Jacobus Storck

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De Haringpakkerstoren in Amsterdam, 1690

Jacobus Storck (Amsterdam, 8 september 1641 - aldaar, na 1692) was een Nederlands kunstschilder uit de periode van de Gouden Eeuw. Hij vervaardigde een combinatie van rivier- en stadsgezichten, vrijwel steeds met schepen, en enkele italianiserende kustgezichten en capriccio's (fantasiegezichten, samengesteld uit niet in werkelijkheid bij elkaar horende onderdelen).

Storck maakte deel uit van een kunstenaarsgezin. Hij was de middelste van drie zonen van de kunstschilder Jan Jansz. Sturck. Deze veranderde zijn naam later naar Sturckenburch, een naam die zijn zoons aanvankelijk ook gebruikten, maar later noemden zij zich Storck of Sturck. Van de oudste zoon, Johannes (ca. 1630 - 1673) zijn, voor zover bekend, geen werken bewaard gebleven. De jongste zoon was Abraham Storck (1644 - 1708). Deze was evenals Jacobus marineschilder. Zij deelden een kennelijke voorkeur voor het weergeven van schepen.

Van deze twee broers wordt het werk van de jongste het hoogst aangeslagen, zoals al blijkt uit de opmerking van schilder en biograaf Arnold Houbraken, die in zijn werk De groote schouburgh der Nederlantsche konstschilders en schilderessen uit 1718 in zijn tekst over Abraham ook diens broer vermeldt met de tekst: "Deze had ook een Broeder die Ryngezigten en binnenlandsche vaartuygen schilderde, dog zoo konstig niet."

Mogelijk werkten de broers in hetzelfde atelier en het monogram JA op enkele werken kan aanduiden dat zij samen aan een schilderij hebben gewerkt.

Jacobus Storck was in elk geval actief in Amsterdam in de periode 1662 - 1686. Zijn exacte sterfdatum is niet bekend.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Jacobus Storck van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.