegenwoordigers.

In 2016 was Rutten de enige kandidaat om zichzelf op te volgen als partijvoorzitter, nadat Arne Vandendriessche afhaakte.[22] Ze haalde 89,43% van de stemmen.[23]

Rutten zetelde in het Vlaams Parlement tot midden januari 2017, toen ze haar mandaat als Vlaams volksvertegenwoordiger neerlegde om in aanloop van de lokale verkiezingen van oktober 2018 alle Vlaamse gemeenten te bezoeken.[24] Ze werd als Vlaams volksvertegenwoordiger eind januari 2017 opgevolgd door Daniëlle Vanwesenbeeck.

Burgemeester van Aarschot[bewerken | brontekst bewerken]

Haar partij was een van de winnaars van die verkiezingen en levert na CD&V de meeste burgemeesters.[25][26] Zelf werd Rutten met 29,7% van de stemmen de grootste partij in Aarschot. Ze haalde 4.133 voorkeurstemmen en werd voorgedragen als nieuwe burgemeester. Wegens problemen met de voordrachtsakte liep haar installatie als burgemeester vertraging op.[27] Op 4 februari 2019 legde zij de eed af als eerste vrouwelijke burgemeester van Aarschot.

Bij de Vlaamse verkiezingen van 2019 was ze opnieuw lijsttrekker van haar partij in Vlaams-Brabant.[28] Ze werd opnieuw verkozen in het Vlaams Parlement met 44.866 voorkeurstemmen. Haar partij bleef de tweede grootste van Vlaams-Brabant maar zakte wel naar 15,6%. Landelijk verloor Open Vld 1,24 procentpunt ten opzichte van haar resultaat in 2014. Hierdoor evenaarde de partij het historisch dieptepunt van 1977, toen de partij, die toen voor het eerst opkwam zonder zijn Franstalige tegenhanger, eveneens slechts 8,54% van de stemmen haalde in de Kamer.

Bij de voorzittersverkiezingen van Open Vld van maart 2020 kondigde Rutten aan geen kandidaat te zijn voor een derde ambtstermijn als partijvoorzitter. Vanwege de coronacrisis werden de voorzittersverkiezingen uiteindelijk uitgesteld naar mei 2020, waarbij Egbert Lachaert op 22 mei tot haar opvolger werd verkozen.[29]

Vlaams minister[bewerken | brontekst bewerken]

In oktober 2023 werd haar naam genoemd om de ontslagnemende minister van Justitie Vincent Van Quickenborne op te volgen, maar Rutten kreeg de positie uiteindelijk niet. Teleurgesteld in de "onrespectvolle" manier waarop ze de job niet kreeg, besloot ze om na haar lopende mandaat te stoppen met nationale politiek.[30] Op 7 november van dat jaar werd echter bepaald dat ze Bart Somers zou opvolgen als minister van Binnenlands Bestuur en viceminister-president in de regering-Jambon.[31] Op 8 november legde ze de eed af. De korte opeenvolging van haar politieke afscheid naar een ministerpost, tastte volgens analisten de geloofwaardigheid van haarzelf en de politiek aan.[32]

Privé[bewerken | brontekst bewerken]

Rutten is gehuwd en heeft twee kinderen. Tevens was ze kernlid van de onafhankelijke denktank Liberales.[33] Ze woont in Rillaar.[34]

Publicaties[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Voorganger:
Alexander De Croo 		Partijvoorzitter van Open Vld
2012 - 2020 		Opvolger:
Egbert Lachaert
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gwendolyn_Rutten&oldid=67247001"