Jennifer Geerlings-Simons
| Jenny Simons | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Volledige naam | Jennifer Geerlings-Simons | |||
| Geboren | 5 september 1953 | |||
| Geboorteplaats | Paramaribo | |||
| Kieskring | Paramaribo | |||
| Land | Suriname | |||
| Partij | NDP | |||
| Titulatuur | drs. | |||
| Functies | ||||
| 1996-2020 | lid van De Nationale Assemblée | |||
| 2010-2020 | 6de voorzitter van De Nationale Assemblee | |||
| ||||
Jennifer (Jenny) Geerlings-Simons (Paramaribo, 5 september 1953) is een Surinaams arts en politica. Zij werd op 30 juni 2010 gekozen als voorzitter van De Nationale Assemblée (DNA). Hiervoor was zij parlementslid namens de Nationale Democratische Partij.
Nationale Democratische Partij[bewerken | brontekst bewerken]
Simons is een van de ondervoorzitters van de Nationale Democratische Partij (NDP). Zij was sinds 1996 NDP-parlementslid, één regeerperiode in de coalitie en twee regeerperiodes in de oppositie, totdat ze gekozen werd tot parlementsvoorzitter. Simons is heel populair in de NDP, vooral onder de jongeren. Zo was zij, op Desi Bouterse na, de NDPer met de meeste stemmen bij de parlementsverkiezingen van mei 2010. Op Desi Bouterse en Chan Santokhi na, had zij landelijk de meeste stemmen bij de verkiezingen van 2010. Simons wordt gezien als een mogelijke opvolger van Desi Bouterse als voorzitter van de NDP.
Parlementsvoorzitter[bewerken | brontekst bewerken]
Simons werd op 30 juni 2010 met zesentwintig van de 50 stemmen gekozen tot voorzitter van het Surinaams parlement[1]. Haar tegenkandidaat was Paul Somohardjo die in de periode 2005-2010 al parlementsvoorzitter was namens het Nieuw Front. De overwinning van Simons zorgde voor ophef, want het kiezen van Simons en niet Somohardjo tot voorzitter van De Nationale Assemblée (DNA) betekent dat twee parlementsleden niet volgens partijdiscipline gestemd hadden. Op het moment dat er gestemd werd was er, in tegenstelling tot wat nu wel het geval is, geen samenwerking tussen de Mega Combinatie, de VolksAlliantie en de A-Combinatie van respectievelijk Desi Bouterse, Paul Somohardjo en Ronnie Brunswijk. VolksAlliantie had met de A-Combinatie en het Nieuw Front afgesproken dat zij net als in 2005 wederom zouden samenwerken. Deze politieke samenwerking leverde 27 zetels op, tegenover de drieëntwintig zetels van de partij van Bouterse, de Mega Combinatie. De DOE-partij van Carl Breeveld had de resterende zetel.
Omkoping[bewerken | brontekst bewerken]
Kort na de overwinning van Simons werd in de Surinaamse media gespeculeerd over eventuele omkoping bij haar verkiezing tot parlementsvoorzitter. Toenmalig minister van Justitie en Politie, Chan Santokhi, zei op 11 juli 2010 dat er grof geld betaald was om de stem van twee parlementsleden om te kopen. Volgens Nieuw Front parlementariër Winston Jessurun zou het gaan om een bedrag dat tussen US$ 200.000 en US$ 500.000 varieert.[2][3]
Kritiek[bewerken | brontekst bewerken]
Simons wordt er door de oppositie van beschuldigd dat ze niet onpartijdig functioneert als voorzitter van De Nationale Assemblée en dat zij de coalitie meer spreektijd geeft dan de oppositie[4][5]. Ook zou Simons oppositieleden vaak niet de kans geven om uit te praten, door hun microfoon uit te zetten[6] en in april 2012 werd haar zelfs dictatoriaal gedrag verweten door de oppositie[7]. Dit naar aanleiding van de beslissing van Simons die niet wilde dat de oppositie tijdens de behandeling van de belagingswet verwees naar de amnestiewet die een week daarvoor aangenomen was in het parlement en die voorkomt dat president Bouterse vervolgd wordt voor zijn mensenrechtenschendingen in de jaren 80[8]. Simons zelf was een voorstander van de amnestiewet en is een van de 28 leden die voor de wet gestemd hebben. Tijdens het debat over de belagingswet die toen op de agenda stond werd door de oppositie in het parlement meerdere keren verwezen naar de amnestiewet en Simons waarschuwde op een bepaald moment tijdens het debat dat zij die verwijzingen niet meer wilde horen. Toen enkele oppositieleden zich naar de tafel van voorzitter Simons begaven om uitleg te vragen nadat Simons had geweigerd het woord aan hen te geven, werden zij in opdracht van haar door de politie uit het parlement verwijderd. Simons beargumenteerde deze beslissing door te zeggen dat zij bedreigd werd door de desbetreffende oppositieleden.[9][10][11]
2020[bewerken | brontekst bewerken]
Tijdens de verkiezingen van 2020 stelde ze zich opnieuw verkiesbaar voor de NDP in Paramaribo en werd ze opnieuw gekozen.[12]
Persoonlijke informatie[bewerken | brontekst bewerken]
Familie[bewerken | brontekst bewerken]
Simons is getrouwd met Glenn Geerlings, die in januari 2012 in opspraak raakte door zijn vermeende betrokkenheid bij een grote fraudezaak van het Surinaamse postbedrijf Surpost.[13][14]
Madelone Menke, de zus van Jennifer Simons, liep op 10 april 2012 mee in de stille tocht tegen de omstreden amnestiewet. Menke had haar mond dichtgeplakt met pleisters en had een bordje met het opschrift “Woorden schieten tekort” om haar hals. Dit kreeg veel aandacht in de Surinaamse en Nederlandse media en werd geïnterpreteerd als dat zelfs de zus van de parlementsvoorzitter tegen de door Simons behandelde amnestiewet is.[15]
Trivia[bewerken | brontekst bewerken]
Als reactie op de veroordeling van Desi Bouterse in 1999 voor drugssmokkel zei Simons:
Over de drugsverdenking is nooit behoorlijk bewijsmateriaal geleverd. En als de Decembermoorden echt een issue zijn, hoe kan de NDP dan zo groot zijn?[16]
| Voorganger: P.S. Somohardjo |
Voorzitter van De Nationale Assemblée 2010 - 2020 |
Opvolger: R. Brunswijk |