Katholieke Kerk in Italië

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Katholieke kerk in Italië)
Altaar met beeldengroep op de Heilige berg van Ossuccio voorstellende de kroning van de maagd Maria
Sint-Pietersbasiliek
Sint-Paulus buiten de Muren
Sint-Sebastiaan buiten de Muren
Sint-Jan van Lateranen
Santa Croce in Gerusalemme
Sint-Laurens buiten de Muren
Basiliek van Maria de Meerdere

De Katholieke Kerk in Italië is een onderdeel van de wereldwijde Katholieke Kerk. Naast het land Italië behoren er nog twee andere naties tot de Italiaanse bisdommen, namelijk San Marino en Vaticaanstad. In totaal zijn er 225 bisdommen in Italië.[1] De geestelijk leider van het katholieke geloof is de paus, die zijn zetel heeft in Vaticaanstad.

Italië is sinds het Romeinse Rijk een belangrijke plaats voor christelijke pelgrims. Vooral de stad Rome, de stad waar Sint-Pieter is gestorven, wordt gezien als het “thuis” van de Rooms-Katholieke Kerk. Dit komt doordat de Sint-Pietersbasiliek beschouwd wordt als de eerste van de zeven pelgrimskerken van Rome.[2] Na verloop van tijd werd de Rooms-Katholieke Kerk in en buiten Italië heel erg belangrijk. Talrijke Italiaanse kardinalen, pausen en religieuze geleerden maakten er deel van uit.

In de Renaissance was de kerkelijke kunst van Italië opvallend van kwaliteit, ze trok aandacht uit heel Europa en verder. Veel nu nog bekende kunstenaars hielden zich ermee bezig: Leonardo da Vinci, Michelangelo, Fra Carnevale (priester en kunstenaar), Gian Lorenzo Bernini, Sandro Botticelli, Tintoretto, Titian, Raphael, Giotto en vele anderen.[3]

Ook de Italiaanse kerkarchitectuur had grote invloed op de westerse cultuur. Voorbeelden hiervan zijn: De Sint-Pietersbasiliek in Rome, de basiliek van San Marco in Venetië en de Santa Maria del Fiore de dom van Brunelleschi in Florence.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

In de eerste eeuw kreeg het christendom voet aan de grond in Italië, nadat het waarschijnlijk hierheen was gebracht door onbekende reizigers, handelaren of soldaten. De aanwezigheid van deze christenen in de eerste eeuw bleek uit een brief die de apostel Paulus geschreven had aan de Romeinen. De christenen in Rome hadden contact met de apostelen Petrus en Paulus. Deze apostelen gingen op een missie naar Rome. Een van de eerste Italiaanse bisschoppen en pausen was de romein Clemens.[4]

In haar tweeduizend jaar oude geschiedenis is de Kerk van Italië sterk gegroeid in grootte en invloed. Veel belangrijke voormannen en -vrouwen van het katholieke geloof komen uit de Italiaanse Kerk:

Tegenwoordig[bewerken | brontekst bewerken]

De Italiaanse Bisschoppenconferentie heeft een uitvoerende taak. In tegenstelling tot wat bij de meeste andere bisschoppelijke conferenties het geval is wordt de voorzitter van de Italiaanse conferentie benoemd door de paus. Sinds maart 2007 is kardinaal Angelo Bagnasco voorzitter.[5]

Hedendaagse Italianen die belangrijk zijn voor de Kerk zijn bijvoorbeeld: Luigi Giussani, de stichter van Gemeenschap en Bevrijding; Chiara Lubich, oprichtster van de Focolarebeweging; Andrea Riccardi, stichter van de Gemeenschap van Sant'Egidio, een van de grootste organisaties ter wereld die op geloof gebaseerd is.

Ongeveer 90% van de Italiaanse bevolking maakt deel uit van de Rooms-Katholieke Kerk,[6] waarvan een derde actief lid is. Italië heeft 225 bisdommen,[7] meer dan enig ander land in de wereld, met uitzondering van Brazilië. Italië heeft ook het grootste aantal parochies (25.694), vrouwelijke (102.089) en mannelijke (23719) religieuzen en priesters.

Organisatie[bewerken | brontekst bewerken]

Er zijn in Italië twee katholieke kerken met hun eigen rechten:

Verder is de Rooms-Katholieke Kerk in Italië als volgt georganiseerd:

Kerkelijke regio Abruzzen-Molise[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Campobasso-Boiano[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Chieti-Vasto[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie L'Aquila[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Pescara-Penne[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkelijke regio Apulië[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Bari-Bitonto[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Foggia-Bovino[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Lecce[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Tarente[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkelijke regio Basilicata[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Potenza-Muro Lucano-Marsico Nuovo[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkelijke regio Calabrië[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Cosenza-Bisignano[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Catanzaro-Squillace[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Reggio Calabria-Bova[bewerken | brontekst bewerken]

Immediatum[bewerken | brontekst bewerken]

Het volgende exempte bisdom valt onder direct gezag van de Heilige Stoel:

Kerkelijke regio Campania[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Benevento[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Napels[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Salerno-Campagna-Acerno[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkelijke regio Emilia-Romagna[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Bologna[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Modena-Nonantola[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Ravenna-Cervia[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkelijke regio Lazio[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Rome[bewerken | brontekst bewerken]

Immediata[bewerken | brontekst bewerken]

De volgende exempte bisdommen staan onder direct gezag van de Heilige Stoel:

Territoriale abdijen[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkelijke regio Ligurië[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Genua[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkelijke regio Lombardije[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Milaan[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkelijke regio Marche[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Ancona-Osimo[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Fermo[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Pesaro[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkelijke regio Piëmont[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Turijn[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Vercelli[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkelijke regio Sardinië[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Cagliari[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Oristano[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Sassari[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkelijke regio Sicilië[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Palermo[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Agrigento[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Catania[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Messina-Lipari-Santa Lucia del Mela[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Syracuse[bewerken | brontekst bewerken]

Immediatum[bewerken | brontekst bewerken]

Het volgende exempte bisdom valt onder direct gezag van de Heilige Stoel:

Kerkelijke regio Toscane[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Florence[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Pisa[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Siena-Colle di Val d’Elsa-Montalcino[bewerken | brontekst bewerken]

Immediatum[bewerken | brontekst bewerken]

Het volgende exempte bisdom valt onder direct gezag van de Heilige Stoel:

Territoriale abdij[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkelijke regio Triveneto[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Gorizia[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Trente[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Udine[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Venetië[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkelijke regio Umbrië[bewerken | brontekst bewerken]

Kerkprovincie Perugia-Città della Pieve[bewerken | brontekst bewerken]

Immediata[bewerken | brontekst bewerken]

De volgende exempte bisdommen vallen onder direct gezag van de Heilige Stoel:

Nuntius[bewerken | brontekst bewerken]

Apostolisch nuntius voor Italië is sinds 11 maart 2024 aartsbisschop Petar Rajič, die tevens nuntius is voor San Marino.