Isle of Man TT 1970

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Man TT van Man 1970
Officiële naam Isle of Man Tourist Trophy
Land Vlag van Man Isle of Man
Datum 8 t/m 12 juni 1970
Organisator ACU
500 cc (Senior TT)
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Williams
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith
350 cc (Junior TT)
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Barnett
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Paul Smart
250 cc (Lightweight 250 cc TT)
Snelste ronde Vlag van Australië Kel Carruthers
Eerste Vlag van Australië Kel Carruthers
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould
Derde Vlag van Duitse Democratische Republiek Günter Bartusch
125 cc (Lightweight 125 cc TT)
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds
Eerste Vlag van Duitsland Dieter Braun
Tweede Vlag van Zweden Börje Jansson
Derde Vlag van Duitse Democratische Republiek Günter Bartusch
Zijspan (Sidecar 500 cc TT)
Snelste ronde Vlag van Duitsland Klaus Enders/Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch
Eerste Vlag van Duitsland Klaus Enders/Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch
Tweede Vlag van Duitsland Georg Auerbacher/Vlag van Duitsland Hermann Hahn
Derde Vlag van Duitsland Siegfried Schauzu/Vlag van Duitsland Horst Schneider
"Santi" Herrero was de enige die in de 250cc-klasse de Yamaha's kon bedreigen met zijn Ossa. Hij ging als WK-leider naar het eiland Man, maar werd een van de zes slachtoffers van de Isle of Man TT van 1970

De TT van Man 1970 was de vierde race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1970. De races werden verreden van 8 tot 12 juni 1970 op de Snaefell Mountain Course op het eiland Man. Door de Interval-start rijdt men eigenlijk een tijdrace. De TT kostte het leven aan zes coureurs.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

Dodelijke ongevallen[bewerken | brontekst bewerken]

De TT van Man van 1970 verliep rampzalig en eiste meer levens dan ooit tevoren. Al in de trainingen op 1 juni verongelukte Les Iles met een 125cc-Bultaco bij Kate's Cottage. Twee dagen later verongelukte Michael Collins met een 500cc-Seeley bij de Verandah en op dezelfde dag verongelukte de zijspancoureur Dennis Blower met een BSA Gold Star bij de Mountain Box. Zijn bakkenist Stuart Brown lag tien dagen in coma en had ernstige verwondingen aan beide armen, schouders, bekken en heupen. Tijdens de Lightweight 250 cc TT raakte Santiago Herrero[1] zwaar gewond na een val bij de 13e mijlpaal. Hij overleed op 10 juni. Herrero was op dat moment leider in het 250cc-wereldkampioenschap. Tijdens de Senior TT op 12 juni verongelukten nog twee coureurs: John Wetherall met een Norton Manx op Gardener's Lane in Milntown en de talentvolle Brian Steenson[2] met een Seeley bij de Mountain Box. Hij overleed op 17 juni.

Gevolgen[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens het FIM-congres in oktober 1970 kreeg de organisatie van de Isle of Man TT de opdracht het circuit én de races veiliger te maken. Toen was er inmiddels tijdens Manx Grand Prix nog een dode[3] te betreuren. Het bleek echter onmogelijk het stratencircuit veiliger te maken, en toen in 1972 Gilberto Parlotti (leider in het 125cc-wereldkampioenschap) verongelukte was voor de coureurs de maat vol. In 1973 volgde er een boycot van vrijwel alle toprijders en in 1977 verloor de TT van Man haar WK-status.

