Lucius Julius Caesar (consul in 90 v.Chr.)
| Lucius Julius Caesar | ||||
|---|---|---|---|---|
| Geboortedatum | ca. 135 v.Chr. | |||
| Sterfdatum | 87 v.Chr. | |||
| Tijdvak | Romeinse republiek | |||
| Cursus Honorum | ||||
| Censor in | 89 v.Chr. | |||
| Consul in | 90 v.Chr. | |||
| Praetor in | 94 v.Chr. | |||
| Medecensor | Publius Licinius Crassus dives | |||
| Medeconsul | Publius Rutilius Lupus | |||
| Persoonlijke gegevens | ||||
| Familie | Gens Julia | |||
| Zoon van | Lucius Julius Caesar en Poppilia | |||
| Vader van | Lucius Julius Caesar Julia Antonia | |||
| Broer van | Gaius Julius Caesar Strabo Vopicsus | |||
| ||||
Lucius Julius Caesar (ca. 135 – 87 v.Chr.) was consul in 90 v.Chr., samen met Publius Rutilius Lupus.
Leven[bewerken | brontekst bewerken]
Lucius werd geboren als zoon van Lucius Sext. f. Julius Caesar en Poppilia.
Hij begon zijn politieke carrière met zijn medewerking aan de ondergang van de tribunus plebis Lucius Appuleius Saturninus in 100 v.Chr.
Hij werd tot praetor voor het jaar 94 v.Chr. verkozen, zonder eerst quaestor of aedilis curulis te zijn geweest. Later werd hij als proconsul naar Macedonia gestuurd.
Tijdens zijn consulaat vocht hij meestal zonder veel succes tegen Marius Egnatius en andere veldheren van de Italische bondgenoten (Socii), vooral bij Acerrae in Campanië.[1] Daarop stelde hij een wet (Lex Iulia de civitate Latinis danda) voor ter verhouding van de afval van de bondgenoten.[2] Na zijn consulaat werd hij samen met Publius Licinius Crassus Dives in 89 v.Chr. tot censor aangesteld,[3] als zodanig trachtte hij aan de weelde door een wet paal en perk te stellen.[4]
In de onlusten van het jaar 87 v.Chr. werd hij door een aanhanger van Gaius Marius vermoord.[5]
Familie[bewerken | brontekst bewerken]
Hij had een broer, Gaius Julius Caesar Strabo Vopiscus genaamd. Hij had een zoon, Lucius Julius Caesar (die consul zou zijn in 64 v.Chr.) en een dochter Julia Antonia, die zou huwen met Marcus Antonius Creticus en met hem onder anderen de beroemde Marcus Antonius als zoon zou krijgen.
Noten[bewerken | brontekst bewerken]
- ↑ Appianus, De bellis civilibus I 40-42, 45; Velleius Paterculus, Historia Romana II 15, Titus Livius, Epitome 73; Plinius maior, Naturalis Historia II 98; Julius Obsequens, Ab anno urbis conditae dv prodigiorum liber 115; Cicero, De divinatione I 2, Pro Font. 15, Pro Planc. 21; Florus, Epitome III 18 § 12; Orosius, Historiae adversum paganos V 18.
- ↑ Appianus, De bellis civilibus I 49; Cicero, Pro Balb. 8; Velleius Paterculus, Historia Romana II 16, 20; Aulus Gellius, Noctes Atticae IV 3.
- ↑ Cicero, Pro Archia poeta 5; Plinius maior, Naturalis Historia XIII 24, XIV 95; Festus, Breviarium rerum gestarum populi Romani.
- ↑ Appianus, De bellis civilibus I 49; Plinius maior, Naturalis Historia XIII 24, XIV 95; Velleius Paterculus, Historia Romana II 20.
- ↑ Appianus, De bellis civilibus I 72; Asconius Pedianus, ad pro Scauro (p. 24, ed. Orellana); Valerius Maximus, Facta et dicta memorabilia IX 2 § 2, Cicero, De Oratione III 3, 10, Tuscul. V 19. Vgl. Florus, Epitome III 21 § 14.
Referenties[bewerken | brontekst bewerken]
- J. Lendering, art. Lucius Julius Caesar, Livius.org (2004, 2010).
- art. Julii, Caesares (2), in F. Lübker - trad. ed. J.D. van Hoëvell, Classisch Woordenboek van Kunsten en Wetenschappen, Dordrecht, 1858, p. 490.
| Voorganger: Sextus Julius Caesar en Lucius Marcius Philippus |
Romeins consul samen met Publius Rutilius Lupus 90 v.Chr. |
Opvolger: Gnaeus Pompeius Strabo en Lucius Porcius Cato |