Lodewijk VII van Beieren
| Lodewijk VII van Beieren | ||
|---|---|---|
| 1368-1447 | ||
| ||
| Hertog van Beieren-Ingolstadt | ||
| Periode | 1413-1443 | |
| Voorganger | Stefanus III | |
| Opvolger | Lodewijk VIII | |
| Vader | Stefanus III van Beieren | |
| Moeder | Taddea Visconti | |
Lodewijk VII van Beieren bijgenaamd de Baardige (circa 1368 – Burghausen, 1 mei 1447) was van 1413 tot 1443 hertog van Beieren-Ingolstadt. Hij behoorde tot het huis Wittelsbach.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Lodewijk VII was de zoon van hertog Stefanus III van Beieren-Ingolstadt en Taddea Visconti, dochter van heer van Milaan Bernabò Visconti. Zijn zus Isabella was gehuwd met koning Karel VI van Frankrijk, waardoor hij vele jaren in Frankrijk doorbracht. Toen hij in 1413 zijn vader opvolgde als hertog van Beieren-Ingolstadt, liet Lodewijk het Nieuwe Slot van Ingolstadt bouwen, waarvan de bouwstijl sterk beïnvloed was op de Franse gotiek.
In 1408 versloeg Lodewijk samen met hertog Willem II van Beieren-Straubing en hertog Jan zonder Vrees van Bourgondië in de Slag bij Othée de stadsburgers van Luik die in opstand waren gekomen tegen Willems broer, de Luikse prins-bisschop Jan van Beieren. De vrij heethoofdige Lodewijk was niet alleen in conflict met zijn vroegere bondgenoot Jan zonder Vrees, maar vocht ook meermaals tegen zijn neef Hendrik XVI van Beieren-Landshut die de vijanden van Lodewijk VII verenigde in het Gezelschap van de Parkiet (1414) en de Liga van Konstanz (1415).
De dood van Jan van Beieren in 1425 veroorzaakte een nieuw conflict tussen Lodewijk en zijn neven Hendrik XVI en hertogen Ernst en Willem III van Beieren-München. Als resultaat werd Jans hertogdom Beieren-Straubing in 1429 onderling verdeeld tussen de vier vorsten.
Lodewijk VII had ook conflicten met zijn zoon Lodewijk VIII, die uiteindelijk allieerde met Hendrik XVI en in 1443 zijn vader afzette als hertog van Beieren-Ingolstadt. Lodewijk werd gevangengezet in het kasteel van Burghausen, waar hij in 1447 stierf. Hij werd bijgezet in het klooster van Raitenhaslach. Omdat zijn zoon Lodewijk VIII reeds in 1445 was overleden, ging het hertogdom Beieren-Ingolstadt na de dood van Lodewijk VII naar hertog Hendrik XVI van Beieren-Landshut.
Huwelijken en nakomelingen[bewerken | brontekst bewerken]
Op 1 oktober 1402 huwde Lodewijk met Anna van Bourbon (1380-1408), dochter van graaf Jan I van La Marche. Anna was de weduwe van Jan van Berry, de graaf van Montpensier. Uit het huwelijk werden twee zonen geboren:
- Lodewijk VIII (1403-1445), hertog van Beieren-Ingolstadt
- Johan (1404), gestorven in de kindertijd
In 1413 huwde hij met zijn tweede echtgenote Catharina van Alençon (1396-1462), dochter van graaf Peter II van Alençon. Uit het huwelijk werden twee kinderen geboren:
- Johan (1415), jong gestorven
- een jonggestorven dochter
Ook had Lodewijk VII een aantal buitenechtelijke kinderen bij verschillende maîtresses.
Voorouders[bewerken | brontekst bewerken]
| Voorouders van Lodewijk VII van Beieren | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Overgrootouders | Keizer Lodewijk de Beier (1282-1347) ∞ Beatrix van Silezië (ca. 1290-1322) |
Frederik II van Sicilië (1272-1337) ∞ Eleonora van Anjou (1289-1341) |
Stefano Visconti (1247–1304) ∞ Valentina Doria (-) |
Mastino II, heer van Verona en Vicenza (1308-1351)) ∞ Taddea da Carrara (-1375) | ||||
| Grootouders | Stefanus II van Beieren (1319–1375) ∞ Elisabeth van Sicilië (1310-1349) |
Bernabò Visconti (1319-1385) ∞ Beatrice della Scala (1331-1384) | ||||||
| Ouders | Stefanus III van Beieren (1337-1413) ∞ Taddea Visconti (1351-1381) | |||||||
| Lodewijk VII van Beieren (1368-1447) | ||||||||
Bronnen, noten en/of referenties
|