Jo Durie

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Jo Durie
Wimbledon 2004
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Verenigd Koninkrijk Britse
Geboorteplaats Bristol, Engeland
Geboortedatum 27 juli 1960
Woonplaats Londen, Engeland
Lengte 1,83 m
Gewicht 68 kg
Profdebuut 1977
Met pensioen 1995
Slaghand rechts, backhand tweehandig
Totaal prijzengeld 1.224.016 US dollar
Coach Alan Jones
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 321–305
Titels 2
Hoogste positie 5e (9 juli 1984)[1]
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open kwartfinale (1983)
Vlag van Frankrijk Roland Garros halve finale (1983)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon kwartfinale (1984)
Vlag van Verenigde Staten US Open halve finale (1983)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 274–199
Titels 6
Hoogste positie 9e (december 1983)[2]
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open halve finale (1985)
Vlag van Frankrijk Roland Garros halve finale (1983)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon halve finale (1983, 1984)
Vlag van Verenigde Staten US Open kwartfinale (1987, 1991)
Gemengd dubbelspel
Titels 2
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open winst (1991)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon winst (1987)
Vlag van Verenigde Staten US Open halve finale (1991)
Laatst bijgewerkt op: 24 mei 2015
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Joanna Mary (Jo) Durie (Bristol, 27 juli 1960) is een voormalig tennisspeelster uit Engeland. Zij speelt rechtshandig en heeft een enkelhandige backhand. Zij was actief in het proftennis van 1977 tot en met 1995.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Bron:[3]

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Na een succesvolle juniorenloopbaan, waarin Durie in 1976 enkele Britse juniortitels won op alle drie onder­gronden (gras, hardcourt en overdekt), werd zij professional in 1977. Dat jaar speelde zij op Wimbledon haar eerste grandslampartij tegen de latere winnares Virginia Wade. In 1980 leed Durie aan een rugblessure die haar acht maanden lang van de baan hield. In 1981 keerde zij terug op de WTA-tour met een vierde ronde op Wimbledon en het US Open, waarmee zij opklom tot haar hoogste enkelspelranking tot dan toe: de 31e plaats.[4]

1983 bleek haar meest succesvolle jaar in het enkelspel te zijn – zij eindigde dat tennisseizoen als nummer acht op de wereldranglijst.[5] Als ongeplaatste speelster bereikte Durie de halve finale van Roland Garros, door onder meer Pam Shriver en Tracy Austin te verslaan. Later dat jaar bereikte zij ook op de US Open de halve finale, die zij in twee sets verloor van Chris Evert. In december eindigde zij het grandslam-seizoen met een kwartfinaleplaats op het Australian Open. Haar enkelspelsucces gedurende 1983 bezorgde haar een felbegeerde plek op de Virginia Slims Championships (het toen­malige equivalent van de eindejaars­kampioenschappen) van februari 1984, als het vijfde reekshoofd.

1984 was haar meest succesvolle jaar op Wimbledon – daar bereikte Durie de kwartfinale, door de vijftien­jarige Steffi Graf in een memorabele vierderondepartij te verslaan. De dag na Wimbledon (9 juli 1984) bereikte zij de hoogste enkelspelranking van haar loopbaan: de vijfde plaats.

Durie won twee WTA-titels (allebei in 1983): in augustus in Mahwah en in november in Sydney. Zij boekte overwinningen over Steffi Graf, Zina Garrison, Pam Shriver, Hana Mandlíková en Tracy Austin. Zij speelde nog vier keer in een WTA-finale, de laatste keer in 1990 in Newport. Een herhaling van haar rugblessure in 1989 noopte haar tot verandering in haar opslagstijl. In 1991, op dertigjarige leef­tijd en als een van de oudste deelneemsters van dat jaar, bereikte zij nogmaals de vierde ronde op het US Open.

