Christo Stoitsjkov

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Hristo Stoichkov)
Christo Stoitsjkov
Christo Stoitsjkov in 2016
Persoonlijke informatie
Volledige naam Christo Stoitsjkov Stoitsjkov
Bijnaam De Giftige Pijl,
Hitzo,
De Dolk
Geboortedatum 8 februari 1966
Geboorteplaats Plovdiv, Vlag van Bulgarije (1948-1967) Bulgarije
Lengte 178 cm
Positie Aanvaller
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 2003
Jeugd
1976–1982 Maritsa Plovdiv
Senioren
Seizoen Club W (G)
1982–1984
1984–1990
1990–1995
1995–1996
1996–1998
1998
1998
1998
2000–2002
2003
Totaal
Vlag van Bulgarije Hebros Harmanli
Vlag van Bulgarije CSKA Sofia
Vlag van Spanje FC Barcelona
Vlag van Italië Parma
Vlag van Spanje FC Barcelona
Vlag van Bulgarije CSKA Sofia
Vlag van Saoedi-Arabië Al-Nassr
Vlag van Japan Kashiwa Reysol
Vlag van Verenigde Staten Chicago Fire
Vlag van Verenigde Staten DC United
32(14)
119(81)
151(76)
23(5)
24(7)
4(1)
2(1)
28(13)
51(17)
21(5)
455(220)
Interlands
1986–1999 Vlag van Bulgarije Bulgarije 83(37)
Getrainde teams
2004–2007
2007
2009–2010
2012–2013
2013
Vlag van Bulgarije Bulgarije
Vlag van Spanje Celta de Vigo
Vlag van Zuid-Afrika Mamelodi Sundowns
Vlag van Bulgarije Litex Lovetsj
Vlag van Bulgarije CSKA Sofia
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Christo Stoitsjkov Stoitsjkov, vaak geschreven als Hristo Stoichkov, (Bulgaars: Христо Стоичков Стоичков) (Plovdiv, 8 februari 1966) is een Bulgaars voetbaltrainer en voormalig voetballer. Bij FC Barcelona groeide Stoitsjkov uit tot een wereldster die deel uitmaakte van het legendarische Dream Team van Johan Cruijff.

Carrière als profvoetballer[bewerken | brontekst bewerken]

Clubvoetbal[bewerken | brontekst bewerken]

Stoitsjkov begon als profvoetballer bij Hebros Harmanli in 1982. Vanaf 1984 droeg de aanvaller het shirt van CSKA Sofia. In 1985 ontaardde de Bulgaarse bekerfinale tussen CSKA en aartsrivaal Levski Sofia in een grote vechtpartij. Stoitsjkov was een van de aanstichters en het Centraal Comité van de Communistische Partij legde hem een levenslange schorsing op. Stoitsjkov besloot elektricien te worden.

Na een jaar werd de schorsing alweer opgeheven en de Bulgaar kon weer doorgaan met profvoetbal bij CSKA. In vier seizoenen bij de club uit Sofia zou Stoitsjkov bijna tweehonderd keer scoren. Drie daarvan maakte hij in de dubbele ontmoeting tegen FC Barcelona in een Europese halve finale. Johan Cruijff was zeer onder de indruk van Stoitsjkov en hij haalde de aanvaller voor vier miljoen dollar naar Barcelona.

Bij de Catalaanse club groeide Stoitsjkov uit tot een wereldster. Stoitsjkov maakte deel uit van het zeer succesvolle Dream Team en de Bulgaar vormde eerst met Michael Laudrup en later met Romário een levensgevaarlijk duo in de spits. Stoitsjkov trof veelvuldig doel en hij was de schrik van menig verdediger, wat hem de bijnaam De Giftige Pijl opleverde. Hoogtepunt van zijn tijd bij Barça was de winst van de Europacup I in 1992.

