James Wade

James Wade
	Wade in 2022
Persoonlijke informatie
Bijnaam	The Machine
Geboortedatum	6 april 1983
Geboorteplaats	Aldershot, Engeland
Sport	Darts
Eigen website	James Wade
Dartsinformatie
Speelt sinds	2001
Pijlen	20g Unicorn Premier 90% James Wade
Lateraliteit	Linkshandig
Opkomstnummer	I'm Still Standing - Elton John
Organisatie
BDO	2001-2004
PDC	2004-heden
Huidige ranking	19 (09-01-2024)
BDO-hoofdtoernooien – Beste prestaties
World Ch'ship	Laatste 16: 2004
World Masters	Laatste 64: 2002, 2003
World Darts Trophy	Laatste 16: 2003
Int. Darts League	Kwartfinale: 2004
Finder Darts Masters	Laatste 16: 2002
PDC-hoofdtoernooien – Beste prestaties
World Ch'ship	Halve finale: 2009, 2012, 2013, 2022
World Matchplay	Winnaar: 2007
World Grand Prix	Winnaar: 2007, 2010
The Masters	Winnaar: 2014
Grand Slam	Runner-up: 2010, 2016, 2020
Premier League	Winnaar: 2009
Championship League	Winnaar: 2010
European Ch'ship	Winnaar: 2018
UK Open	Winnaar: 2008, 2011, 2021
World Cup	Halve finale: 2021, 2022
US Open	Halve finale: 2010
Players Ch'Finals	Halve finale: 2009
World Series Finals	Winnaar: 2018
Champions League	Halve finale: 2016
Desert Classic	Runner-up: 2008
WDF-hoofdtoernooien – Beste prestaties
Dutch Open	Kwartfinale: 2003
Andere gewonnen toernooien
Toernooi	Jaren
Swiss Open; Irish Masters; Norfolk Open; UK Open NW Regional; Gibraltar Darts Trophy; European Darts Matchplay	2002; 2005; 2006; 2007; ; 2014; ; 2016
Andere prestaties
	2006: PDC Young Player of the Year; 2006: Drie 9-darters op een televisietoernooi, gedurende een kalenderjaar (record); 2007: PDC Player of the Year; 2020: 9-darter in de 3e ronde op het PDC World Darts Championship; 2022: 9-darter UK Open.
Portaal	Darten

James Martin Wade (Aldershot, 6 april 1983) is een Engels professioneel darter, bijgenaamd The Machine. Hij stapte in 2004 over van de BDO naar de PDC. Opmerkelijk is dat Wade in zijn BDO-periode nooit een hoofdtoernooi wist te winnen. In 2007, drie jaar na zijn overstap naar de PDC, wist Wade voor het eerst in zijn loopbaan een hoofdtoernooi te winnen, de World Matchplay. Anno 2023 wist Wade in zijn loopbaan elf hoofdtoernooititels op zijn naam te schrijven. Met dit aantal hoofdtoernooititels is Wade de op twee na succesvolste PDC-speler, na Phil Taylor (79 titels) en Michael van Gerwen (48 titels).

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Wade haalde in 2001 op 18-jarige leeftijd de finale van de British Classic, waarin hij verloor van John Walton. Zijn debuut op de Lakeside volgde in 2003, waar hij in de eerste ronde strandde tegen Dennis Harbour. Een jaar later schakelde Darryl Fitton hem uit in de tweede ronde in Frimley Green. Na een kwartfinaleplaats op de IDL van 2004 stapte Wade over naar de PDC. Het dartstalent kwalificeerde zich voor het Ladbrokes World Darts Championship 2005, waar hij verloor van Mark Holden. Later dat jaar won hij de Irish Masters en behaalde hij tweede rondes bij de Las Vegas Desert Classic en de World Grand Prix. Zijn definitieve doorbraak kwam tijdens het World Matchplay in 2006, waar hij de finale haalde van het prestigieuze televisietoernooi na zeges tegen Denis Ovens, Kevin Painter, Chris Mason en Roland Scholten. In de Winter Gardens versloeg Phil Taylor hem met 18-11 na een 3-8 voorsprong. In 2007 won hij dit toernooi. In oktober 2006 haalde Wade de kwartfinales van de World Grand Prix.

