Manuela Di Centa

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Manuela di Centa)
Manuela Di Centa
Di Centa (links) met president Napolitano (rechts)
Persoonlijke informatie
Volledige naam Manuela Di Centa
Geboortedatum 31 januari 1963
Geboorteplaats Paluzza
Nationaliteit Vlag van Italië Italië
Lengte 1,64 m
Sportieve informatie
Discipline Langlaufen
Club SC Fior di Rocia
Olympische Spelen 1984, 1988, 1992, 1994, 1998
Debuut 1980
Carrière-einde 1998
Portaal  Portaalicoon   Sport

Manuela Di Centa (Paluzza, 31 januari 1963) is een voormalige Italiaanse langlaufster. Ze vertegenwoordigde haar vaderland op vijf achtereenvolgende Olympische Winterspelen. Op de Olympische Winterspelen 1994 in Lillehammer werd ze tweemaal olympisch kampioene. Haar broer Giorgio Di Centa is eveneens olympisch kampioen langlaufen.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Di Centa maakte haar wereldbekerdebuut in januari 1982 in Furtwangen, hier scoorde ze direct wereldbekerpunten. Zes jaar na haar debuut scoorde de Italiaanse in Rovaniemi haar eerste toptienklassering in een wereldbekerwedstrijd. In januari 1989 stond ze in Klingenthal voor de eerste maal in haar carrière op het podium van een wereldbekerwedstrijd. Op 18 februari 1990 boekte Di Centa in Pontresina haar eerste wereldbekerzege. Zowel in het seizoen 1993/1994 als in het seizoen 1995/1996 veroverde de Italiaanse de eindzege in het wereldbekerklassement.

Di Centa nam in haar carrière vijfmaal deel aan de Olympische Winterspelen waar ze in totaal zeven medailles veroverde, vier individueel en drie in team verband. Haar eerste medaille behaalde ze op de Olympische Winterspelen 1992 in Albertville. Op de 4x5 kilometer estafette veroverde ze samen met Bice Vanzetta, Gabriella Paruzzi en Stefania Belmondo de bronzen medaille, eerder in het toernooi was ze als zesde geëindigd op de 30 kilometer vrije stijl. Tijdens de Olympische Winterspelen van 1994 in Lillehammer groeide de Italiaanse uit tot de ster van het langlaufen. Ze werd olympisch kampioene op zowel de 15 kilometer vrije stijl als de 30 kilometer klassiek, daarnaast sleepte ze de zilveren medaille in de wacht op de 5 kilometer klassiek en de 10 kilometer achtervolging. Samen met Bice Vanzetta, Gabriella Paruzzi en Stefania Belmondo behaalde ze de bronzen medaille op de 4x5 kilometer estafette. Op de Olympische Winterspelen 1998 in Nagano legde ze voor de derde keer rij op beslag op de bronzen medaille op de 4x5 kilometer estafette, ditmaal samen met Karin Moroder, Gabriella Paruzzi en Stefania Belmondo. Individueel wist Di Centa geen potten te breken.

Di Centa stond in haar loopbaan zes keer aan de start van de wereldkampioenschappen langlaufen. Haar eerste medailles behaalde ze op de wereldkampioenschappen langlaufen 1991 in Val di Fiemme. Op dit toernooi veroverde ze de bronzen medaille op zowel de 5 kilometer klassiek als de 30 kilometer vrije stijl. Op de 4x5 kilometer estafette legde ze samen met Bice Vanzetta, Gabriella Paruzzi en Stefania Belmondo op de zilveren medaille. Op de wereldkampioenschappen langlaufen 1993 in Falun sleepte ze de zilveren medaille in de wacht op de 30 kilometer vrije stijl, samen met Gabriella Paruzzi, Bice Vanzetta en Stefania Belmondo behaalde ze de zilveren medaille op de 4x5 kilometer estafette. Tijdens de wereldkampioenschappen langlaufen 1995 in Thunder Bay sleepte Di Centa opnieuw de zilveren medaille in de wacht op de 30 kilometer vrije stijl, op de 5 kilometer klassiek veroverde ze de bronzen medaille.