In het seizoen 1995/96 speelde Stoitsjkov voor het Italiaanse Parma FC, maar na één jaar keerde hij weer terug naar FC Barcelona. Onder leiding van trainer Bobby Robson en samen met Ronaldo werd de Europacup II veroverd in 1997. Uiteindelijk vertrok Stoitsjkov na ruzie met Louis van Gaal in 1998.

Via het Arabische Al-Nassr en het Japanse Kashiwa Reysol, kwam de Bulgaar in de Verenigde Staten terecht. Daar speelde Stoitsjkov voor Chicago Fire (2000-2002) en DC United (2003). Eind 2003 beëindigde Stoitsjkov zijn loopbaan als profvoetballer. Vier jaar eerder werd hij tweede in de verkiezing van Bulgaars voetballer van de 20e eeuw, na Georgi Asparuhov.

seizoen club land competitie wed. goals
1982/83 Hebros Harmanli Vlag van Bulgarije Bulgarije Professional A Football Group 11 4
1983/84 Hebros Harmanli Vlag van Bulgarije Bulgarije Professional A Football Group 21 10
1984/85 CSKA Sofia Vlag van Bulgarije Bulgarije Professional A Football Group 11 0
1985/86 CSKA Sofia Vlag van Bulgarije Bulgarije Professional A Football Group 0 0
1986/87 CSKA Sofia Vlag van Bulgarije Bulgarije Professional A Football Group 25 6
1987/88 CSKA Sofia Vlag van Bulgarije Bulgarije Professional A Football Group 27 14
1988/89 CSKA Sofia Vlag van Bulgarije Bulgarije Professional A Football Group 26 23
1989/90 CSKA Sofia Vlag van Bulgarije Bulgarije Professional A Football Group 30 38
1990/91 FC Barcelona Vlag van Spanje Spanje Primera División 24 14
1991/92 FC Barcelona Vlag van Spanje Spanje Primera División 32 17
1992/93 FC Barcelona Vlag van Spanje Spanje Primera División 34 20
1993/94 FC Barcelona Vlag van Spanje Spanje Primera División 34 16
1994/95 FC Barcelona Vlag van Spanje Spanje Primera División 27 9
1995/96 AC Parma Vlag van Italië Italië Serie A 23 5
1996/97 FC Barcelona Vlag van Spanje Spanje Primera División 22 7
1997/98 FC Barcelona Vlag van Spanje Spanje Primera División 4 0
1997/98 CSKA Sofia Vlag van Bulgarije Bulgarije Professional A Football Group 4 1
1997/98 Al-Nassr Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-Arabië Saudi Premier League 2 1
1998 Kashiwa Reysol Vlag van Japan Japan J-League 12 5
1999 Kashiwa Reysol Vlag van Japan Japan J-League 16 8
2000 Chicago Fire Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Major League Soccer 18 9
2001 Chicago Fire Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Major League Soccer 17 6
2002 Chicago Fire Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Major League Soccer 16 2
2003 DC United Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Major League Soccer 21 5

Nationaal elftal[bewerken | brontekst bewerken]

In 1994 speelde Stoitsjkov met Bulgarije het WK in de Verenigde Staten. De Bulgaren behalen de halve finale, maar worden daar uitgeschakeld door Roberto Baggio's Italië. Stoitsjkov werd wel topscorer van het toernooi met zes doelpunten, samen met de Rus Oleg Salenko. In 1994 werd Stoitsjkov bovendien verkozen tot Europees voetballer van het jaar.

