Premier League Darts

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Holsten Premier League Darts)
Premier League
Toernooi-informatie
Plaats Verschillend
Locatie Verschillend
Land Vlag van Engeland Engeland
Vlag van Duitsland Duitsland
Vlag van Ierland Ierland
Vlag van Nederland Nederland
Union Jack Noord-Ierland
Vlag van Schotland Schotland
Vlag van Wales Wales
Opgericht 2005
Organisatie(s) PDC
Systeem Legs
Prijzengeld £ 1.000.000 (2023)
Maand(en) gespeeld februari-juni
Titelhouder
Vlag van Nederland Michael van Gerwen (7e titel)
Portaal  Portaalicoon   Darten
PDC-televisietoernooien
World Darts Championship
UK Open
World Matchplay
World Grand Prix
Premier League
Grand Slam of Darts
European Darts Championship
Players Championship Finals
World Cup of Darts
The Masters
World Series of Darts Finals
Champions League of Darts

De Premier League Darts is een dartcompetitie waarin acht spelers van de Professional Darts Corporation, kortweg PDC, het tegen elkaar opnemen. Deze jaarlijkse competitie is in 2005 voor de eerste keer van start gegaan. De edities van 2020 en 2021 werden echter in toernooivorm gespeeld vanwege de coronapandemie die in 2020 uitbrak. Hierdoor moest de Premier League van 2020 een paar maanden worden stilgelegd en op één locatie worden afgemaakt. Het toernooi werd afgemaakt in Milton Keynes. Ook de finales werden verplaatst naar een andere locatie. Deze werden in Coventry gespeeld. In 2021 werd het hele toernooi, inclusief de play-offs, gespeeld in Milton Keynes. Het toernooi werd gespeeld in april en mei. Deze aanpassingen waren nodig omdat er bij het restant van 2020 en het toernooi van 2021 geen publiek aanwezig kon zijn door de coronamaatregelen. Dat was niet mogelijk op verschillende locaties. Ook konden de darters hierdoor op één en dezelfde plek blijven. In 2022 wordt het net als voor de coronapandemie op verschillende locaties gespeeld. De play-offs worden echter in tegenstelling tot voor de coronapandemie niet in de O2-Arena in Londen, maar in de Mercedes-Benz Arena in Berlijn gespeeld. In 2023 keren de play-offs weer terug naar de O2-Arena.

Opzet[bewerken | brontekst bewerken]

De Premier League Darts start jaarlijks op de eerste donderdag in februari en kent zestien speelronden die gehouden worden op verschillende locaties verspreid over het Verenigd Koninkrijk, Ierland, Nederland en Duitsland.Tijdens de editie van 2018 werd voor het eerst een speelronde afgelast. De 5e ronde in Exeter kon niet doorgaan vanwege het winterse weer. Vanwege hevige sneeuwval en storm op 1 maart 2018 was het die dag te gevaarlijk om naar de Westpoint Arena af te reizen. Deze avond werd op 5 april gespeeld in de Echo Arena in Liverpool en werd de Judgement Night. Daarnaast werden er twee speelrondes gespeeld in Ahoy in Rotterdam om het aantal speelrondes tussen Judgement Night en de finale gelijk te houden.

Deelnemers aan deze competitie zijn de top 4 van de PDC Order of Merit aangevuld met vier spelers die worden aangewezen door de PDC. Daarnaast wordt tijdens de eerste fase elke week een 'challenger' uitgenodigd die niet meespeelt voor het klassement. In de eerste fase van de competitie spelen alle tien deelnemers eenmaal tegen elkaar. De speler die na de negende speelronde (de zogeheten "Judgement Night") op de onderste twee plaatsen van de ranglijst staan, worden geëlimineerd. De overgebleven acht spelers gaan door naar de tweede fase en spelen daarin gedurende zes weken tijd nogmaals allemaal één keer tegen elkaar. De top 4 van de eindranglijst plaatst zich voor de slotavond van de competitie.

Tijdens deze avond zijn er twee halve finales waarin de nummer 1 tegen de nummer 4 speelt en nummer 2 tegen nummer 3. De winnaars van de halve finales gaan door naar de finale, waar in een 'first to 11 legs' uiteindelijk uitgemaakt wordt wie zich de winnaar van 'Premier League of Darts' mag noemen.