WK-klassen[bewerken | brontekst bewerken]

Senior TT (500 cc)[bewerken | brontekst bewerken]

Op vrijdag 12 juni, de laatste dag van de TT van Man, werd de Senior TT verreden. Giacomo Agostini (MV Agusta) werd de eerste in de geschiedenis die drie jaar achter elkaar zowel de Junior TT als de Senior TT won. Peter Williams (Matchless) werd tweede en Bill Smith (Kawasaki) werd derde. Daardoor finishte voor het eerst sinds 1928 (T.L. Hatch met een Scott) weer een tweetaktmotor op het podium van de Senior TT. Agostini had het niet makkelijk, een halve ronde lang liep zijn MV Agusta 500 3C op slechts twee cilinders. Het probleem loste vanzelf op en bleek later aan een onwillige condensator te hebben gelegen. John Wetherall verongelukte dodelijk tijdens deze race, terwijl Alan Barnett (gevallen op gesmolten asfalt bij Doran's Bend), Barry Randle en Brian Steenson naar het ziekenhuis werden overgebracht. Steenson overleed vijf dagen later.

Uitslag Senior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Snelheid Tijd Punten
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 101,52 mph 2:13:47,6 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Williams Matchless 97,76 mph 2:18:57,0 12
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Kawasaki 96,26 mph 2:21:07,6 10
4 Vlag van Australië Jack Findlay Seeley-Matchless 95,99 mph 2:21:31,4 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Williams Matchless 94,19 mph 2:24:13,6 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Jefferies Matchless 93,80 mph 2:24:49,2 5
7 Vlag van Wales Selwyn Griffiths Matchless 93,54 mph 2:25:13,6 4
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Adams Norton 93,53 mph 2:25:14,0 3
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Vincent Duckett Seeley-Matchless 92,80 mph 2:26:23,6 2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Spencer Norton 92,61 mph 2:26:41,2 1
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Keith Heckles Norton 91,95 mph 2:27:44,8
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk George Fogarty Shepherd 91,69 mph 2:28:09,4
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ken Tilley Norton 91,09 mph 2:29:08,8
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Lawton Norton 90,79 mph 2:29:37,4
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Norman Price Norton 89,62 mph 2:31:34,2
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Gibson Seeley 89,53 mph 2:31:44,4
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Darvill Highley-Seeley 89,35 mph 2:32:02,2
18 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Biscardine Norton 89,00 mph 2:32:38,0
19 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Barry Oakley-Matchless 88,75 mph 2:33:04,6
20 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Barton Triumph 88,41 mph 2:33:39,6
21 Vlag van Rhodesië Gordon Keith Velocette 88,00 mph 2:34:22,0
22 Vlag van Verenigd Koninkrijk Don Grant Norton 87,95 mph 2:34:27,4
23 Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Moses Norton 87,86 mph 2:34:37,8
24 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Foulkes Norton 87,65 mph 2:34:59,2
25 Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Edwards Kettle-Norton 87,16 mph 2:35:51,0
26 Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Swales Norton 87,02 mph 2:36:06,0
27 Vlag van Verenigd Koninkrijk Gordon Daniels Matchless 86,67 mph 2:36:44,2
28 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ken Kay Aermacchi 86,28 mph 2:37:26,8
29 Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Sharp Petty-Norton 85,91 mph 2:38:07,0
30 Vlag van Verenigd Koninkrijk Don Harris Norton 85,60 mph 2:38:42,4
31 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Baylie Triumph 85,40 mph 2:39:04,4
32 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Pepper Norton 84,76 mph 2:40:16,2
33 Vlag van Verenigd Koninkrijk Len Williams Aermacchi 84,25 mph 2:41:14,4
34 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Neve Seeley 83,90 mph 2:41:54,4
35 Vlag van Noord-Ierland Roy Reid Norton 83,47 mph 2:42:13,2
36 Vlag van Verenigd Koninkrijk Roger Fursman Norton 83,30 mph 2:43:05,2
37 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dennis Trollope Norton 82,77 mph 2:44:07,8
38 Vlag van Verenigd Koninkrijk Carl Ward Norton 82,56 mph 2:44:32,2
39 Vlag van Zweden Billy Andersson Matchless 82,24 mph 2:45:10,4
40 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Potter Métisse 78,25 mph 2:53:36,2
41 Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Penny Honda 76,15 mph 2:58:23,0
DNF Vlag van Noord-Ierland Brian Steenson Seeley-Matchless val (†)
DNF Vlag van Malta John Wetherall Norton val (†)
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Seeley
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk John Cooper Seeley
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Grant Velocette
DNF Vlag van Zweden Bo Granath Husqvarna
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Barnett Seeley val
DNF Vlag van Wales Malcolm Uphill Suzuki