Durie was gedurende het grootste deel van haar loopbaan de nationale nummer één van het Britse vrouwentennis. Zij won de nationale enkelspeltitel zeven keer, een record. Na Virginia Wade was zij de tweede Britse speelster die een miljoen dollar aan prijzengeld vergaarde. Gedurende meer dan 32 jaar (1983–januari 2016) was zij de laatste Britse speelster die tot de halve finale van een grandslamtoernooi was doorgedrongen – op het Australian Open 2016 werd zij op deze positie afgelost door Johanna Konta.

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Samen met landgenoot Jeremy Bates won Durie de titel in het gemengd dubbelspel op Wimbledon in 1987 – zij waren het eerste Britse team sinds 51 jaar dat deze titel veroverde. In 1991 werden zij het eerste Britse dubbelspelteam ooit dat op het Australian Open de titel won. Het team Durie/Bates bereikte op Wimbledon nog driemaal de kwartfinale in het gemengd dubbelspel: in 1986, 1990 en 1993. Als titelverdedigers op het Australian Open in 1992 bereikten zij eveneens de kwartfinale.

Voorts won Durie zes WTA-vrouwendubbelspeltitels, uit een totaal van achttien finales. Haar meest succesvolle vrouwendubbelspeljaar was 1983, toen zij zesmaal in een WTA-finale stond waarvan zij er drie won. In dat jaar bereikte zij ook de halve finale op Roland Garros en op Wimbledon (beide met landgenote Anne Hobbs). Door dit succes kon zij deelnemen aan de Virginia Slims Championships (het toen­malige equivalent van de eindejaarskampioenschappen) van februari 1984 – samen met de Amerikaanse Ann Kiyomura bereikte zij de finale, die zij verloren van Martina Navrátilová en Pam Shriver (een koppel dat haar gedurende 1983 en 1984 nog vijfmaal een toernooiwinst onthield).

Durie won het nationale Britse dubbelspelkampioenschap negen keer, een record.

Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de negende plaats, die zij bereikte in december 1983.

Tennis in teamverband[bewerken | brontekst bewerken]

Durie was een fundamenteel lid van het Britse Wightman Cup-team (1979, 1981–1989), het Britse Fed Cup-team (1981–1995) en het Britse European Cup-team (1989–1992). In 1981 was zij de jongste deelneemster van het Britse Fed Cup-team, naast Virginia Wade en Sue Barker – dit team bereikte de finale van de Wereldgroep, waarin zij verloren van de Verenigde Staten. Durie leidde het Britse team naar winst op het European Championship in Praag in 1992.

Na de actieve loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Durie trok zich terug uit het competitietennis tijdens Wimbledon 1995 (haar achttiende optreden op The Championships). Ondanks drie operaties aan haar linkerknie, en met een ranking van slechts 325, wist ze toch haar eersterondepartij zonder setverlies te winnen van Française Alexia Dechaume-Balleret, die op dat moment nummer 85 op de wereldranglijst was. In de tweederondepartij (haar laatste in het enkelspel op Wimbledon) moest zij in Jana Novotná haar meerdere erkennen. Na afloop van de wedstrijd kreeg Jo Durie een staande ovatie van het publiek in het 'oude' Court number 1. Haar laatste wedstrijd op Wimbledon was een gemengddubbelspelpartij op Centre Court, met aan haar zijde landgenoot Jeremy Bates waarmee zij al sinds 1981 samenspeelde.

Zij is een van de weinige speelsters die een positieve winstbalans hebben tegen Steffi Graf – Durie leidt met 4–3. Merk evenwel op dat deze overwinningen op Graf plaatsvonden in 1985 en eerder, toen Graf nog niet haar volle wasdom had bereikt.

Na haar afscheid van het professionele circuit werkte Durie als tenniscommentator op tv, zowel voor de BBC als voor de Britse Eurosport. Zij was co-coach van de nieuwe Britse nummer één, Elena Baltacha, samen met haar eigen voormalige coach Alan Jones. Ten slotte won zij de Wimbledon Ladies Senior Invitation dubbelspeltitels in 1996 en 1997.