Op 14 januari 2022 presenteerde de PDC een nieuw format voor de Premier League. In plaats van het eerder gebruikte round-robinsysteem, zal de Premier League voortaan elke avond bestaan uit een knock-outsysteem met acht spelers. Elk van de zeven wedstrijden wordt gespeeld over een "best of 11 legs". De spelers ontmoeten elkaar gegarandeerd minstens één keer in de kwartfinales gedurende de eerste zeven weken, en één keer in de kwartfinales in week 9-15, waarbij week 8 en 16 worden geloot op basis van de actuele competitiestand. De spelers verdienen twee punten voor een plek in de halve finale, drie punten voor de verliezende finalist en vijf punten voor de winnaar. Er is geen "Judgement Night" meer, alle spelers spelen de hele competitie.

Play-off Night: De vier beste spelers op de ranglijst strijden tegen elkaar in halve finales, waarbij de eerst gerangschikte tegen de vierde speelt en de tweede tegen de derde. In de halve finales wordt gespeeld over een "best of 19 legs", in de finale over een "best of 21 legs".

Finales[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Finale Toernooi
Winnaar (gemiddelde in finale) Uitslag Runner-up (gemiddelde in finale) Plaats (finale) Best of Sponsor Prijzenpot Spelers
2005 Vlag van Engeland Phil Taylor (101,01) 16 – 4 Vlag van Engeland Colin Lloyd (97,20) G-Mex, Manchester 31 legs 888.com £ 150.000 7
2006 Vlag van Engeland Phil Taylor (101,41) 16 – 6 Vlag van Nederland Roland Scholten (92,01) Plymouth Pavilions, Plymouth Holsten £ 167.500
2007 Vlag van Engeland Phil Taylor (99,20) 16 – 6 Vlag van Engeland Terry Jenkins (90,81) The Brighton Centre, Brighton £ 265.000 8
2008 Vlag van Engeland Phil Taylor (108,36) 16 – 8 Vlag van Engeland James Wade (100,14) Cardiff International Arena, Cardiff Whyte and Mackay £ 340.000
2009 Vlag van Engeland James Wade (90,38) 13 – 8 Vlag van Engeland Mervyn King (85,83) Wembley Arena, Londen 25 legs £ 405.000
2010 Vlag van Engeland Phil Taylor (111,67) 10 – 8 Vlag van Engeland James Wade (100,08) 19 legs £ 410.000
2011 Vlag van Schotland Gary Anderson (94,67) 10 – 4 Vlag van Engeland Adrian Lewis (85,75) 888.com
2012 Vlag van Engeland Phil Taylor (97,08) 10 – 7 Vlag van Australië Simon Whitlock (95,32) The O2, Londen McCoy's Crisps £ 450.000
2013 Vlag van Nederland Michael van Gerwen (103,29) 10 – 8 Vlag van Engeland Phil Taylor (104,10) £ 520.000 10
2014 Vlag van Nederland Raymond van Barneveld (101,93) 10 – 6 Vlag van Nederland Michael van Gerwen (102,98) Betway £ 550.000
2015 Vlag van Schotland Gary Anderson (104,85) 11 – 7 Vlag van Nederland Michael van Gerwen (105,81) 21 legs £ 700.000
2016 Vlag van Nederland Michael van Gerwen (104.68) 11 – 3 Vlag van Engeland Phil Taylor (98.84) £ 725.000
2017 Vlag van Nederland Michael van Gerwen (104.76) 11 – 10 Vlag van Schotland Peter Wright (101.06) £ 825.000
2018 Vlag van Nederland Michael van Gerwen (112.37) 11 – 4 Vlag van Engeland Michael Smith (97.01) Unibet
2019 Vlag van Nederland Michael van Gerwen (103.36) 11 – 5 Vlag van Engeland Rob Cross (100.98)
2020 Vlag van Engeland Glen Durrant (91.84) 11 – 8 Vlag van Engeland Nathan Aspinall (92.15) Ricoh Arena, Coventry
2021 Vlag van Wales Jonny Clayton (100,18) 11 – 5 Vlag van Portugal José de Sousa (100,53) Marshall Arena, Milton Keynes £ 855.000
2022 Vlag van Nederland Michael van Gerwen (99,10) 11 – 10 Vlag van Engeland Joe Cullen (99,36) Mercedes-Benz Arena, Berlijn Cazoo £1.000.000 8
2023 Vlag van Nederland Michael van Gerwen (105,43) 11 – 5 Vlag van Wales Gerwyn Price (99,50) The O2, Londen
2024 BetMGM

