Nationaal park Midongy Befotaka

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Nationaal park Midongy Befotaka
IUCN-categorie VI (Ecosysteem)
Nationaal park Midongy Befotaka (Madagaskar)
Nationaal park Midongy Befotaka
Locatie Atsimo-Atsinanana
Coördinaten 23° 33′ ZB, 46° 57′ OL
Nabije plaats Farafangana, Befotaka
Oppervlakte 1921,98 km²
Opgericht 1953/1997
Beheer Madagascar National Parks
Website Midongy Befotaka op Madagaskar National Parcs
Prospithecus diadema
Portaal  Portaalicoon   Madagaskar

Het Nationaal park Midongy Befotaka is een beschermd natuurgebied van 1921,98 km² in de regio Atsimo-Atsinanana in Madagaskar.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Het park maakt deel uit van een groot bosgebied dat al in 1953 geklasseerd werd door de administration forestière. In 1997 werd dit het negende erkende nationaal park van het land.
In 2007 werd het park samen met 7 andere parken voorgedragen bij de Werelderfgoedlijst van de UNESCO als onderdeel van de regenwouden van de Atsinanana maar werd uiteindelijk, samen met het nationaal park Andasibe Mantadia niet opgenomen.[1]

Ligging en klimaat[bewerken | brontekst bewerken]

Het park ligt in het zuidoosten van Madagaskar, 42 kilometer van Befotaka en 90 kilometer van Vangaindrano en is enkel bereikbaar via slechte onverharde wegen. Tijdens het regenseizoen van december tot juni is het park praktisch onbereikbaar. Het gebied ligt op een hoogte variërend tussen 689 en 1679 meter en het hoogste punt is de Mont Papango. Twee etnische groepen, de Bara en de Antaisaka bevolken het gebied, de ene zijn veehoeders, de andere landbouwers. Verschillende rivieren stromen door het gebied waarvan de belangrijkste de Itomampy, die ontspringt in het zuiden in het Anosyennesgebergte en van zuid naar noord door het park vloeit. Er is geen droog seizoen en er heerst een bergklimaat, fris en vochtig met een gemiddelde temperatuur van 18° C.

Fauna[bewerken | brontekst bewerken]

In het park bevinden zich een groot aantal endemische vogels, reptielen en lemuren zoals:

Flora[bewerken | brontekst bewerken]

Het bos bestaat uit ebben en palissanders, 48 soorten varens en endemische geneeskrachtige planten. In het park bevinden zich 14 soorten die op de Rode Lijst van de IUCN staan. Enkele van de deze planten:

  • Mystroxylon aethiopicum (behorende tot de familie van Celastracaeae). De bladeren van deze inheemse plant worden gebruikt voor het behandelen van wonden.
  • Medinilla sp, endemische planten waarvan het sap gebruikt wordt tegen hoest.
  • Ranavao of Dilobeia thouarsi. Vroeger werden de zaden van deze plant gebruikt voor hun olie.
  • Aeranthes caudata, endemische orchidee, beschermd door CITES (bijlage II)
  • Bulbophyllum vestitum, endemische orchidee, beschermd door CITES (bijlage II)