Kate Ryan

Kate Ryan
Algemene informatie
Volledige naam	Katrien Verbeeck
Geboortenaam	Verbeeck
Bijnaam	Kate Ryan
Geboren	22 juli 1980
Geboorteplaats	Tessenderlo
Land	België
Werk
Jaren actief	2001-heden
Genre(s)	pop, dance, eurodance, trance
Beroep	Zanger
Label(s)	ARS Entertainment
	Officiële website; (en) AllMusic-profiel; (en) Discogs-profiel; (en) IMDb-profiel; (en) Last.fm-profiel; (en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

Kate Ryan, pseudoniem van Katrien Verbeeck (Tessenderlo, 22 juli 1980), is een Belgische zangeres.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Kate Ryan groeide op in een muzikale familie. In het café van haar ouders De Oude Post in Tessenderlo playbackte zij onder meer Sandra Kim en Madonna. Vervolgens entertainde ze een schoolpubliek met covers van onder meer Alanis Morissette en 4 Non Blondes. Haar professionele carrière begon met het toeren met de Soapband als achtergrondzangeres. Zij is sinds 2020 getrouwd.

Zangcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

2000-2004: begin[bewerken | brontekst bewerken]

De muziekcarrière van Kate Ryan startte in 2001, toen ze de best verkochte dancesingle in België Scream For More uitbracht. Een jaar later bewerkte ze het originele nummer Désenchantée van de Franse zangeres Mylène Farmer tot een nummer dat de hitlijsten veroverde. Daarmee bewees Kate Ryan voor het eerst dat ze de internationale hitlijst kon halen en de top van de hitlijsten over heel Europa kon bereiken – het nummer stond in de top 10 van de Europese hitlijsten en de Engelse dancehitlijsten. Er werden ruim 600.000 exemplaren van verkocht, wat een ongekend succes betekende voor haar. Het debuutalbum van Kate Ryan Different, met de twee nummers Scream For More en Désenchantée en de twee follow-up hits Libertine (nog een remake van Farmer) en Mon Cœur Résiste Encore werden in 2002 uitgebracht met over heel Europa een verkoop van meer dan 250.000 exemplaren, die goud en platina oogstten in veel landen.

2004-2006: verdere successen[bewerken | brontekst bewerken]

Na twee jaar intensief toeren in heel Europa bracht Kate Ryan Stronger uit, haar tweede studioalbum in 2004 – waarvan de singles Only If I en de remake van Cock Robin The Promise You Made succes scoorden in de Europese hitlijst en de deur openden naar de Amerikaanse dansmarkt met top 10 posities in de Billboard Hot Dance-hitlijsten.

2006: Eurosong[bewerken | brontekst bewerken]

In 2006 werd Kate Ryan uitgekozen om België te vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival in Athene, Griekenland. De single Je t'adore werd uitvoerig gepromoot in een pan-Europese tournee in twaalf landen en werd gefinancierd door de Vlaamse Minister van Cultuur, de Vlaamse openbare omroep en haar platenfirma. Ondanks het feit dat Kate in het Eurovisiesongfestival strandde in de halve finale, werd Je t'adore haar volgende nummer-één-hit in België en in Polen, met forse verkoopcijfers in andere Europese landen. In eigen land werd behalve het liedje ook een danspasje bij het liedje, de kniezwengel, bekend.

Later in datzelfde jaar begon Kate Ryan te toeren met een liveband, waardoor haar vaardigheden van een live artieste duidelijk tot uiting kwamen. Ze combineerde daarbij krachtige dans en pop met rock en akoestische songs. Op het podium speelde Kate gitaar en piano en verbaasde op die manier het publiek, dat haar tot dan enkel kende van haar dansimago. Met haar derde studioalbum Alive rondt Kate haar carrière af in 2006 – het album werd uitgebracht in alle Europese landen, aangewakkerd door hits zoals Je t'adore, Alive en All For You.

2007: Lotto Arena en ARS Entertainment[bewerken | brontekst bewerken]

In 2007 besloot Kate Ryan te veranderen van management en platenlabel. Ze koos voor ARS Entertainment, een onafhankelijk Belgisch bedrijf dat in de jaren tachtig internationale bekendheid verwierf door Pump Up The Jam van Technotronic. De eerste release van Kate met ARS Entertainment was Voyage, Voyage, een cover van Desireless, die recht naar de top van de Beneluxhitlijsten klom en de status van goud bereikte in België. Alive was ook de naam van het allereerste live concert van Kate Ryan zelf, gebracht in oktober 2007 in de gloednieuwe Lotto Arena in Antwerpen met plaats voor 7.000 toeschouwers: een cruciale zet voor de muziekcarrière van Kate, die een show van twee uur gaf en haar grootste hits combineerde met choreografie en een geluid- en lichtspel. Tijdens dit concert werd ook haar nieuwe single L.I.L.Y voorgesteld.

