Matthijs Schouten

Matthijs G.C. Schouten (1952) is een Nederlandse ecoloog en filosoof die in dienst is van Staatsbosbeheer. Hij heeft tevens een aanstelling als buitengewoon hoogleraar ecologie en filosofie van het natuurherstel bij de leerstoelgroep Natuurbeheer en Plantenecologie van Universiteit Wageningen. Ook is hij hoogleraar natuur- en landschapsbescherming aan de Universiteit van Cork (Ierland).

Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]

Matthijs Schouten groeide op in Swartbroek.^[1] Aan de Katholieke Universiteit Nijmegen werd hij door Victor Westhoff opgeleid in de plantenecologie. Hij is expert op het gebied van (Ierse) venen. Daarnaast heeft hij een grote belangstelling voor kwesties zoals onze waarneming van de natuur, zowel biologisch, economisch als levensbeschouwelijk. Hij studeerde vergelijkende godsdienstwetenschappen en oosterse filosofie. Bij Staatsbosbeheer houdt hij zich bezig met ecologie en milieufilosofie, vooral gericht op strategische vragen. Hij is Ierlandkenner, boeddhist en vegetariër.^[2] In 2003 werd hem de Groeneveldprijs toegekend.

Op natuurfilosofisch gebied trekt Schouten samen op met Irene van Lippe-Biesterfeld.^[3]^[4] Zij zijn vice-voorzitter resp. voorzitter van het Natuurcollege.^[5]

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

De positie van de zwijgende natuur. Radboud Universiteit Nijmegen, 2008.
Spiegel van de natuur: het natuurbeeld in cultuurhistorisch perspectief. 2e uitgebr. dr., KNNV Uitgeverij, 2005.
Veen, turf en Vincent van Gogh. Staatsbosbeheer, 2003.
Landschap is geen stilleven: gebruik en beleving van het landschap rond Haarlem in de 17e en 21e eeuw. Staatsbosbeheer, 2002.
Nieuwe heelmeesters: wetenschap en praktijk van natuurherstel. Wageningen Universiteit, 2001.
De natuur als beeld in religie, filosofie en kunst. 1e dr., KNNV Uitgeverij, 2001.
Peatlands, economy and conservation. SPB Academic Publishing, 1990.