Nelson Mandela Championship 2013

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Werk aan de winkel Dit artikel staat op een nalooplijst. Als de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd is, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dat ook aan op de betreffende nalooplijst. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben.
Nelson Mandela Championship 2013
Plaats Durban, Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika
Oprichting 2012
Golfbaan Mount Edgecombe Country Club
Par 70
Lengte 6046 m
Tour(s) Sunshine Tour 2013
Europese PGA Tour 2014
Datum 11-14 december 2013
Winnaar Vlag van Zuid-Afrika Dawie van der Walt
Portaal  Portaalicoon   Golf

Het Nelson Mandela Championship 2013 was een golftoernooi dat liep van 11 tot en met 14 december 2013 en werd gespeeld op de Mount Edgecombe Country Club in Durban. Het toernooi maakte deel uit van de Sunshine Tour 2013 en de Europese PGA Tour 2014, het vijfde toernooi van de Europese PGA-seizoen.

Titelverdediger was Scott Jamieson en het prijzengeld van het toernooi bedroeg € 1.000.000.

Nelson Mandela[bewerken | brontekst bewerken]

Nadat Nelson Mandela op 5 december overleed, was er enige twijfel of het toernooi kon doorgaan. Het ging door maar werd een dag vervroegd. Op zondag 15 december, de dag na het toernooi, was zijn begrafenis.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

De par van de baan is 70. Er deden 156 spelers mee.

Ronde 1[bewerken | brontekst bewerken]

Daniel Brooks, leider ronde 1 en 2

Al tijdens de herdenking van Mandela in Soccer City regende het, het regende ook de hele nacht waarna het begin van dit toernooi woensdag zeven uren werd uitgesteld. De eerste start was om 13:00 uur, de laatste om 20:00 uur.
De eerste die met een goede score binnenkwam, was Adrien Saddier, die enkele weken geleden professional werd. Hij scoorde -4, maar zijn landgenoot François Calmels stond al op -6 met nog vijf holes te gaan. Hij bleef de leider van de ochtendronde. De eerste spelers van de middagronde zijn om 18:00 uur gestart. Het werd al snel te donker om te spelen, ze maakten donderdag hun ronde af.

Ook donderdag kon er maar 4 uren en 23 muniuten gespeeld worden en kon de eerste ronde nog steeds niet afgemaakt worden wegens wateroverlast. Thomas Pieters kwam binnen met een score van 73 maar 63 spelers moesten vrijdag ronde 1 nog afmaken. Vrijdag werd door de resterende spelers om 09:00 uur gestart; tevens werd besloten het toernooi in te korten tot 54 holes.

Ronde 2[bewerken | brontekst bewerken]

De tweede ronde begon op vrijdag om 09:40 uur. Jorge Campillo maakte een ronde van 59 (7 birdies en 2 eagles) en ging aan de leiding met Matthew Baldwin, die een ronde van 62 maakte. Ook Colin Nel, die in 2012 in ronde 1 slechts 62 slagen nodig had en daarna op de 8ste plaats eindigde, maakte hier een ronde van 59.
De middagspelers begonnen pas om half drie, incl. Calmels en Brooks, die de volgende ochtend nog zeven holes moest spelen. Daarbij maakte hij nog twee birdies, zodat hij een ronde van 64 maakte en daarmee weer aan de leiding ging.
Campillo en Nel komen met hun score van 59 niet in het boek waarin de records van de Europese Tour genoteerd worden aangezien de bal op de fairway geplaatst mocht worden (winterregels wegens de wateroverlast).

Ronde 3[bewerken | brontekst bewerken]

De laatste ronde begon om 09:20 uur. Daniel Brooks begon met zes slagen in de eerste zeven holes te verliezen en eindigde op de 11de plaats. De drie spelers die op de 2de plaats begonnen, profiteerden daarvan. Dawie van der Walt had met 66 de beste score en won, Baldwin en Campillo hadden ieder 68 en deelden de 2de plaats.
Voor Dawie van der Walt was het de 2de overwinning op de Europese Tour, in maart 2013 won hij het Tshwane Open. Dit was het laatste toernooi van de Sunshine Tour 2013, Dawie van der Walt won de Order of Merit, hoewel Charl Schwartzel iets meer verdiende, maar die had niet het verplichte minimale aantal toernooien gespeeld.

Tussenstand:

Naam R2D WR Score R1 Nr Score R2 Totaal Nr Score R3 Totaal Nr
Vlag van Zuid-Afrika Dawie van der Walt
35
337
67
-3
T16
62
-8
-11
T2
66
-4
-15
1
Vlag van Spanje Jorge Campillo
50
369
70
par
T60
59
-11
-11
T2
68
-2
-13
T2
Vlag van Engeland Matthew Baldwin
=
341
67
-3
T16
62
-8
-11
T2
68
-2
-13
T2
Vlag van Frankrijk Romain Wattel
21
189
64
-6
T3
67
-3
-9
7
67
-3
-12
4
Vlag van Zuid-Afrika Oliver Bekker
89
561
64
-6
T3
66
-4
-10
T5
69
-1
-11
5
Vlag van Zuid-Afrika Branden Grace
28
49
64
-6
T3
66
-4
-10
T5
70
par
-8
T6
Vlag van Frankrijk Adrien Saddier
75
978
66
-4
T10
67
-3
-7
T10
67
-3
-10
T6
Vlag van Engeland Daniel Brooks
69
452
62
-8
1
64
-6
-14
1
76
+6
-8
T11
Vlag van Frankrijk François Calmels
83
280
63
-7
2
70
par
-7
T10
71
+1
-6
T23
Vlag van België Thomas Pieters
=
1130
73
+3
T114
66
-4
-1
T61
67
-3
-4
T35
Vlag van Zuid-Afrika Colin Nel
=
689
77
+7
T143
59
-11
-4
T29
71
+1
-3
T40
Vlag van Noord-Ierland Michael Hoey
=
240
65
-5
T7
69
-1
-6
T14
74
+4
-2
T50
Vlag van Frankrijk Edouard Dubois
=
434
64
-6
T3
71
+1
-5
T21
76
+6
+1
T69
Leider Toernooirecord DQ = disqualified R2D = Race To Dubai WR = Wereldranglijst

Spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Europese Tour



Nationale/Regionale Order of Merit


Invitaties
Amateurs

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]