Junior TT (350 cc)[bewerken | brontekst bewerken]

In de Junior TT begon Giacomo Agostini meteen met de snelste ronde van de dag, en dat was dan nog de openingsronde met staande start. Na één ronde, die weliswaar 60 km lang was, had hij al een voorsprong van 1 minuut en 10 seconden op Kel Carruthers (Benelli). Benelli had eerder in het seizoen Santiago Herrero opgeroepen om de geblesseerde Renzo Pasolini te vervangen, maar die laatste startte toch zelf (Herrero lag intussen al in het ziekenhuis na zijn zware val in de Lightweight 250 cc TT). Pasolini viel echter uit met ontstekingsproblemen en ook Kel Carruthers kreeg problemen. Tijdens het tanken bij de pitstop brak een steun van zijn stroomlijnkuip, waardoor hij tijd verloor voor de noodreparatie. Alan Barnett kwam daardoor op de tweede plaats terecht. Barnett reed met de fabrieks-Aermacchi van Carruthers uit 1969. In de vierde ronde moest Carruthers in Ramsey opgeven met een gebroken ketting. Nu kon Paul Smart (Yamaha TR 2) naar de derde plaats rijden. Brian Steenson (Seeley) was toen al uitgevallen met een flinke olielekkage en Jack Findlay (Aermacchi) viel uit met een defecte versnellingsbak.

Uitslag Junior TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Snelheid Tijd Punten
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 101,77 mph 2:13:28,6 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Barnett Aermacchi 94,16 mph 2:18:23,8 12
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Paul Smart Yamaha 93,93 mph 2:20:08,8 10
4 Vlag van Wales Malcolm Uphill Yamaha 95,55 mph 2:22;10.0 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Rutter Yamaha 94,60 mph 2:23:36,0 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Berwick Aermacchi 93,32 mph 2:25:34,2 5
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Pickrell Aermacchi 91,47 mph 2:28:30,6 4
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Robin Duffty Aermacchi 91,40 mph 2:28:37,8 3
9 Vlag van Noord-Ierland Tommy Robb Yamaha 90,92 mph 2:29:24,6 2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Trevor Findlay Norton 90,82 mph 2:29:34,0 1
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Adams Norton 90,62 mph 2:29:54,0
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Terry Grotefeld Yamaha 90,39 mph 2:30:17,2
13 Vlag van Zweden Bo Granath Yamaha 90,34 mph 2:30:22,4
14 Vlag van Noord-Ierland Gerry Mateer Aermacchi 90,08 mph 2:30:48,2
15 P. Leahy Chat-Yamaha 90,70 mph 2:30:49,4
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Yamaha 88,78 mph 2:31:18,0
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Lee AJS 89,74 mph 2:31:43,4
18 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Grant Lee-Yamaha 89,17 mph 2:32:20,0
19 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Dickie Kuhn-Seeley 89,01 mph 2:32:37,4
20 Vlag van Verenigd Koninkrijk Vincent Duckett Aermacchi 88,97 mph 2:32:41,0
21 Vlag van Wales Selwyn Griffiths Cowles-AJS 88,44 mph 2:33:36,4
22 Vlag van Verenigd Koninkrijk Norman Price Norton 88,36 mph 2:33:44,8
23 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Barry Oakley-AJS 87,74 mph 2:34:49,6
24 Vlag van Verenigd Koninkrijk Malcolm Moffat AJS 87,69 mph 2:34:55,8
25 Vlag van Verenigd Koninkrijk Pat Mahoney Kuhn-Seeley 87,43 mph 2:35:22,0
26 Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Moses Aermacchi 87,00 mph 2:36:08,8
27 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Lawton Norton 86,78 mph 2:36:32,6
28 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Armstrong Aermacchi 86,63 mph 2:36:48,8
29 Vlag van Verenigd Koninkrijk Len Williams Aermacchi 86,61 mph 2:36:50,2
30 Vlag van Verenigd Koninkrijk Gordon Daniels AJS 86,32 mph 2:37:22,0
31 Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Darvill Highley-Aermacchi 86,14 mph 2:37:42,2
32 Jack Black Yamaha 86,11 mph 2:37:45,4
33 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Foulkes Seeley 86,08 mph 2:37:49,2
34 Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Dobson Drixton-Aermacchi 85,21 mph 2:39:25,0
35 Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Sharp Aermacchi 85,08 mph 2:39:40,8
36 Vlag van Verenigd Koninkrijk Don Grant Norton 84,80 mph 2:40:11,0
37 Walter Baxter AJS 83,48 mph 2:42:43,2
38 Vlag van Zwitserland Werner Pfirter Yamaha 82,65 mph 2:44:22,6
39 Vlag van Verenigd Koninkrijk Roger Fursman Norton 82,18 mph 2:45:18,0
40 John Hudson Yamaha 80,69 mph 2:48:21,6
DNF Vlag van Italië Renzo Pasolini Benelli ontsteking
DNF Vlag van Australië Kel Carruthers Benelli kettingbreuk
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Williams Arter-AJS
DNF Vlag van Australië Jack Findlay Beart-Aermacchi versnellingsbak
DNF Vlag van Noord-Ierland Brian Steenson Seeley olielekkage
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman Seeley
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Ditchburn Aermacchi
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Broad-Yamaha
DNF Vlag van Duitsland Dieter Braun MZ
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk John Cooper Yamsel
DNF Vlag van Noord-Ierland Tom Herron Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk John Williams Arter-AJS
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Jefferies Chat-Yamaha

