Nervus olfactorius

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Reukzenuw
Nervus olfactorius
Zenuw
Nervus olfactorius
Synoniemen
Latijn nervus odoratorius[1]
Nederlands eerste hersenzenuw[2]

hersenzenuw I[3]

Naslagwerken
Gray's Anatomy 196,
MeSH A08.800.800.120.640
Portaal  Portaalicoon   Biologie

De nervus olfactorius,[4] in het Nederlands reukzenuw,[2] is de eerste van de twaalf hersenzenuwen. De zenuw is verantwoordelijk voor de reukzin en is strikt sensorisch.

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

Olfactorische (reuk) stimuli worden waargenomen door speciale chemoreceptoren van de zintuigcellen in het reukepitheel van beide neusgaten. De axonen van deze zenuwcellen vormen korte "nervi olfactorii" die door de lamina cribrosa van het zeefbeen lopen en synapsen maken met de bulbus olfactorius. Vanaf de bulbus olfactorius wordt de informatie doorgegeven via de tractus olfactorii naar de primaire verwerkingsgebieden voor de reukzin, gelegen in de mediale slaapkwab, vlak bij de hippocampale formatie. Soms wordt de gehele route van neus tot reukschors aangezien voor N. I, maar in werkelijkheid houden de zenuwen op bij de eerste synaptische contacten met de bulbi olfactorii, die net boven de neus zijn gelegen.[5]

Symptomen bij beschadiging[bewerken | brontekst bewerken]

Beschadiging van de nervi olfactorii leidt tot hyposmie (verminderde geurwaarneming) of anosmie (afwezige geurwaarneming), en in uitzonderlijke gevallen tot perosmie (afwijkende geurwaarneming).