Herman van Swanevelt
Herman van Swanevelt (Woerden, 1603 - Parijs, 1655) was een Nederlands kunstschilder, etser en uitgever uit de barok-periode, die voornamelijk in Frankrijk en Italië werkte. Hij was een van de eersten die landschappen schilderde om het landschap en niet om bijbelse of mythologische figuren in te plaatsen.
Carrière
Swanevelt kwam uit een artistieke familie, maar het is onduidelijk bij wie hij zijn opleiding kreeg. Zijn eerste gesigneerde schilderij maakte hij in 1623 in Parijs. In 1629 verhuisde hij naar Rome, waar hij vele landschappen schilderde. Hij wist op subtiele wijze de lichtval op verschillende tijden van de dag wist af te beelden: zonsopgang, zonsondergang, of juist het in vol zonlicht badende middaguur. Zijn werk was erg populair bij de Romeinen. De machtige Barberini familie en het Vaticaan gaven hem opdrachten. In het Palazzo Pamphili zouden fresco van hem zijn. Hij was lid van de Bentvueghels, een broederschap van kunstenaars. Van Swanevelt kreeg de bijnaam 'Eremiet' omdat hij graag in z'n eentje werkte.
In de jaren 30 van de 17e eeuw maakten zijn landschappen van Van Swanevelt een belangrijke link tussen de vroegere Nederlandse Italianisanten, zoals Cornelis van Poelenburgh en Bartholomeus Breenbergh, en de tweede generatie waartoe Jan Both en Nicolaes Berchem behoorden.
In 1641 keerde Van Swanevelt terug naar Parijs, waar hij de rest van zijn leven bleef. In 1651 werd hij lid van de "Académie Royale de Peinture et de Sculpture". Hij genoot de bescherming van kardinaal Richelieu en Lodewijk XIV. Swanevelt stierf in de Rue du Temple.