Durie werkt momenteel als coach aan de FC** Academy in Middlesex.

Posities op de WTA-ranglijst[bewerken | brontekst bewerken]

Positie per einde seizoen:

jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel
1995 282 186
1994 343 215
1993 191 51
1992 59 84
1991 60 70
1990 65 39
1989 117 36
1988 60 43
1987 73 43
1986 24 42
1985 26
1984 24
1983 13

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Tier I
Tier II
Tier III
Tier IV & V

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster score
gewonnen finales
1. 1983-08-28 Vlag van Verenigde Staten WTA Mahwah hardcourt Vlag van Tsjecho-Slowakije Hana Mandlíková 2-6, 7-5, 6-4
2. 1983-11-27 Vlag van Australië WTA Sydney gras Vlag van Verenigde Staten Kathy Jordan 6-3, 7-5
verloren finales
1. 1980-06-07 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Beckenham gras Vlag van Verenigde Staten Andrea Jaeger 4-6, 1-6
2. 1982-02-28 Vlag van Verenigde Staten WTA Greenville hardcourt (i) Vlag van Brazilië (1968-1992) Cláudia Monteiro 4-6, 6-3, 4-6
3. 1983-10-23 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Brighton tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Chris Evert 1-6, 1-6
4. 1990-07-22 Vlag van Verenigde Staten WTA Newport (VS) gras Vlag van Spanje Arantxa Sánchez 6-7, 6-4, 5-7

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
gewonnen finales
1. 1979-06-09 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Beckenham gras Vlag van Verenigd Koninkrijk Deborah Jevans Vlag van Australië Elizabeth Little
Vlag van Australië Keryn Pratt
6-1, 6-4
2. 1982-06-13 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Birmingham gras Vlag van Verenigd Koninkrijk Anne Hobbs Vlag van Verenigde Staten Rosie Casals
Vlag van Australië Wendy Turnbull
6-3, 6-2
3. 1983-03-20 Vlag van Verenigde Staten WTA Boston tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Ann Kiyomura Vlag van Verenigde Staten Kathy Jordan
Vlag van Verenigde Staten Anne Smith
6-3, 6-1
4. 1983-05-22 Vlag van Duitsland WTA Berlijn gravel Vlag van Verenigd Koninkrijk Anne Hobbs Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Claudia Kohde-Kilsch
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Eva Pfaff
6-4, 7-6
5. 1983-08-28 Vlag van Verenigde Staten WTA Mahwah hardcourt Vlag van Verenigde Staten Sharon Walsh Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Rosalyn Fairbank
Vlag van Verenigde Staten Candy Reynolds
4-6, 7-5, 6-3
6. 1990-04-28 Vlag van Singapore WTA Singapore hardcourt Vlag van Canada Jill Hetherington Vlag van Frankrijk Pascale Paradis
Vlag van Frankrijk Catherine Suire
6-4, 6-1
verloren finales
1. 1983-01-16 Vlag van Verenigde Staten WTA Houston tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Barbara Potter Vlag van Verenigde Staten Martina Navrátilová
Vlag van Verenigde Staten Pam Shriver
4-6, 3-6
2. 1983-06-19 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Eastbourne gras Vlag van Verenigd Koninkrijk Anne Hobbs Vlag van Verenigde Staten Martina Navrátilová
Vlag van Verenigde Staten Pam Shriver
1-6, 0-6
3. 1983-10-23 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Brighton tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Ann Kiyomura Vlag van Verenigde Staten Chris Evert
Vlag van Verenigde Staten Pam Shriver
5-7, 4-6
4. 1984-02-25 Vlag van Verenigde Staten WTA East Hanover tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Ann Kiyomura Vlag van Verenigde Staten Martina Navrátilová
Vlag van Verenigde Staten Pam Shriver
4-6, 3-6
5. 1984-03-04 Vlag van Verenigde Staten WTA Championships tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Ann Kiyomura Vlag van Verenigde Staten Martina Navrátilová
Vlag van Verenigde Staten Pam Shriver
3-6, 1-6
6. 1984-06-23 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Eastbourne gras Vlag van Verenigde Staten Ann Kiyomura Vlag van Verenigde Staten Martina Navrátilová
Vlag van Verenigde Staten Pam Shriver
4-6, 2-6
7. 1984-08-19 Vlag van Verenigde Staten WTA Mahwah hardcourt Vlag van Verenigde Staten Ann Kiyomura Vlag van Verenigde Staten Martina Navrátilová
Vlag van Verenigde Staten Pam Shriver
6-7, 6-3, 2-6
8. 1989-03-19 Vlag van Verenigde Staten WTA Boca Raton hardcourt Vlag van Verenigde Staten Mary Joe Fernandez Vlag van Tsjecho-Slowakije Jana Novotná
Vlag van Tsjecho-Slowakije Helena Suková
4-6, 2-6
9. 1990-09-30 Vlag van Duitsland WTA Leipzig tapijt (i) Vlag van Nederland Manon Bollegraf Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Lise Gregory
Vlag van Verenigde Staten Gretchen Magers
2-6, 6-4, 3-6
10. 1990-10-28 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Brighton tapijt (i) Vlag van Sovjet-Unie Natallja Zverava Vlag van Tsjecho-Slowakije Helena Suková
Vlag van Frankrijk Nathalie Tauziat
1-6, 4-6
11. 1991-09-29 Vlag van Sovjet-Unie WTA Sint-Petersburg tapijt (i) Vlag van Frankrijk Isabelle Demongeot Vlag van Oekraïne Olena Brjoechovets
Vlag van Oekraïne Natalia Medvedeva
5-7, 3-6
12. 1993-02-21 Vlag van Frankrijk WTA Parijs tapijt (i) Vlag van Frankrijk Catherine Suire Vlag van Tsjechië Jana Novotná
Vlag van Tsjechië Andrea Strnadová
6-7, 2-6