Wade schreef in 2006 geschiedenis door als eerste darter drie 9-darters te gooien in een kalenderjaar, wat aanleiding gaf om zijn bijnaam The Gladiator te veranderen in 009. Sinds zijn debuut in de Premier League Darts van 2008 luidt zijn bijnaam The Machine. De darters van de PDC verkozen hem door zijn prestaties in 2006 tot PDC Young Player of the Year. In 2007 werd hij verkozen tot PDC Player of the Year.

2013[bewerken | brontekst bewerken]

Op 20 augustus 2013 werd bekend dat Wade voor vier (vloer)toernooien geschorst werd, de officiële reden is hiervoor niet kenbaar gemaakt.

2014[bewerken | brontekst bewerken]

Op 1 januari 2014 werd bekendgemaakt dat Wade niet behoorde tot de tien deelnemers aan de Premier League Darts 2014. Als reden werd hiervoor aangegeven dat het de organisatie beter leek als Wade een jaar wat rustiger aan deed om zijn medische aandoening onder controle te krijgen. Wade lijdt namelijk aan een bipolaire stoornis. Een dag later liet Wade weten dat hij teleurgesteld was en dat het niet deelnemen zeker niet zijn keuze is geweest, zoals eerder werd gesuggereerd.

Op de World Grand Prix Darts gooide Wade in de tweede ronde een 9-darter. 29 minuten daarna gooide zijn tegenstander Robert Thornton ook een 9-darter. Het was de eerste keer dat er in één partij twee 9-darters gegooid werden door twee verschillende spelers.

Op 2 november 2014 wist Wade het invitatietoernooi The Masters na een 9-2-achterstand met 11-10 te winnen van Mervyn King. Hij wist hierbij zijn eerste titel sinds 2011 te winnen, zijn achtste op een televisietoernooi.

2015[bewerken | brontekst bewerken]

Op 26 juli stond James Wade in de finale van de World Matchplay Darts in Blackpool. Nadat hij in de halve finale Phil Taylor op diens favoriete toernooi uitschakelde met 17-14, wachtte in de finale, Michael van Gerwen, waar hij in de halve finale goed speelde, moest hij het in de finale toch laten afweten tegen een ontketende Michael van Gerwen en verloor uiteindelijk dan ook met 18-12 van de toenmalige nummer één van de wereld.

Op 5 oktober stond Wade in de eerste ronde van de World Grand Prix of Darts te Dublin, tegenover de "Gentle" Mensur Suljović, de geboren Serviër uit Oostenrijk. Het enige toernooi waar men niet alleen met een dubbel moet eindigen, maar ook beginnen, eindigt voor Wade snel. Hij verliest met 2-1 van Suljović.

2016[bewerken | brontekst bewerken]

In oktober 2016 behaalde hij de halve finale bij de European Darts Championship 2016, hij verloor van de latere winnaar en nummer 1 van de wereldranglijst Michael van Gerwen. In november 2016 behaalde hij de finale van de Grand Slam of Darts 2016 na onder meer een zege op wereldkampioen Gary Anderson. Opnieuw was Van Gerwen te sterk.

2017[bewerken | brontekst bewerken]

Op het WK in december 2016 bereikte Wade de kwartfinale, waar hij werd uitgeschakeld door Peter Wright. Op de Masters in januari verloor hij in de eerste ronde van Robert Thornton. Ook bij de World Matchplay Darts 2017 werd hij in de eerste ronde verslagen, ditmaal door Darren Webster.

2018[bewerken | brontekst bewerken]

Op 27 oktober 2018 won Wade voor het eerst sinds november 2014 weer een PDC-hoofdtoernooi. In Dortmund werd de finale van de European Darts Championship met 11-8 in legs gewonnen van Simon Whitlock. Op 4 november 2018 won Wade in Wenen de World Series of Darts Finals door Michael Smith met 11-10 in legs te verslaan.

