Le Huitième Jour

Le Huitième Jour
Alternatieve titel(s)	The Eighth Day
Regie	Jaco Van Dormael
Producent	Philippe Godeau
Scenario	Jaco Van Dormael
Hoofdrollen	Daniel Auteuil; Pascal Duquenne; Miou-Miou
Muziek	Pierre Van Dormael
Montage	Susanna Rossberg
Cinematografie	Walther Vanden Ende
Première	22 mei 1996
Genre	Drama, Komedie
Speelduur	118 minuten
Taal	Frans
Land	België, Verenigde Staten, Frankrijk
	(en) IMDb-profiel
	MovieMeter-profiel
	(mul) TMDb-profiel
	(en) AllMovie-profiel
Portaal	Film

Le Huitième Jour is een Belgische tragikomische film uit 1996, geregisseerd door Jaco Van Dormael.

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

De film van Jaco Dormael gaat over een ongewone vriendschap tussen Harry en Georges. Harry is een drukke zakenman, die problemen heeft met zijn vrouw en kinderen. Georges heeft het syndroom van Down. Hij ontsnapt uit zijn tehuis en gaat op zoek naar zijn moeder. Toevallig loopt hij Harry tegen het lijf. Eerst moet Harry niks van hem weten, maar daarna helpt hij hem zoeken naar zijn moeder. Uiteindelijk blijkt dat Georges' moeder gestorven is; Georges weet dit al, maar ziet het niet in. Harry ontdekt dat hij nog veel kan leren van 'son copain Georges'.

Prijzen[bewerken | brontekst bewerken]

In 1996 gaf de jury van het Filmfestival van Cannes de (gedeelde) prijs voor de beste acteur aan Pascal Duquenne (Georges) en Daniel Auteuil (Harry).^[1] Datzelfde jaar werd ook bekroond tot beste op het festival. De film werd ook genomineerd voor een Golden Globe.

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Acteur	Personage
Auteuil, Daniel Daniel Auteuil	Harry
Duquenne, Pascal Pascal Duquenne	Georges
, Miou-Miou Miou-Miou	Julie
Garcin, Henri Henri Garcin	Bankdirecteur
Sadoyan, Isabelle Isabelle Sadoyan	Moeder van Georges
Maes, Michele Michele Maes	Nathalie
Loriaux, Fabienne Fabienne Loriaux	Fabienne
Roussel, Hélène Hélène Roussel	Moeder van Julie
van Dormael, Alice Alice van Dormael	Alice
Van Dormael, Juliette Juliette Van Dormael	Juliette
De Neck, Didier Didier De Neck	Man van Fabienne
Leurquin, Sabrina Sabrina Leurquin	Serveerster
Harmati, Laszlo Laszlo Harmati	Luis Mariano

De achtste dag[bewerken | brontekst bewerken]

Aan het begin van de film schetst Georges zijn schepping van 'alles'. Hij vertelt: eerst was er niks (ruis op het beeld) enkel muziek (Georges' favoriete zanger Luis Mariano zingt 'Mexico').

De eerste dag schiep Hij de zon (die prikt in je ogen) en de aarde (hij zit op zijn schommel).
De tweede dag is de zee aan de beurt (dat maakt de voeten nat) en de wind (die kriebelt).
Derde dag: Georges' platen (My name is John, the table is yellow).
Vierde dag: de televisie.
Vijfde dag: het gras (wanneer men het maait, weent het. Men moet het troosten met zachte woordjes) (wanneer men een boom aanraakt, wordt men een boom - wanneer men zijn ogen sluit wordt men een mier).
Zesde dag: hij schiep de mensen (die zijn er in alle kleuren).
En de zevende dag rustte hij uit.

Hierna begint de film...

Op het einde van de film vertelt Harry zijn versie van de schepping: de vijfde dag schiep hij vliegtuigen (waar je naar kan kijken als je er niet in zit) en de zevende dag schiep hij wolken, om op uit te rusten...

De achtste dag schiep hij Georges en hij zag dat het goed was...