Beukenhaargalmug

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Hartigiola annulipes)
Beukenhaargalmug
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Arthropoda (Geleedpotigen)
Klasse:Insecta (Insecten)
Orde:Diptera (Tweevleugeligen)
Onderorde:Nematocera (Muggen)
Familie:Cecidomyiidae (Galmuggen)
Geslacht:Hartigiola
Soort
Hartigiola annulipes
(Hartig, 1839)
Originele combinatie
Cecidomyia annulipes
Hartigiola annulipes gallen op Fagus sylvatica
zijaanzicht
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Insecten

De beukenhaargalmug (Hartigiola annulipes) is een muggensoort uit de familie van de galmuggen (Cecidomyiidae).[1] De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1839 door Hartig. De gallen komen voor op de Oosterse beuk (Fagus orientalis) en de beuk (Fagus sylvatica)

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

In het voorjaar begint de gal als een kleine, afgeplatte puist die aan beide zijden van het blad te zien is. De gal is eerst geelgroen en verandert later in roodbruin. Het bovenste deel wordt geleidelijk zuilvormig en is in augustus en september tot 6 mm hoog. De gal bevat een enkele witte larve, kan glad of behaard zijn en sommige ontwikkelen een punt. De gal valt op de grond als de larve volwassen is en laat een rond gat in het blad achter. De verpopping vindt plaats in de gevallen gal en de volwassen mug komt in het voorjaar tevoorschijn om eieren op de nieuwe bladeren te leggen. De vlieg is te vinden in mei en juni.

Voorkomen[bewerken | brontekst bewerken]

De soort is wijdverbreid in grote delen van Europa, met name Centraal-Europa. Dit omvat Groot-Brittannië (eiland), Ierland (eiland), Noord-Spanje, Frankrijk, België, Nederland en Luxemburg, Duitsland, Zwitserland, Denemarken, Oostenrijk, Zuid-Zweden, Slovenië en andere landen in Oost-Europa. Omdat de soort voornamelijk wordt geassocieerd met de gewone beuk, wordt hij aangetroffen in habitats met gewone beuken, bij voorkeur in beukenbossen. Naast de gewone beuk komt deze soort soms op de Oosterse beuk voor.