WTA-finaleplaatsen gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstanders score
gewonnen finales
1. 1987-07-05 Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon gras Vlag van Verenigd Koninkrijk Jeremy Bates Vlag van Australië Nicole Provis
Vlag van Australië Darren Cahill
7-6, 6-3 details
2. 1991-01-27 Vlag van Australië Australian Open hardcourt Vlag van Verenigd Koninkrijk Jeremy Bates Vlag van Verenigde Staten Robin White
Vlag van Verenigde Staten Scott Davis
2-6, 6-4, 6-4 details
verloren finales
geen

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Toernooi 1977 1978 1979 1980 1981 1982 1983 1984 1985 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995
Vlag van Australië Australian Open 3R 3R KF 2R 3R g.t. 4R 2R 3R 2R 2R 2R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 1R 2R HF 2R 1R 1R 1R 2R 1R 1R 3R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 1R 2R 1R 4R 1R 3R KF 4R 3R 3R 2R 1R 2R 1R 1R 1R 2R
Vlag van Verenigde Staten US Open 4R 3R HF 1R 1R 3R 2R 1R 1R 1R 4R 1R 1R

Vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Toernooi 1977 1979 1980 1981 1982 1983 1984 1985 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995
Vlag van Australië Australian Open 2R 2R KF 2R HF g.t. KF 1R KF 1R 1R 2R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 3R 3R HF 3R 2R 2R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 3R 1R 1R 2R HF HF KF 1R 1R 3R 2R 1R 2R 2R 1R 2R
Vlag van Verenigde Staten US Open 2R 3R 2R 2R 3R 2R 1R KF 2R 2R 1R KF 2R 2R

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Toernooi 1978 1980 1981 1982 1983 1985 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995
Vlag van Australië Australian Open g.t. HF W KF
Vlag van Frankrijk Roland Garros
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 2R 3R 2R 3R KF KF W 2R KF 3R 3R KF 2R 2R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R HF 1R

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Jo Durie.