Martijn Le Coultre
_1893.jpg)
Martijn F. Le Coultre (1959) is een Nederlands afficheverzamelaar in Laren (Noord-Holland) en de belangrijkste auteur in Nederland van boeken op het gebied van affiches.
Wie een affiche zoekt voor een expositie of publicatie, kan vaak bij hem terecht of in het verleden bij zijn inmiddels overleden collega-verzamelaar Werner Löwenhardt. Beiden schonken hun affiches van Nederlandse origine aan Het ReclameArsenaal, een speciaal aan affiches en ander reclamemateriaal gewijd museum.
In 1975, vijftien jaar oud, hielp Le Coultre een tante met het opruimen van wat rommel. Toen hij een rol met affiches tegenkwam, waarschuwde tante hem die niet weg te gooien. Het waren de laatste overblijfselen van een verzameling die zijn oom, kunstenaar Otto van Tussenbroek, aan het Stedelijk Museum in Amsterdam had geschonken. Hij mocht een exemplaar uitzoeken en koos Etoile du Nord van A.M. Cassandre uit 1927 en prikte die aan zijn kamermuur.
25 jaar later beschikt Le Coultre over een fraaie collectie. Alle topstukken zijn er: van het slaolie-affiche van Jan Toorop en affiches van Toulouse-Lautrec tot een affiche voor GISO-lampen van Gispen. De Russische Stenberg Brothers en de nagenoeg onbetaalbare Italiaanse ontwerper Marcello Dudovich zijn zelfs met meerdere affiches vertegenwoordigd. Martijn Le Coultre heeft een verzameling van circa 5000 internationale affiches.
Hij is bestuurslid van diverse organisaties, zoals: voorzitter van de Stichting Design Museum Dedel, secretaris van de IADDB en voorzitter van de Stichting het ReclameArsenaal.
Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]
Le Coultre werd in 1995 tot notaris benoemd. Hij vestigde zich eerst in Hilversum en in 2006 in Laren. In oktober 2018 werd hij door de Kamer van Toezicht uit het ambt ontzet wegens (de schijn van) belangenverstrengeling. Daaraan had hij zich bezondigd bij de afwikkeling van de erfenis van Marie-Antoinette Carlier, de laatst overgebleven dochter van de Belgische bankier en oliemagnaat Hector Carlier. Om de zaken met betrekking tot een landgoed af te handelen, had Le Coultre een stichting opgericht waarbij hij zelf als certificaathouder recht had op de opbrengst van het landgoed. Uiteindelijk is hij door deze constructie meer dan 2 miljoen euro rijker geworden. Door deze constructie had hij "zichzelf in de positie gebracht dat hij in privé een economisch belang kreeg in de nalatenschap waarbij hij als notaris betrokken was", oordeelde de Kamer van Toezicht, die hem daarom uit het notarisambt ontzette.[1][2]
Le Coultre is in hoger beroep gegaan van de uitspraak van de Kamer van Toezicht. Hierdoor is de ontzetting opgeschort. In november 2019 heeft de notariskamer van het Gerechtshof Amsterdam de beslissing van de Kamer van Toezicht bevestigd en geoordeeld dat Le Coultre alsnog uit het ambt van notaris zal worden ontzet.[3][4] Deze uitspraak werd in februari 2021 na beroep in cassatie bevestigd door de Hoge Raad.[5][6]
Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]
- M.F. Le Coultre & M.P. Fränkel. De platen bij de Leidsche Studenten Almanak 1838-1897. Uitgeverij Canaletto, Alphen aan den Rijn, 1984.
- Martijn F. Le Coultre & Pao Lien Djie. Een waardig en fraai geheel - Gooise Affiches. Rainy Day , 1995.
- Martijn F. Le Coultre , Alston W. Purvis. Graphic Design 20th Century. Princeton Architetural Press , New York, 2003.
- Martijn F. Le Coultre , Alston W. Purvis. Jan Tschichold - Posters of the Avantgarde. 2003
- Martijn F. Le Coultre. Wendingen 1918-1932 Architectuur en Vormgeving., 280 pagina's Librero 2009, ISBN 978-90-5764-441-2. Het boek verscheen bij de gelijknamige tentoonstelling in De Beyerd te Breda, het Centrum voor Beeldende Kunst, thans Graphic Design Museum in het jaar 2000.
- Martijn F. Le Coultre, ea. A Century of Posters Waanders, 2003, 448 p. Engels ISBN 90 400 8810 1 = De keuze van verzamelaar Martijn F. Le Coultre met een introductie geschreven door Alston W. Purvis. Geïllustreerd met ongeveer 400 affiches, in kleur gereproduceerd. Er wordt een overzicht gegeven van de ontwikkeling van affichekunst en grafische vormgeving tijdens de jaren 1880-1980. Het boek verscheen bij de gelijknamige tentoonstelling in De Beyerd te Breda, het centrum voor beeldende kunst.
- Alston W. Purvis, & Cees W. de Jong & Martijn F. Le Coultre. NL AFFICHES Meer dan een Eeuw Nederlandse Affiches. Meer dan 300 stuks van 1874 tot heden. Librero, 2009
- Emke Raassen-Kruimel. Nederlandse Affiches voor 1940: Uit de verzameling van Mr. Martijn F. Le Coultre te Laren. Singer Museum, Stadsuitgeverij Amsterdam, 1991, ISBN 9053660437
- Martijn F. Le Coultre. Jan Sluijters (1881-1957), Affichekunstenaar. [Z]oo producties/Lecturis publishing. 2011, ISBN 978-90-701-08-649
- Martijn F. Le Coultre, René Grohnert, Bernhard Denscher, Robert K. Brown, Suzanne Glass. Hans Sachs and the Poster Revolution. Stichting het ReclameArsenaal. 2013, ISBN 978-90-774-02-009
- Martijn F. Le Coultre. De hut van Mondriaan, Laren-Blaricum 1914-1919. Dooyewaard Stichting, Blaricum. 2015.
- Martijn F. Le Coultre. Kaviaar voor het volk, de affiches van Jan Toorop. Stichting het AfficheMuseum, Hoorn, vouwblad bij tentoonstelling. 2016
- Martijn F. Le Coultre. KLM, the First Century, Design Museum Dedel, Den Haag, 2019 ISBN 9789083027272
Bronnen[bewerken | brontekst bewerken]
- ↑ Kamer voor het notariaat Arnhem-Leeuwarden 18 oktober 2018, C/05/323500 KL RK 17-96, ECLI:NL:TNORARL:2018:39.
- ↑ "Larense notaris uit het ambt gezet vanwege belangenverstrengeling", NH Nieuws, 2 november 2018. Gearchiveerd op 4 november 2018. Geraadpleegd op 02 februari 2023.
- ↑ Gerechtshof Amsterdam 26 november 2019, 200.249.811/01 NOT, ECLI:NL:GHAMS:2019:4163, NJ 2021/144.
- ↑ "Notaris Le Coultre moet stoppen", Laarder Courant, 27 november 2019. Geraadpleegd op 02 februari 2023.
- ↑ HR 12 februari 2021, 20/00237, ECLI:NL:HR:2021:223. "Art. 81 lid 1 RO."
- ↑ "Notaris Le Coultre moet stoppen, Hoge Raad bevestigt dat hij uit zijn ambt wordt gezet wegens belangenverstrengeling die hem 2,2 miljoen euro opleverde", De Gooi- en Eemlander, 17 februari 2021. Gearchiveerd op 17 februari 2021. Geraadpleegd op 02 februari 2023.