Records en statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Phil Taylor, zesvoudig winnaar van de Premier League of Darts
James Wade, winnaar van 2009

Finalisten[bewerken | brontekst bewerken]

Ranking Speler Winst Runner-up Finales Deelnames
1 Vlag van Nederland Michael van Gerwen 7 2 9 11
2 Vlag van Engeland Phil Taylor 6 2 8 13
3 Vlag van Schotland Gary Anderson 2 0 2 11
4 Vlag van Engeland James Wade 1 2 3 12
5 Vlag van Nederland Raymond van Barneveld 1 0 1 14
Vlag van Engeland Glen Durrant 1 0 1 2
Vlag van Wales Jonny Clayton 1 0 1 2
8 Vlag van Engeland Colin Lloyd 0 1 1 3
Vlag van Nederland Roland Scholten 0 1 1 3
Vlag van Engeland Terry Jenkins 0 1 1 5
Vlag van Engeland Mervyn King 0 1 1 2
Vlag van Engeland Adrian Lewis 0 1 1 10
Vlag van Australië Simon Whitlock 0 1 1 6
Vlag van Schotland Peter Wright 0 1 1 9
Vlag van Engeland Michael Smith 0 1 1 5
Vlag van Engeland Rob Cross 0 1 1 4
Vlag van Engeland Nathan Aspinall 0 1 1 2
Vlag van Portugal José de Sousa 0 1 1 1
Vlag van Engeland Joe Cullen 0 1 1 1

Kampioenen per nationaliteit[bewerken | brontekst bewerken]

Land Spelers Totaal Eerste titel Laatste titel
Vlag van Engeland Engeland 3 8 2005 2020
Vlag van Nederland Nederland 2 8 2013 2023
Vlag van Schotland Schotland 1 2 2011 2015
Vlag van Wales Wales 1 1 2021 2021

Lijst van deelnames[bewerken | brontekst bewerken]

Deelnames Speler Jaren Bijzonderheden
14 Vlag van Nederland Raymond van Barneveld 2006–2019
13 Vlag van Engeland Phil Taylor 2005–2017 Haalde de eerste 10 deelnames steeds de play-offs
12 Vlag van Nederland Michael van Gerwen 2013–2024 Behaalde bij elke deelname tot 2020 de eerste plaats in de competitie en speelde elke keer in de finale tot 2020
Vlag van Engeland James Wade 2008–2013
2015–2017
2019
2021–2022
11 Vlag van Schotland Gary Anderson 2011–2018
2020–2022
Nam in 2009 deel als gast, trok zich in 2019 terug vanwege een blessure
Vlag van Schotland Peter Wright 2014–2024
10 Vlag van Engeland Adrian Lewis 2007–2008
2010–2017
Nam in 2009 deel als gast
7 Vlag van Engeland Michael Smith 2016
2018–2020
2022–2024
6 Vlag van Wales Gerwyn Price 2018–2020
2022-2024
Kon niet deelnemen in 2021 vanwege een positief testresultaat op COVID-19
Vlag van Australië Simon Whitlock 2010–2014
2018
5 Vlag van Engeland Rob Cross 2018–2021
2024
Vlag van Engeland Terry Jenkins 2007–2011
4 Vlag van Engeland Nathan Aspinall 2020–2021
2023–2024
Nam in 2019 deel als challenger
Vlag van Engeland Wayne Mardle 2005–2006
2008–2009
Kon in 2009 door ziekte het seizoen niet afmaken
Vlag van Engeland Peter Manley 2005–2008
Vlag van Engeland Dave Chisnall 2014–2017
3 Vlag van Engeland Colin Lloyd 2005–2007
Vlag van Nederland Roland Scholten 2005–2007
Vlag van Canada John Part 2005
2008–2009
Vlag van Schotland Robert Thornton 2013–2014
2016
Nam in 2009 deel als gast
Vlag van Noord-Ierland Daryl Gurney 2018–2020
Vlag van Wales Jonny Clayton 2021–2023
2 Vlag van Engeland Ronnie Baxter 2006
2010
Vlag van Engeland Mervyn King 2009–2010
Vlag van Nederland Jelle Klaasen 2009
2017
Vlag van Engeland Andy Hamilton 2012–2013
Vlag van Engeland Wes Newton 2013–2014
Vlag van België Kim Huybrechts 2015
2017
Vlag van Oostenrijk Mensur Suljović 2018–2019
Vlag van Engeland Glen Durrant 2020–2021 Nam in 2019 deel als challenger
Vlag van België Dimitri Van den Bergh 2021
2023
1 Vlag van Engeland Mark Dudbridge 2005
Vlag van Engeland Dennis Priestley 2007 Nam in 2009 deel als gast
Vlag van Wales Mark Webster 2011 Nam in 2009 deel als gast
Vlag van Engeland Kevin Painter 2012
Vlag van Engeland Stephen Bunting 2015 Nam in 2020 deel als challenger
Vlag van Portugal José de Sousa 2021
Vlag van Engeland Joe Cullen 2022
Vlag van Engeland Chris Dobey 2023
Vlag van Engeland Luke Humphries 2024
Vlag van Engeland Luke Littler 2024