Lightweight 250 cc TT[bewerken | brontekst bewerken]

In de Lightweight 250 cc TT nam Kel Carruthers (Yamaha TD 2) meteen de leiding, om deze niet meer af te staan. Na de eerste ronde lag Paul Smart (Yamaha TD 2) tweede, 16 seconden achter Carruthers en 17 seconden voor Rodney Gould (Yamaha TD 2). In de tweede ronde vergrootte Carruthers zijn voorsprong tot 32 seconden, maar de derde plaats werd overgenomen door Stan Woods (Yamaha TD 2). Santiago Herrero (Ossa) zat Gould ook al op de hielen. Paul Smart viel in de derde ronde uit. Herrero ging onderuit bij Braddan en verloor een minuut met het weer rijklaar maken van zijn machine. Gould lag nu tweede, kort voor Woods. Herrero was ondanks zijn tijdverlies nog steeds vierde. In de vierde ronde schoof Woods door naar de tweede plaats, nu de Yamaha van Gould duidelijk langzamer werd. Woods stopte in de vijfde ronde om aan zijn motor te werken, waardoor Herrero weer naar de tweede plaats kwam. Bij de 13e mijlpaal, kort voor het binnenrijden van Kirk Michael, viel hij echter over gesmolten asfalt. Hij sloeg tegen een boom en moest per helikopter worden overgebracht naar het ziekenhuis. Ook Stan Woods viel op dezelfde plaats en brak daarbij zijn enkel. Gould werd hierdoor toch weer tweede, en Günter Bartusch (MZ) kreeg de derde plaats min of meer in de schoot geworden. Santiago Herrero was als leider in het 250cc-kampioenschap naar Man gekomen, maar overleed twee dagen na zijn val in het ziekenhuis.