Resultaten[bewerken | brontekst bewerken]

Olympische Winterspelen[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Plaats Resultaten
1984 Vlag van Joegoslavië Sarajevo 24e 5 km (klassieke stijl)
28e 10 km (klassieke stijl)
26e 20 km (klassieke stijl)
9e 4x5 km estafette
1988 Vlag van Canada Calgary 18e 5 km (klassieke stijl)
20e 10 km (klassieke stijl)
6e 20 km (vrije stijl)
1992 Vlag van Frankrijk Albertville 12e 5 km (klassieke stijl)
10e 10 km achtervolging
6e 30 km (vrije stijl)
Brons 4x5 km estafette
1994 Vlag van Noorwegen Lillehammer Zilver 5 km (klassieke stijl)
Zilver 10 km achtervolging
Goud 15 km (vrije stijl)
Goud 30 km (klassieke stijl)
Brons 4x5 km estafette
1998 Vlag van Japan Nagano 21e 5 km (klassieke stijl)
23e 10 km achtervolging
Brons 4x5 km estafette

Wereldkampioenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Plaats Resultaten
1982 Vlag van Noorwegen Oslo 8e 5 km (vrije stijl)
17e 10 km (vrije stijl)
1989 Vlag van Finland Lahti 7e 10 km (vrije stijl)
8e 10 km (klassieke stijl)
5e 30 km (vrije stijl)
6e 4x5 km estafette
1991 Vlag van Italië Val di Fiemme Brons 5 km (klassieke stijl)
4e 10 km (vrije stijl)
Brons 30 km (vrije stijl)
Zilver 4x5 km estafette
1993 Vlag van Zweden Falun 10e 5 km (klassieke stijl)
4e 15 km achtervolging
5e 15 km (klassieke stijl)
Zilver 30 km (vrije stijl)
Zilver 4x5 km estafette
1995 Vlag van Canada Thunder Bay Brons 5 km (klassieke stijl)
4e 15 km achtervolging
Zilver 30 km (vrije stijl)
4e 4x5 km estafette
1997 Vlag van Noorwegen Trondheim 34e 5 km (klassieke stijl)
12e 15 km (vrije stijl)
4e 4x5 km estafette

Wereldbeker[bewerken | brontekst bewerken]

Eindklasseringen
Seizoen Plaats
1981/1982 22e
1983/1984 49e
1986/1987 49e
1987/1988 27e
1988/1989 4e
1989/1990 5e
1990/1991 5e
1991/1992 9e
1992/1993 5e
1993/1994 Goud
1994/1995 20e
1995/1996 Goud
1996/1997 41e
1997/1998 20e
Wereldbekerzeges
Datum Plaats Onderdeel
18 februari 1990 Vlag van Zwitserland Pontresina 15 km (vrije stijl)
7 maart 1990 Vlag van Zweden Sollefteå 30 km (vrije stijl)
21 december 1993 Vlag van Italië Toblach 15 km (klassieke stijl)
13 februari 1994 Vlag van Noorwegen Lillehammer 15 km (vrije stijl) (OS)
24 februari 1994 Vlag van Noorwegen Lillehammer 30 km (klassieke stijl) (OS)
6 maart 1994 Vlag van Finland Lahti 10 km (vrije stijl)
20 maart 1994 Vlag van Canada Thunder Bay 10 km (vrije stijl)
9 januari 1996 Vlag van Slowakije Štrbské Pleso 30 km (vrije stijl)
2 februari 1996 Vlag van Oostenrijk Seefeld 10 km (vrije stijl)
11 februari 1996 Vlag van Rusland Kavgolovo 10 km (klassieke stijl)
24 februari 1996 Vlag van Noorwegen Trondheim 5 km (klassieke stijl)
25 februari 1996 Vlag van Noorwegen Trondheim 10 km achtervolging
2 maart 1996 Vlag van Finland Lahti 10 km (vrije stijl)
9 maart 1996 Vlag van Zweden Falun 15 km (vrije stijl)

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]