2021[bewerken | brontekst bewerken]

Voor de derde keer in zijn carrière wist Wade de UK Open te winnen. Ditmaal versloeg hij Luke Humphries in de finale met een score van 11-5 in legs. Opvallend is dat zijn overwinningen op de UK Open allemaal in een ander decennium waren.^[2]

2022[bewerken | brontekst bewerken]

Wade wist tijdens de Premier League of Darts een gemiddelde van 114.73 punten neer te zetten in de halve finale van speelronde twaalf. Daarmee behaalde hij het hoogste gemiddelde in zijn carrière.^[3]

In de eerste ronde van de US Darts Masters behaalde Wade tegen Jeff Smith een score van 100% op zijn dubbels. Hij won de wedstrijd met 6-2.^[4]

In augustus bereikte Wade de finale van de eerste editie van de New South Wales Darts Masters, dat onderdeel uitmaakt van de World Series of Darts.^[5] Hij versloeg achtereenvolgend Gordon Mathers, Dimitri Van den Bergh en Gerwyn Price, waarna Jonny Clayton te sterk bleek.

Op 5 november wist Wade Players Championship 30 te winnen door achtereenvolgend Eddie Lovely, Shaun Wilkinson, Gian van Veen, Jamie Hughes, Jermaine Wattimena, Martin Schindler en Steve Beaton te verslaan.^[6]^[7]

2023[bewerken | brontekst bewerken]

Door Dirk van Duijvenbode, José de Sousa, Luke Humphries en Gian van Veen te verslaan, bereikte Wade de finale van het European Darts Championship. Daarin bleek Peter Wright met een uitslag van 11-6 te sterk.^[8]

Resultaten op wereldkampioenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

BDO[bewerken | brontekst bewerken]

2003: Laatste 32 (verloren van Dennis Harbour met 2-3)
2004: Laatste 16 (verloren van Darryl Fitton met 0-3)

PDC[bewerken | brontekst bewerken]

2005: Laatste 48 (verloren van Mark Holden met 0-3)
2006: Laatste 64 (verloren van Wayne Jones met 2-3)
2007: Laatste 16 (verloren van Terry Jenkins met 3-4)
2008: Kwartfinale (verloren van John Part met 4-5)
2009: Halve finale (verloren van Raymond van Barneveld met 4-6)
2010: Kwartfinale (verloren van Simon Whitlock met 3-5)
2011: Laatste 32 (verloren van Mensur Suljović met 2-4)
2012: Halve finale (verloren van Adrian Lewis met 5-6)
2013: Halve finale (verloren van Michael van Gerwen met 4-6)
2014: Kwartfinale (verloren van Adrian Lewis met 1-5)
2015: Laatste 32 (verloren van Stephen Bunting met 1-4)
2016: Kwartfinale (verloren van Gary Anderson met 1-5)
2017: Kwartfinale (verloren van Peter Wright met 3-5)
2018: Laatste 64 (verloren van Keegan Brown met 2-3)
2019: Laatste 16 (verloren van Ryan Joyce met 3-4)
2020: Laatste 32 (verloren van Steve Beaton met 2-4)
2021: Laatste 32 (verloren van Stephen Bunting met 2-4)
2022: Halve finale (verloren van Michael Smith met 3-6)
2023: Laatste 64 (verloren van Jim Williams met 2-3)
2024: Laatste 64 (verloren van Matt Campbell met 2-3)

Resultaten op de World Matchplay[bewerken | brontekst bewerken]

2006: Runner-up (verloren van Phil Taylor met 11-18)
2007: Winnaar (gewonnen in de finale van Terry Jenkins met 18-7)
2008: Runner-up (verloren van Phil Taylor met 9-18)
2009: Kwartfinale (verloren van Ronnie Baxter met 10-16)
2010: Halve finale (verloren van Raymond van Barneveld met 8-17)
2011: Runner-up (verloren van Phil Taylor met 8-18)
2012: Runner-up (verloren van Phil Taylor met 15-18)
2013: Halve finale (verloren van Phil Taylor met 12-17)
2014: Kwartfinale (verloren van Simon Whitlock met 10-16)
2015: Runner-up (verloren van Michael van Gerwen met 12-18)
2016: Laatste 32 (verloren van Mervyn King met 5-10)
2017: Laatste 32 (verloren van Darren Webster met 11-13)
2018: Laatste 16 (verloren van Simon Whitlock met 7-11)
2019: Kwartfinale (verloren van Glen Durrant met 7-16)
2020: Laatste 16 (verloren van Gary Anderson met 8-11)
2021: Laatste 32 (verloren van Luke Humphries met 3-10)
2022: Laatste 16 (verloren van Nathan Aspinall met 9-11)
2023: Laatste 32 (verloren van Chris Dobey met 8-10)