Uitslag Lightweight 250 cc TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Snelheid Tijd Punten
1 Vlag van Australië Kel Carruthers Yamaha 96,13 mph 2:21:19,2 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Yamaha 93,75 mph 2:24:54,0 12
3 Vlag van Duitse Democratische Republiek Gunter Bartusch MZ 93,75 mph 2:26:58,0 10
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha 91,95 mph 2:27:44,2 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Berwick Suzuki 91,93 mph 2:27:46,0 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Yamaha 91,42 mph 2:28:35,8 5
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian Richards Yamaha 91,22 mph 2:28:53,6 4
8 Vlag van Zweden Börje Jansson Yamaha 90,57 mph 2:29:59,6 3
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Smith Yamaha 90,44 mph 2:30:12,2 2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Yamaha 90,20 mph 2:30:36,2 1
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Chatterton Yamaha 89,58 mph 2:31:39,8
12 P. Aitkin Yamaha 89,45 mph 2:31:52,8
13 Vlag van Noord-Ierland Tom Herron Yamaha 89,22 mph 2:32:15,6
14 Vlag van Australië Jack Findlay Dugdale-Yamaha 88,46 mph 2:33:34,2
15 Vlag van Zweden Bo Granath Yamaha 87,73 mph 2:34:50,4
16 T. Holdsworth Unity-Yamaha 87,41 mph 2:35:24,6
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billy Guthrie Dugdale-Yamaha 87,22 mph 2:35:45,8
18 P. Leahy Chat-Yamaha 87,05 mph 2:36:03,0
19 D. Browning Yamaha 86,88 mph 2:36:21,0
20 Vlag van Verenigd Koninkrijk Paul Cott Yamaha 86,76 mph 2:35:34,4
21 Dudley Robson Padgett-Yamaha 86,62 mph 2:35:49,6
22 Vlag van Zwitserland Werner Pfirter Yamaha 86,45 mph 2:37:08,5
23 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Stanley Yamaha 84,16 mph 2:41:25,2
24 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Doncaster-Yamaha 83,41 mph 2:42:52,8
25 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Curry Honda 81,50 mph 2:46:41,6
26 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dick Pipes Yamaha 81,30 mph 2:47:05,0
27 Danny Keany Yamaha 80,40 mph 2:48:57,6
28 P. Platt Greeves 79,22 mph 2:51:29,8
29 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Knight Thompsett-Ducati 78,40 mph 2:53:16,0
30 A. Chapman Padgett-Yamaha 78,14 mph 2:53:50,4
31 Vlag van Verenigd Koninkrijk Nev Watts Honda 77,33 mph 2:55:40,4
32 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Loughridge Suzuki 76,71 mph 2:5705.0
33 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Crooks-Suzuki 73,38 mph 3:05:07,8
DNF Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Santiago Herrero Ossa val (†)
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Paul Smart Yamaha
DNF Vlag van Duitsland Dieter Braun MZ
DNF Vlag van Wales Malcolm Uphill Crooks-Suzuki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk John Cooper PadgettYamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Pickrell Honda
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Stan Woods Yamaha val

Lightweight 125 cc TT[bewerken | brontekst bewerken]

Dieter Braun won de Lightweight 125 cc TT met de inmiddels drie jaar oude Suzuki RT 67 (met inmiddels slechts de reglementaire zes versnellingen). Dave Simmonds had aanvankelijk de leiding, maar zijn Kawasaki stopte in de tweede ronde met een vastgelopen big-end. Börje Jansson werd met een fabrieks-Maico tweede. Günter Bartusch had een nieuwe MZ tweecilinder tandemtwin, waarmee hij derde werd. De eerste drie rijders reden hun debuutrace op het eiland Man.

