Kenny De Ketele

Kenny De Ketele
	De Ketele voor de Ronde van Keulen 2018.
Persoonlijke informatie
Geboortedatum	5 juni 1985
Geboorteplaats	Oudenaarde, België
Nationaliteit	Belgische
Lengte	178 cm
Gewicht	66 kg
Sportieve informatie
Huidige ploeg	Sport Vlaanderen-Baloise
Discipline(s)	Baanwielrennen
Specialisatie(s)	Ploegkoers, Puntenkoers en Zesdaagsen
Ploegen
2004-04/2007; 05/2007-2021	Bodysol-Jong Vlaanderen; Sport Vlaanderen-Baloise
Medailleoverzicht
	Baanwielrennen
Medailles
	Baanwielrennen
Wereldkampioenschappen
Europese kampioenschappen
Portaal	Wielersport

Kenny De Ketele (Oudenaarde, 5 juni 1985) is een Belgisch voormalig wielrenner, die vooral als baanwielrenner actief was. Hij was beroeps van 2007 tot 2021. De Ketele wordt gerekend tot de beste Belgische pisterenners van zijn generatie. Zijn naam werd daarbij meestal genoemd met die van Iljo Keisse.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

In de jeugdcategorieën was De Ketele een van de meest talentrijke Belgen op de piste. Hij won verschillende nationale titels in de verschillende jeugdcategorieën. Internationaal gezien was zijn tweede plek op het Europees kampioenschap voor junioren in 2003 zijn eerste succes. Als belofte werd hij drie keer Europees kampioen. In 2004 en 2006 in de ploegkoers, samen met respectievelijk Iljo Keisse en Steve Schets. In 2007 voegde hij daar de titel in de puntenkoers aan toe. Profrenner werd De Ketele op 1 mei 2007. Toen maakte hij de overstap van Davitamon-Win For Life-Jong Vlaanderen naar profploeg Chocolade Jacques-Topsport Vlaanderen. Voor dit team zou hij tot en met het seizoen 2021 uitkomen.

Vooral in het zesdaagsecircuit is De Ketele een specialist. Begin 2009 won de toen 23-jarige De Ketele zijn eerste zesdaagse. Aan de zijde van de Zwitser Bruno Risi won hij de Zesdaagse van Hasselt. Twee jaar later zou hij zijn tweede zesdaagse winnen. Samen met de Duitser Robert Bartko won hij de Zesdaagse van zijn thuisstad Gent. In de daaropvolgende jaren zou De Ketele nog verschillende zesdaagses winnen. Gedurende zijn carrière won hij in totaal 22 zesdaagses. Het meest succesvol was hij aan de zijde van land- en ploeggenoot Moreno De Pauw. Samen zouden ze tussen 2015 en 2019 acht zesdaagses winnen.

Op het palmares van Kenny De Ketele staan ook vijf Europese titels. Zowel in 2009 als 2015 veroverde hij de tittel achter de Derny. In 2008, 2011 en 2018 werd hij Europees kampioen ploegkoers. De eerste twee keer samen met Iljo Keisse, de laatste keer in combinatie met Robbe Ghys. Op EK's behaalde hij daarnaast ook nog vijf zilveren en twee bronzen medailles. Tijdens Wereldkampioenschappen behaalde De Ketele in totaal acht medailles. Zo behaalde hij twee keer de derde plek in de puntenkoers: (2012 en 2016). Op de ploegkoers werd hij driemaal derde, in zowel 2017, 2019) als 2021. Tweemaal werd De Ketele vice-wereldkampioen puntenkoers. De eerste keer in 2017 achter de Australiër Cameron Meyer. Een tweede maal op het WK 2021 na de Fransman Benjamin Thomas. In zijn loopbaan wist De Ketele zich eenmaal tot wereldkampioen te kronen. Tijdens het WK 2012 te Melbourne veroverde hij samen met Gijs Van Hoecke het goud op de ploegkoers. Tijdens deze wedstrijd behaalden ze zes punten meer dan de zilveren Britten Ben Swift/Geraint Thomas en 17 punten meer dan het Australische duo Leigh Howard/Cameron Meyer die het brons wegkaapten.^[1]