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Bulgarije CSKA Sofia
Parva Liga 3x 1986/87, 1988/89, 1989/90
Beker van Bulgarije 4x 1984/85, 1986/87, 1987/88, 1988/89
Bulgaarse Supercup 1x 1989
Vlag van Spanje FC Barcelona
Internationaal
Europacup I 1x 1991/92
Europacup II 1x 1996/97
Europese Supercup/UEFA Super Cup 2x 1992, 1997
Nationaal
Primera División 4x 1990/91, 1991/92, 1992/93, 1993/94
Copa del Rey 1x 1996/97
Supercopa de España 4x 1991, 1992, 1994, 1996
Vlag van Saoedi-Arabië Al-Nassr
Internationaal
Aziatische beker voor bekerwinnaars 1x 1998
Vlag van Verenigde Staten Chicago Fire
Lamar Hunt US Open Cup 1x 2000

Trainersloopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Nadat Stoitsjkov in 2003 zijn loopbaan als profvoetballer had beëindigd, keerde hij terug naar FC Barcelona waar hij tijdelijk de jeugd ging trainen. Sinds de zomer van 2004 was Stoitsjkov bondscoach van Bulgarije. In december 2005 werd hij voor vier duels geschorst door de wereldvoetbalbond FIFA en kreeg hij een geldboete van dertienduizend euro opgelegd. Reden was zijn uitval tegen de Zweedse UEFA-president Lennart Johansson, die volgens de Bulgaar de uitslag van het WK-kwalificatieduel tussen Bulgarije en Zweden (0-3) zou hebben gemanipuleerd. Na aanhoudende kritiek op de prestaties van het Bulgaars elftal, dat onder meer kwalificatie voor het WK 2006 misliep, nam Stoitsjkov op 10 april 2007 ontslag als bondscoach. Dezelfde dag nog tekende hij bij de Spaanse club Celta de Vigo als vervanger van Fernando Vázquez. Stoitsjkov kon de degradatie van de club naar de Segunda División A echter niet voorkomen. Na de degradatie van Celta bleef de Bulgaar aanvankelijk bij de club, maar na zeven speelrondes in de Segunda A werd hij alsnog ontslagen toen Celta de Vigo op een teleurstellende elfde plaats stond.

In 2009 vervolgde Stoitsjkov zijn trainersloopbaan in Zuid-Afrika bij Mamelodi Sundowns waar hij de ontslagen Henri Michel opvolgde. Hij tekende een contract voor twee jaar bij de club uit Pretoria.[1]

Karakter[bewerken | brontekst bewerken]

Stoitsjkov staat bekend om zijn vurige karakter. Hij is solidair, warmbloedig en genereus voor zijn naasten, maar onuitstaanbaar, wild en impulsief voor anderen. Voorbeelden van zijn solidariteit en zijn uitspattingen zijn legio. Toen de Bulgaarse international Ljoeboslav Penev in Valencia behandeld moest worden voor teelbalkanker, was Stoitsjkov vaak aanwezig om zijn landgenoot te steunen. Toen de vader van Romário in 1994 werd ontvoerd, week Stoitsjkov geen minuut van de zijde van zijn Braziliaanse ploeggenoot. Hij ging zelfs op de vuist met een aantal journalisten die iets te opdringerig waren.

In 2003 liet Stoitsjkov zijn liefde voor FC Barcelona en zijn afkeer van Real Madrid nog eens blijken toen Barça op trainingskamp was in de Verenigde Staten. De Bulgaar speelde op dat moment voor DC United en bezocht de training van zijn voormalige club. Bij de training kreeg hij een woedeaanval, toen hij een jongen, die eveneens rondom het trainingsveld stond, in het shirt van Real Madrid zag staan. Stoitsjkov viel tegen de jongen uit en stuurde hem weg. Later bleek dat deze jongen geenszins wilde provoceren met zijn Real-shirt en blijkbaar niet op de hoogte was van de enorme vijandigheid tussen de Spaanse aartsrivalen.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Voorganger:
Vlag van Bulgarije Ljoeboslav Penev
Bulgaars voetballer van het jaar
1989, 1990, 1991, 1992
Opvolger:
Vlag van Bulgarije Emil Kostadinov
Voorganger:
Vlag van Bulgarije Emil Kostadinov
Bulgaars voetballer van het jaar
1994
Opvolger:
Vlag van Bulgarije Krasimir Balakov
Zie de categorie Hristo Stoichkov van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.