Uitslag Lightweight 125 cc TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Snelheid Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Dieter Braun Suzuki 89,27 mph 1:16:05,0 15
2 Vlag van Zweden Börje Jansson Maico 86,56 mph 1:18:24,4 12
3 Vlag van Duitse Democratische Republiek Gunter Bartusch MZ 85,93 mph 1:19:02,8 10
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Murray Honda 84,65 mph 1:20:14,6 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Launchbury Bultaco 84,25 mph 1:20:37,8 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Curry Honda 83,99 mph 1:20:52,0 5
7 Vlag van Noord-Ierland Tommy Robb Maico 81,70 mph 1.23.08.8 4
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Kiddie Honda 81,27 mph 1.23.34.8 3
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barrie Dickinson Honda 80,43 mph 1.24.27.0 2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ken Armstrong Honda 79,21 mph 1.25.45.2 1
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Loughridge Honda 78,37 mph 1:26:40,2
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Chatterton Yamaha 78,36 mph 1:26:40,8
13 John Hudson Honda 77,88 mph 1:27:13,4
14 R. Ware Bultaco 77,41 mph 1:27:44,8
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Nev Watts Honda 77,31 mph 1:27:48,4
16 G. Barker Honda 77,08 mph 1:28:07,0
17 George Plenderleith Honda 76,92 mph 1:28:18,8
18 A. Blueman Bultaco 76,46 mph 1:28:50,0
19 Ralph Hackett Honda 76,13 mph 1:29:13,6
20 Vlag van Verenigd Koninkrijk Austin Hockley Granby-Yamaha 75,99 mph 1:29:23,0
21 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Chatterton Padgett-Yamaha 73,91 mph 1:31:54,0
22 B. Kaye Honda 72,13 mph 1:34:10,8
23 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dennis Trollope Ducati 71,26 mph 1:35:19,0
24 John Lawley Bultaco 66,70 mph 1:41:50,0
25 Harold Cosgrove Maico 66,51 mph 1:42:07,0
26 Vlag van Verenigd Koninkrijk Carl Ward Maico
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki drijfstanglager
DNF Vlag van Nederland Jan Kostwinder Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Bultaco
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Padgett-Yamaha
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Iles Bultaco val in training (†)

Sidecar 500 cc TT[bewerken | brontekst bewerken]

De combinatie Klaus Enders/Wolfgang Kalauch ging in de Sidecar TT van start tot finish aan de leiding. Siegfried Schauzu/Horst Schneider reden niet met hun gebruikelijke achtkleps-BMW maar met een normaal BMW-RS blok. Ze werden desondanks tweede. Georg Auerbacher/Hermann Hahn hadden nog even de tweede plaats bezet, maar vielen door een slippende koppeling terug naar de derde plaats. Heinz Luthringshauser/Hans-Jürgen Cusnik werden derde. De eerste vier reden allemaal met BMW's, maar op de vijfde plaats eindigde debutant Horst Owesle met bakkenist Julius Kremer met de viercilinder Münch-URS die ooit door Helmut Fath was ontwikkeld.