2008: Free & World Music Awards[bewerken | brontekst bewerken]

Kate Ryan zet de weg van succes wereldwijd voort. In juni 2008 komt haar vierde album Free uit: een combinatie van Engelse en Franse nummers. Op het album staat ook een duet met de Spaanse zangeres Soraya. Het album heeft in verschillende landen de gouden status bereikt, de single Ella Elle L'a, een cover van France Gall, bereikte de top tien positie in Duitsland, Nederland, België, Polen, Zweden, Finland, Noorwegen, Denemarken en veel andere landen. In Spanje was Ella Elle L'a 8 weken de beste verkochte single geweest, meer dan 200.000 exemplaren werden er verkocht, de single haalde 10-voudig platina in het land. In november 2008 won Kate een 'World Music Award' voor 'Best verkopende Benelux artiest'. De vierde single van dit album werd I Surrender. I Surrender behaalde minder succes in België, maar bleef in Nederland op nummer 12 steken.

2009: French Connection[bewerken | brontekst bewerken]

Als vijfde single van het album Free kwam Your Eyes begin mei 2009 uit in Nederland, het nummer was een bescheiden hit in Nederland. In juni 2009 kwam de single Babacar uit in België. Het was de voorloper van het album French Connection, een album met uitsluitend Franse liedjes. Op het album staan al haar grootste Franse hits inclusief nieuwe nummers en remixen van oude nummers. In oktober 2009 kwam de tweede single Evidemment uit, wederom een France Gall-cover. In verschillende interviews gaf Kate Ryan al aan dat French Connection een muzikaal hoofdstuk zal afsluiten. In de toekomst wil ze alleen nog maar eigen nummers uitbrengen.

2011: Electroshock[bewerken | brontekst bewerken]

In 2011 werkt Kate aan haar nieuwe album dat normaal in mei zou verschijnen. Ryan had het album al af in 2011, maar wou andere nummers op haar album en maakte een volledig nieuw album met nieuwe tracklist. De eerste single van dat album is LoveLife. De single werd begin april uitgebracht. In oktober volgde een tweede single: Broken, met rapper Narco.

In de zomer van 2011 was Kate Ryan, zelf ex-scout, een van de hoofdacts op de slotshow van de World Scouts Jamboree.^[1]

Haar album Electroshock kwam in juni 2012 uit. Na Electroshock bracht Kate Ryan nog enkele singles uit die niet afkomstig waren van haar album.

De officiële 3de single van het album is Robots. De video van Robots kwam uit op 14 mei 2012.

2012: samenwerking Avicii[bewerken | brontekst bewerken]

In 2012 publiceerde Kate samen met Avicii (toen bekend als Tim Berg) de single Run Away.^[2]

2015: Liefde voor muziek[bewerken | brontekst bewerken]

In 2015 maakte ze haar opwachting in het VTM-programma Liefde voor muziek. Met Junebug, Demons en Sweet Friend of Mine scoorde ze ook in de hitlijsten.

In de zomer van 2015 pakte Kate uit met Runaway, een cover van het nummer Small Town Boy van Bronski Beat. Op oudejaarsavond was Kate Ryan in drie grote Europese landen tegelijk te zien op een nationaal tv-station, samen goed voor zo'n 10 miljoen kijkers. Het geheel kaderde in de promotietournee voor haar nieuwste singles Runaway en Wonderful Life. In januari 2016 bracht Kate Ryan de single Wonderful Life uit. Ook dit nummer is een cover en was ook meteen de tweede single van haar nieuwe album.

2017: 80 was machtig[bewerken | brontekst bewerken]

Kate Ryan staat in 2017 samen met haar live band op tal van Vlaamse podia met haar "80 was machtig live tour". Verder toert ze zoals andere jaren ook nog door o.a. Spanje, Polen, Nederland, Duitsland en Litouwen.

2019 tot heden[bewerken | brontekst bewerken]

Begin 2019 bracht Kate Ryan samen met Sam Feldt wereldwijd Gold uit, goed voor 15 miljoen Spotify-streams.

Op 27 september 2019 bracht ze haar nieuwe single Wild Eyes uit.