Kenny De Ketele was gedurende zijn carrière driemaal actief op de Olympische Zomerspelen. Zowel in 2008, 2012 en 2020 kwam hij uit voor zijn land op de Spelen. In Peking 2008 betwiste hij de ploegkoers aan de zijde van Iljo Keisse. Samen leken ze lange tijd op weg naar de olympische titel, maar in de slotfase van de wedstrijd namen Rusland, Spanje en de latere winnaar Argentinië een ronde voorsprong. Uiteindelijk eindigden ze als vierde. Vier jaar later in Londen 2012 nam hij samen met Dominique Cornu, Jonathan Dufrasne en Gijs Van Hoecke deel aan de ploegenachtervolging. Tegen de verwachtingen in werd het viertal al in de eerste ronde uitgeschakeld. België eindigde zo als negende op tien deelnemende landen. Tijdens de spelen van Tokyo 2020 nam De Ketele deel aan twee onderdelen. Het omnium sloot hij af op een 13e plek. De ploegkoers betwistte hij dit keer samen met Robbe Ghys. Ze streden tot in de slotfase mee voor de medailles, maar strandde uiteindelijk op de vierde plaats.

Op 28 september 2021 kondigde De Ketele zijn afscheid van de wielersport aan. De Zesdaagse van Gent van 16 tot 21 november 2021 werd zijn laatste koers, hij won deze met Robbe Ghys.^[2]

Sinds 2023 heeft hij zijn geluk gevonden bij een enthousiaste, ambitieuze onderneemster, Silvie Van de Reviere.

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Zesdaagsen[bewerken | brontekst bewerken]

Nr.	Jaar	Zesdaagse van	Samen met
1	2009	Hasselt	Bruno Risi
2	2011	Gent	Robert Bartko
3	2013	Amsterdam	Gijs Van Hoecke
4	2014	Berlijn	Andreas Müller
5	2014	Gent	Jasper De Buyst
6	2015	Londen	Moreno De Pauw
7	2016	Bremen	Christian Grasmann
8	2016	Berlijn	Moreno De Pauw
9	2016	Londen
10	2016	Amsterdam
11	2017	Gent
12	2018	Rotterdam
13	2018	Bremen	Theo Reinhardt
14	2018	Kopenhagen	Michael Mørkøv
15	2019	Kopenhagen	Moreno De Pauw
16	2019	Gent	Robbe Ghys
17	2020	Bremen	Nils Politt
18	2021	Gent	Robbe Ghys

Aantal	Samen met
7	Moreno De Pauw
2	Robbe Ghys
1	Robert Bartko Jasper De Buyst Christian Grasmann Michael Mørkøv Andreas Müller Nils Politt Theo Reinhardt Bruno Risi Gijs Van Hoecke

Baanwielrennen[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	BK	EK	WK	WB	Overig
Junioren
2002	2 achtervolging
2003	1 achtervolging 1 ploegenachtervolging 1 ploegsprint 1 puntenkoers 2 omnium 2 ploegkoers 2 scratch 3 km	2 puntenkoers
Beloften
2004		1 ploegkoers			UIV Cup: Bremen Gent
2005		2 ploegkoers			UIV Cup: München
2006		1 ploegkoers
2007		1 puntenkoers 3 ploegenachtervolging
Elite
2003	3 derny
2004	1 achtervolging 1 km 3 ploegkoers 3 omnium
2005	1 ploegkoers 2 omnium			Manchester: 2 ploegkoers Moskou: 3 ploegkoers	Alkmaar: koppelomnium St.Etienne: ploegomnium Kerstmeeting Gent: derny
2006	1 km 2 achtervolging
2007	1 derny 1 ploegenachtervolging 1 puntenkoers 2 scratch 3 achtervolging 3 omnium			Los Angeles: 2 ploegkoers	Gent: ploegkoers
2008	1 derny 1 ploegenachtervolging 1 ploegkoers 1 omnium 1 km 2 achtervolging 2 puntenkoers 3 scratch	1 ploegkoers		Los Angeles: 1 ploegkoers Manchester: 2 ploegkoers
2009	1 achtervolging 1 derny 1 ploegkoers 2 puntenkoers 2 km 3 omnium	1 derny		Manchester: 1 ploegkoers
2010	1 ploegenachtervolging	2 ploegkoers
2011	1 ploegkoers 3 omnium	1 ploegkoers
2012			1 ploegkoers 3 puntenkoers	Peking: 2 ploegkoers Glasgow: 3 ploegenachtervolging	Melbourne: ploegkoers
2013		3 ploegkoers		Aguascalientes: 2 ploegkoers	IBO: ploegkoers en puntenkoers Melbourne: ploegkoers 3daagse Aigle
2014	1 ploegkoers	2 ploegkoers		Guadalajara: 2 ploegkoers Londen: 2 puntenkoers	Cottbus: ploegkoers IBO: ploegkoers
2015		1 derny
2016	1 ploegkoers	2 puntenkoers 3 ploegkoers	3 puntenkoers	Glasgow: 3 ploegkoers Apeldoorn: 1 ploegkoers 2 ploegenachtervolging
2017	1 ploegkoers 3 puntenkoers		2 puntenkoers 3 ploegkoers	Pruszków: 2 ploegkoers Milton: 1 ploegkoers 3 puntenkoers	Dudenhofen: afvalling Gent: ploegkoers
2018		1 ploegkoers 2 puntenkoers		Londen: 2 ploegenachtervolging
2019	1 puntenkoers 2 ploegkoers 3 omnium		3 ploegkoers		Andia: Ploegkoers
2020					Aigle: omnium
2021		2 ploegkoers	2 puntenkoers 3 ploegkoers	Cali: 1 ploegkoers 2 afvalling	Fenioux: puntenkoers Aigle: afvalling en ploegkoers