Privé[bewerken | brontekst bewerken]

In 2015 trouwde hij met model en walk-on-girl Sammi Marsh. In oktober 2018 werden zij ouders van een zoon, Arthur. In augustus 2022 volgde zoon Alfie.
In mei 2022 kreeg Wade tijdens de European Darts Open in Leverkusen na zijn kwartfinalewedstrijd last van hartritmestoornissen en werd hij naar het ziekenhuis vervoerd. Hierdoor miste hij een avond van de Premier League of Darts.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

(en) Officiële website

Bronnen, noten en/of referenties

↑ (en) Rangorde van de Order of Merit van de PDC. Gearchiveerd op 2 januari 2019.
↑ (en) Chris Hammer, Darts results: James Wade wins UK Open after beating Luke Humphries in the final. sportinglife.com (7 maart 2021). Gearchiveerd op 16 augustus 2022. Geraadpleegd op 30 april 2022.
↑ (en) Mark Whiley, James Wade demolishes Gerwyn Price with ridiculous average in Premier League darts. Daily Star (28 april 2022). Gearchiveerd op 29 april 2022. Geraadpleegd op 30 april 2022.
↑ (en) Flawless from James Wade. Professional Darts Corporation (4 juni 2022). Geraadpleegd op 4 juni 2022.
↑ (en) Josh Gorton, Clinical Clayton dominates Wade to win New South Wales Darts Masters. Professional Darts Corporation (20 augustus 2022). Gearchiveerd op 20 augustus 2022. Geraadpleegd op 20 augustus 2022.
↑ Jetze Jan Idsardi, Vloerseizoen ten einde: James Wade wint alsnog titel. DartsActueel.nl (5 november 2022). Gearchiveerd op 5 november 2022. Geraadpleegd op 5 november 2022.
↑ Pieter Verbeek, Wade wint laatste Players Championship-toernooi van het seizoen na comeback tegen Beaton. Dartsnieuws.com (5 november 2022). Gearchiveerd op 5 november 2022. Geraadpleegd op 5 november 2022.
↑ Peter Wright gooit zich voor tweede keer naar Europese titel. Sporza (29 oktober 2023). Geraadpleegd op 30 oktober 2023.

[1] (en) Rangorde van de Order of Merit van de PDC. Gearchiveerd op 2 januari 2019.

[2] (en) Chris Hammer, Darts results: James Wade wins UK Open after beating Luke Humphries in the final. sportinglife.com (7 maart 2021). Gearchiveerd op 16 augustus 2022. Geraadpleegd op 30 april 2022.

[3] (en) Mark Whiley, James Wade demolishes Gerwyn Price with ridiculous average in Premier League darts. Daily Star (28 april 2022). Gearchiveerd op 29 april 2022. Geraadpleegd op 30 april 2022.

[4] (en) Flawless from James Wade. Professional Darts Corporation (4 juni 2022). Geraadpleegd op 4 juni 2022.

[5] (en) Josh Gorton, Clinical Clayton dominates Wade to win New South Wales Darts Masters. Professional Darts Corporation (20 augustus 2022). Gearchiveerd op 20 augustus 2022. Geraadpleegd op 20 augustus 2022.

[6] Jetze Jan Idsardi, Vloerseizoen ten einde: James Wade wint alsnog titel. DartsActueel.nl (5 november 2022). Gearchiveerd op 5 november 2022. Geraadpleegd op 5 november 2022.

[7] Pieter Verbeek, Wade wint laatste Players Championship-toernooi van het seizoen na comeback tegen Beaton. Dartsnieuws.com (5 november 2022). Gearchiveerd op 5 november 2022. Geraadpleegd op 5 november 2022.

[8] Peter Wright gooit zich voor tweede keer naar Europese titel. Sporza (29 oktober 2023). Geraadpleegd op 30 oktober 2023.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]