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

Albums[bewerken | brontekst bewerken]

Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Different	2002	13-07-2002	88	2
Free	2008	06-09-2008	66	4

Album met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 200 albums	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken
Different	17-06-2002	29-06-2002	8	20
Stronger	22-03-2004	10-04-2004	22	22
Alive	15-09-2006	23-09-2006	13	11
Free	30-05-2008	07-06-2008	4	18
Essential	11-07-2008	16-08-2008	88	2
French connection	23-10-2009	31-10-2009	21	12
Elektroshock	25-06-2012	07-07-2012	6	10

Singles[bewerken | brontekst bewerken]

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Désenchantée	2002	18-05-2002	2	19	Nr. 4 in de Single Top 100
Mon coeur résiste encore	2002	14-09-2002	tip23	-	Nr. 58 in de Single Top 100
Scream for more	2003	05-07-2003	tip2	-	Nr. 57 in de Single Top 100
Je t'adore	2006	13-05-2006	tip3	-	Nr. 56 in de Single Top 100
Voyage voyage	2007	18-08-2007	10	11	Nr. 11 in de Single Top 100
Ella, elle l'a	2008	25-05-2008	2	16	Nr. 5 in de Single Top 100
I surrender	2008	03-01-2009	12	8	Nr. 44 in de Single Top 100
Your eyes	2009	02-05-2009	tip2	-	Nr. 80 in de Single Top 100
Lovelife	08-04-2011	14-05-2011	tip2	-	Nr. 72 in de Single Top 100
Run away	16-07-2012	18-08-2012	tip20	-	met Tim Berg

Single met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 50	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Scream for more	2001	14-04-2001	9	15
UR (My love)	2001	20-10-2001	17	9
Désenchantée	2002	06-04-2002	1(6wk)	27	Nr. 1 in de Radio 2 Top 30 / 2x Platina
Mon coeur résiste encore	2002	31-08-2002	7	14	Nr. 9 in de Radio 2 Top 30 / Goud
Libertine	2002	14-12-2002	7	13	Nr. 13 in de Radio 2 Top 30 / Goud
Only if I	2004	21-02-2004	16	11	Nr. 10 in de Radio 2 Top 30
The promise you made / La promesse	2004	12-06-2004	8	17	Nr. 7 in de Radio 2 Top 30
Goodbye	2004	06-11-2004	30	8	Nr. 16 in de Radio 2 Top 30
Je t'adore	2006	25-02-2006	1(5wk)	21	Nr. 1 in de Radio 2 Top 30 / Goud
Alive	2006	26-08-2006	4	16	Nr. 1 in de Radio 2 Top 30
All for you	2006	16-12-2006	37	7	Nr. 26 in de Radio 2 Top 30
Voyage voyage	2007	20-07-2007	2	16	Nr. 3 in de Radio 2 Top 30 / Goud
L.I.L.Y.	2008	16-02-2008	12	12
Ella elle l'a	2008	23-05-2008	7	17	Nr. 3 in de Radio 2 Top 30
I surrender	2008	20-09-2008	27	8
Babacar	2009	19-06-2009	17	5	Nr. 23 in de Radio 2 Top 30
Évidemment	2009	24-10-2009	27	4
Lovelife	2011	23-04-2011	21	4
Broken	2011	22-10-2011	30	5	met Narco
Robots	2012	19-05-2012	tip12	-
Run away	2012	21-07-2012	tip37	-	met Avicii
Karma	2013	16-02-2013	tip19	-	met Robert Abigail
Light in the dark	2013	01-06-2013	tip27	-
Heart flow	2013	17-08-2013	tip30	-
Not alone	2014	30-08-2014	tip23	-
Junebug (live)	2015	04-04-2015	38	1
Demons (live)	2015	11-04-2015	tip50	-
Sweet friend of mine (live)	2015	02-05-2015	7	3	Nr. 21 in de Radio 2 Top 30
Runaway (Small Town Boy)	2015	01-08-2015	23	7	Nr. 29 in de Radio 2 Top 30
Wonderful Life	2016	16-01-2016	30	2
Comment Te Dire Adieu	2016	09-07-2016	tip8	-
Bring Me Down	2018	13-10-2018	tip	-
Gold	2019	26-01-2019	27	9	met Sam Feldt
Wild Eyes	2019	12-10-2019	tip5	-

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

Kate behaalde twee TMF Awards voor 'Beste videoclip' en 'Beste Vlaamse zangeres'.
Op 9 november 2008 won Kate in Monaco op de World Music Awards de prijs 'Best Selling Benelux Artist'.
Kate zong tweemaal een duet met de Spaanse zangeres Soraya Arnelas. Het duet Tonight we ride is terug te vinden op Kates album Free. Het duet Caminare is terug te vinden op Soraya's album Sin miedo en op Kates album French Connection.
Kate is in België enorm populair in de homoscene. Zo was ze ambassadrice van de EuroGames 2007 in Antwerpen en nam ze ook de titelsong van deze spelen voor haar rekening. Met Babacar trad ze eveneens op in de Britse homoclub G.A.Y.
Kate Ryan is ook 'Proud Ambassador' van de 3e World Outgames Antwerp 2013.