Ploegen[bewerken | brontekst bewerken]

2004 – Jong Vlaanderen 2016
2005 – Bodysol-Win for Life-Jong Vlaanderen
2006 – Bodysol-Win for Life-Jong Vlaanderen
2007 – Davitamon-Win For Life-Jong Vlaanderen
2007 – Chocolade Jacques-Topsport Vlaanderen
2008 – Topsport Vlaanderen-Mercator
2009 – Topsport Vlaanderen-Mercator
2010 – Topsport Vlaanderen-Mercator
2011 – Topsport Vlaanderen-Mercator
2012 – Topsport Vlaanderen-Mercator
2013 – Topsport Vlaanderen-Baloise
2014 – Topsport Vlaanderen-Baloise
2015 – Topsport Vlaanderen-Baloise
2016 – Topsport Vlaanderen-Baloise
2017 – Sport Vlaanderen-Baloise
2018 – Sport Vlaanderen-Baloise
2019 – Sport Vlaanderen-Baloise
2020 – Sport Vlaanderen-Baloise
2021 – Sport Vlaanderen-Baloise

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

(en) Profiel van Kenny De Ketele op ProCyclingStats

Bronnen, noten en/of referenties

↑ "De Ketele en Van Hoecke pakken goud voor België", Sporza.be, 8 april 2012
↑ Kenny De Ketele neemt met Robbe Ghys in stijl afscheid van 't Kuipke. sporza.be (21 november 2021). Gearchiveerd op 14 december 2021. Geraadpleegd op 14 december 2021.

Voorganger:

Leigh Howard
Cameron Meyer
2011

Wereldkampioen ploegkoers
2012
Melborne (met Gijs Van Hoecke)

Opvolger:

Vivien Brisse
Morgan Kneisky
2013

Voorganger: Jens Mouris Peter Schep 2007	Europees kampioen ploegkoers 2008 Alkmaar (samen met Iljo Keisse)	Opvolger: Robert Bartko Roger Kluge 2009
Voorganger: Martin Bláha Jiří Hochmann 2010	Europees kampioen ploegkoers 2011 Apeldoorn (samen met Iljo Keisse)	Opvolger: Martin Bláha Jiří Hochmann 2012
Voorganger: Florian Maitre Benjamin Thomas 2017	Europees kampioen ploegkoers 2018 Glasgow (samen met Robbe Ghys)	Opvolger: Lasse Norman Hansen Michael Mørkøv 2019

Voorganger: Matthé Pronk 2008	Europees kampioen derny 2009 Gent	Opvolger: Peter Schep 2010
Voorganger: Jesper Mørkøv 2014	Europees kampioen derny 2015 Hannover	Opvolger: Casper von Folsach 2016

[1] "De Ketele en Van Hoecke pakken goud voor België", Sporza.be, 8 april 2012

[2] Kenny De Ketele neemt met Robbe Ghys in stijl afscheid van 't Kuipke. sporza.be (21 november 2021). Gearchiveerd op 14 december 2021. Geraadpleegd op 14 december 2021.

[1]

[2]