Uitslag sidecar 500 cc TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Snelheid Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Klaus Enders Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch BMW 92,93 mph 1:13:05,6 15
2 Vlag van Duitsland Siegfried Schauzu Vlag van Duitsland Horst Schneider BMW 90,64 mph 1:14:56,4 12
3 Vlag van Duitsland Heinz Luthringhauser Vlag van Duitsland Hans-Jürgen Cusnik BMW 88,25 mph 1:16:58,0 10
4 Vlag van Zwitserland Jean Claude Castella Vlag van Zwitserland Albert Castella BMW 87,91 mph 1:17:16,0 8
5 Vlag van Duitsland Horst Owesle Vlag van Duitsland Julius Kremer Münch-URS 87,99 mph 1:17:22,0 6
6 Vlag van Duitsland George Auerbacher Vlag van Duitsland Hermann Hahn BMW 86,81 mph 1:18:14,6 5
7 Vlag van Duitsland Arsenius Butscher Vlag van Duitsland Karl Lauterbach BMW 83,25 mph 1:21:35,6 4
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Freedman Vlag van Verenigde Staten Eddie Fletcher Norton 79,86 mph 1:25:02,8 3
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Currie Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Kay GSM-Triumph-Weslake 79,28 mph 1:25:40,6 2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Horspole Vlag van Verenigd Koninkrijk John McPherson Triumph 77,64 mph 1:27:28,8 1
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Norman Hanks Vlag van Verenigd Koninkrijk mrs. Rose Hanks[4] BSA 77,23 mph 1:27:56,8
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk A. Sansum Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex MacFadzean Triumph 77,10 mph 1:28:05,8
13 Roy Bell J. Wetherell BMW 77,04 mph 1:28:09,6
14 T. Harris B. Harris Triumph 76,06 mph 1:29:17,8
15 John Barker Chris Emmins Reyoldson-Triumph 75,98 mph 1:29:24,2
16 Brian Bardsley Peter Cropper Triumph 75,14 mph 1:30:23,6
17 Steve Sinnott Jim Williamson SWS-Triumph 74,46 mph 1:31:13,6
18 R. Kewley J. Whiting BMW 74,19 mph 1:31:33,2
19 J. Crick D. Senior Windrick-BSA 74,09 mph 1:31:41,0
20 Derek Yorke T. Poole Triton 73,93 mph 1:31:52,6
21 M. Whitton F. Haslam Rumble-BSA 73,67 mph 1:32:12,4
22 Mick Potter N. Panter Triumph 73,28 mph 1:32:34,2
23 S. Downes J. Harris Triumph 72,86 mph 1:33:13,6
24 E. Parkinson Derek Bayley ep-Crescent 71,67 mph 1:34:46,2
25 R. Cass D. Jose CJ-Triumph 70,98 mph 1:35:41,6
26 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jeff Gawley Vlag van Verenigd Koninkrijk G. Alcock BSA 70,78 mph 1:35:57,6
27 D. North David Bickley Greenwood-Triumph 70,72 mph 1:36:44,0
28 Gordon Fox H. Sanderson Triumph 70,08 mph 1:36:55,6
29 J. Mines Geoff Davis Matchless 68,77 mph 1:38:46,0
30 Bill Cooper D. Argent WEC
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas C. Money Windrick-BSA
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Malcolm Hobson Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Atkinson BSA
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Denis Blower Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Brown BSA ongeluk in training (†)

Overige klassen[bewerken | brontekst bewerken]

Production 750 TT[bewerken | brontekst bewerken]

De Production 750 TT kreeg de status van Internationale race, maar de deelname van coureurs van buiten het Verenigd Koninkrijk was zeer beperkt. Zoals verwacht werd de race beheerst door de Triumph T150 Tridents, die weliswaar veel leken op de normale straatversies maar die toch door de fabriek zelf waren ingeschreven voor Malcolm Uphill en Tom Dickie. Norton schreef haar eigen ontwikkelingsingenieur Peter Williams in met de Norton Commando, gesteund door Ray Pickrell. Uphill leidde de race aanvankelijk met gemak, maar Williams begon het gat te dichten en reed zelfs een ronderecord, maar hij kwam 1,6 seconden tekort om te winnen.

Uitslag Production 750 TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Snelheid Tijd
1 Vlag van Wales Malcolm Uphill Triumph 97,71 mph 1:55:51,0
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Williams Norton 97,69 mph 1:55:52,6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Pickrell Norton 95,86 mph 1:58;05.2
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Dickie Triumph 94,14 mph 2:00:15,0
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Heath BSA 94,09 mph 2:00:19,0
6 Vlag van Duitsland Hans-Otto Butenuth BMW 93,54 mph 2:01:01,8
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Spencer Norton 93,18 mph 2:01:29,2
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda 92,26 mph 2:02:42,0
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Cooper Honda 91,32 mph 2:03:57,6
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Pat Mahoney Norton 89,77 mph 2:06:06,0
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Armstrong Norton 85,62 mph 2:12:13,8
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Martyn Ashwood Triumph 85,61 mph 2:12:14,2
DNF Vlag van Noord-Ierland Brian Steenson BSA
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Barnett Triumph
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Paul Smart Triumph
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Jefferies Triumph
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Norton

Production 500 TT[bewerken | brontekst bewerken]

Crooks-Suzuki T 500 uit 1970

In de Production 500 TT was er weinig spanning. De klasse was ook matig bezet en Frank Whiteway was met zijn door Eddie Crooks getunede Suzuki T 500 veruit de snelste. Hij had aan de eindstreep bijna anderhalve minuut voorsprong.

