Jeanne Crain

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Jeanne Crain
Crain in 1954
Algemene informatie
Volledige naam Jeanne Elizabeth Crain
Geboren 25 mei 1925
Overleden 14 december 2003
Land Verenigde Staten
Werk
Jaren actief 1943 - 1972
Beroep Actrice
(en) IMDb-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Jeanne Elizabeth Crain (Barstow (Californië), 25 mei 1925 - Santa Barbara (California), 14 december 2003) was een Amerikaans actrice.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Vroeger leven[bewerken | brontekst bewerken]

Crain werd in Barstow geboren als dochter van leraar George A. Crain en de Ierse Loretta Carr. Als kind verhuisde familie naar Los Angeles, waar Crain een talentvolle ijsschaatser werd. Ze werd voor het eerst opgemerkt toen ze werd uitgeroepen als Miss Pan Pacific bij de Los Angeles Pan-Pacific Auditorium.

Toen Crain nog op de middelbare school werkzaam was, werd haar gevraagd om een screentest te doen voor een film van Orson Welles. Ze kreeg de rol niet, maar iets later, in 1943, kreeg de actrice wel een kleine rol in The Gang's All Here.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Crains rollen werden al snel groter en in 1944 kreeg ze de hoofdrol in In the Meantime, Darling. Echter, haar acteerprestaties werden afgekraakt door de critici. Dit veranderde na haar geprezen verschijning in Winged Victory.

In 1945 schitterde Crain in de films State Fair en Leave Her to Heaven. Na in nog meer films te zien zijn geweest, werd Crain in 1949 genomineerd voor een Academy Award voor Beste Actrice voor haar verschijning in de controversiële film Pinky.

In 1950 was Crain tegenover Clifton Webb en Myrna Loy te zien in Cheaper by the Dozen. Vervolgens vormde ze een koppel met Cary Grant voor de film People Will Talk (1951).

Toen Crain nog bij Fox werkte, gaf ze de prestatie van een jonge vrouw die doordraait in Dangerous Crossing. Daarna was ze in een reeks films te zien voor Universal Pictures. Voor Universal was ze naast memorabele acteurs te zien, waaronder Kirk Douglas.

In 1955 liet de actrice haar talenten als danseres zien voor Gentlemen Marry Brunettes, waarin ze naast Jane Russell, Alan Young en Rudy Vallee te zien is. Hierna was ze tot de jaren '60 nog in een aantal films te zien. Vanaf de jaren 60 begon de actrice haar pensioen te plannen, waardoor ze in minder films verscheen. Haar laatste filmrol was in 1972.

Persoonlijk leven[bewerken | brontekst bewerken]

Tegen de zin van haar moeder in trouwde Crain op 31 december 1946 met RKO Studios-contractspeler Paul Brinkman. De eerste van hun zeven kinderen werd in april 1947 geboren. In de jaren 50 vroeg Crain een scheiding aan, toen het koppel beiden van elkaar vertelden dat ze ontrouw waren. Daarnaast zei Crain dat Brinkman agressief was. Echter, het koppel herenigde op de dag dat ze elf jaar getrouwd waren.

Omdat ze allebei rooms-katholiek waren, scheidden ze niet, maar leefden ze wel apart, tot Brinkmans dood in oktober 2003. Crain overleed een aantal maanden later aan een hartaanval.

Filmografie[bewerken | brontekst bewerken]

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Jeanne Crain op Wikimedia Commons.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jeanne_Crain&oldid=58911517"