Bijgewerkt t/m 2024

Nine-dart finishes[bewerken | brontekst bewerken]

Speler Jaar (+ week) Locatie Methode Resultaat Tegenstander
Vlag van Nederland Raymond van Barneveld 2006: Avond 5 Bournemouth International Centre, Bournemouth 3 x T20; 3 x T20; T20, T19, D12 Gewonnen Vlag van Engeland Peter Manley
2010: Avond 12 AECC, Aberdeen 3 x T20; 3 x T20; T20, T19, D12 Gewonnen Vlag van Engeland Terry Jenkins
Vlag van Engeland Phil Taylor 2010: Finale Wembley Arena, Londen T20, 2 x T19; 3 x T20; T20, T17, D18 Gewonnen Vlag van Engeland James Wade
3 x T20; 3 x T20; T20, T19, D12
2012: Avond 2 AECC, Aberdeen 3 x T20; T20, 2 x T19; T20, T17, D18 Gewonnen Vlag van Engeland Kevin Painter
Vlag van Australië Simon Whitlock 2012: Halve finale The O2 Arena, Londen 3 x T20; 3 x T20; T20, T15, D18 Gewonnen Vlag van Engeland Andy Hamilton
Vlag van Engeland Adrian Lewis 2016: Avond 11 SSE Arena, Belfast 3 x T20; 2 x T20, T19; 2 x T20, D12 Gewonnen Vlag van Engeland James Wade
2017: Avond 11 Echo Arena, Liverpool 3 x T20; 3 x T20; T20, T19, D12 Gewonnen Vlag van Nederland Raymond van Barneveld
Vlag van Engeland Michael Smith 2020: Avond 4 3Arena, Dublin 3 x T20; 3 x T20; T20, T19, D12 Gewonnen Vlag van Noord-Ierland Daryl Gurney
Vlag van Schotland Peter Wright 2020: Avond 11 Marshall Arena, Milton Keynes 3 x T20; 3 x T20; T20, T19, D12 Verloren
Vlag van Wales Jonny Clayton 2021: Avond 3 3 x T20; 3 x T20; T20, T19, D12 Gewonnen Vlag van Portugal José de Sousa
Vlag van Portugal José de Sousa 2021: Avond 4 3 x T20; 3 x T20; T20, T19, D12 Gelijkspel Vlag van Engeland Nathan Aspinall
Vlag van Wales Gerwyn Price 2022: Halve finale, avond 3 SSE Arena, Belfast 2 x T20, T19; 3 x T20; 2 x T20, D12 Gewonnen Vlag van Nederland Michael van Gerwen
2022: Finale, avond 3 3 x T20; 3 x T20; T20, T19, D12 Gewonnen Vlag van Engeland James Wade
Vlag van Wales Gerwyn Price 2024: Halve finale, avond 10 Manchester Arena, Manchester 3 x T20; 3 x T20; T19, T20, D12 Gewonnen Vlag van Engeland Michael Smith

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]