Uitslag Production 500 TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Snelheid Tijd
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Whiteway Crooks-Suzuki 89,94 mph 2:05:52,0
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Gordon Pantall Triumph 89.90 mph 2:07:20,0
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Knight Triumph 88,89 mph 2:07:20,4
4 R. Baylie Triumph 87,58 mph 2:09:15,0
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Penny Triumph 86,70 mph 2:10:34,4
6 J. Wade Suzuki 85,31 mph 2:12:42,0
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Finch Velocette 83,86 mph 2:14:59,0
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Chatterton Triumph
DNF Hugh Evans BSA
DNF P. Coombs Triumph
DNF Vlag van Australië Barry Smith Honda

Production 250 TT[bewerken | brontekst bewerken]

In de Production 250 TT ontstond een flink gevecht tussen de vier koplopers, dat met een klein verschil werd gewonnen door Chas Mortimer.

Uitslag Production 250 TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Snelheid Tijd
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Ducati 84,87 mph 2:13:23,4
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Williams Honda 84,80 mph 2:13:29,0
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Stan Woods Suzuki 84,06 mph 2:14:40,6
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk G. Hunter Ducati 83,94 mph 2:14:52,4
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Boughey Honda 82,26 mph 2:17:37,6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Raymond Ashcroft Suzuki 76,59 mph 2:27:48,8
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Loughridge Suzuki 76,32 mph 2:28:19,0
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk C. Luton Ducati 72,50 mph 2:36:08,0

Sidecar 750 cc TT[bewerken | brontekst bewerken]

De Sidecar 750 TT werd eerder gereden dan de Sidecar 500 TT die voor het wereldkampioenschap telde. Siegfried Schauzu won de 750 cc race, waarin veel favorieten zoals Klaus Enders en Georg Auerbacher uitvielen. Er was een enorm startveld: naast 38 combinaties die geklasseerd werden waren er ook nog 54 uitgevallen.

Uitslag Sidecar 750 cc TT[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Snelheid Tijd
1 Vlag van Duitsland Siegfried Schauzu Vlag van Duitsland Horst Schneider BMW 90,21 mph 1.15.18.0
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Brown Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Casey BSA 85,97 mph 1.19.00.4
3 Vlag van Man Ernie Leece Vlag van Man John Molyneux LWC 81,02 mph 1.23.50.2
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Cooper Vlag van Verenigd Koninkrijk D. Argent WEC 80,68 mph 1.24.11.8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Horsepole Vlag van Verenigd Koninkrijk E. MacPherson Triumph 80,64 mph 1.24.14.2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk A. Sansum Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex MacFadzean Triumph 79,58 mph 1.25.21.6
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Malcolm Hobson Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Atkinson BSA 79,44 mph 1.25.30.6
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk A. Swindells Vlag van Verenigd Koninkrijk D. Bayer WEC 79,02 mph 1.25.57.0
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Woodhouse Vlag van Verenigd Koninkrijk Doug Woodhouse Honda 78,39 mph 1.26.38.6
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Krukowski Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair Lewis BSA 77,76 mph 1.27.21.0
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van de Adriatische Zee 1970
FIM wereldkampioenschap wegrace
22e seizoen (1970)
Volgende race:
TT Assen 1970

Vorige race:
Isle of Man TT 1969
Isle of Man TT Volgende race:
Isle of Man TT 1971