Nicolaas Wijnberg

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Nicolaas Wijnberg in 1968

Nicolaas Wijnberg (Amsterdam, 22 november 1918 - Laren (Noord-Holland), 11 juni 2006) was een Nederlands kunstenaar en choreograaf. Hij was lithograaf, net als zijn vader, maar maakte ook schilderijen, affiches, decors, tekeningen, illustraties en boekbandontwerpen. Ook deed hij aan beeldhouwen.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Deel van het interieur van het SHV-hoofdkantoor te Utrecht met vloermozaïek (1960)

Wijnberg werd opgeleid aan de Grafische School te Amsterdam, waar hij tekenles kreeg van Jos Rovers, en aan de Rijksakademie van beeldende kunsten in diezelfde plaats. Als kunstschilder was hij een autodidact.

Wijnberg was een actief op meerdere terreinen. In 1942 werd zijn kunstschilderwerk voor het eerst tentoongesteld. Nadat hij in de laatste jaren van de Tweede Wereldoorlog ondergedoken had gezeten, richtte hij in 1945, samen met Hans Snoek en Hans van Norden de eerste jeugdballetgroep ter wereld op, het bekende Scapino Ballet. Met Van Norden en Theo Kurpershoek begon hij eind jaren veertig ook de kunstschildersvereniging De Realisten, een modern-figuratieve groepering die zich afzette tegen de abstracte kunst van Cobra en Vrije Beelden. Zijn werk werd zowel in eigen land als daarbuiten geëxposeerd. Hij was in 1952 medeoprichter van de Vereniging van Beoefenaars der Monumentale Kunsten.

Wijnberg heeft talloze dichtbundels en romans geïllustreerd en/of van een omslagtekening voorzien. Hij begon daarmee in 1943, door de clandestien uitgegeven novelle Nymphale van A. van Pelt met tekeningen en vignetten te versieren. Verder ontwierp hij omslagen voor de boeken van W.F. Hermans, enkele onder het pseudoniem Montevino. Ook gaf Wijnberg de Literaire Reeks De Witte Olifant van uitgeverij G.A. van Oorschot een gezicht.

Naast zijn werk als kunstenaar was Wijnberg vanaf 1958 redacteur beeldende kunst van het literaire tijdschrift Tirade, voerde hij van 1965 tot 1970 een kunsthandel en bekleedde hij later het eerste hoogleraarschap scenografie aan de Jan van Eyck Academie te Maastricht. Wijnberg kreeg de H.N. Werkmanprijs 1966 toegekend en in 2000 ontving hij de oeuvreprijs van het Fonds voor Beeldende Kunsten, Vormgeving en Bouwkunst.

Nicolaas Wijnberg overleed op 87-jarige leeftijd in het Larense Rosa Spier Huis, waar hij toen al enige jaren woonde.

Werk in openbare collecties (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

  • 1962 - Nicolaas Wijnberg: zwart wit werk: 42 tekeningen, etsen en litho's
  • 1974 - The grass-box: beelden uit het imaginaire leven van l'Abbé de l'Epée uitvinder van de taal der handen
  • 1974 - John Donne
  • 1975 - De stem uit de schoenendoos
  • 1976 - Een brief uit Rome
  • 1977 - Klop, klop, klop..
  • 1978 - Een brief uit Amsterdam
  • 1978 - Heb dank Aloïsius!
  • 1989 - Nicolaas Wijnberg, een Amsterdams schilder
  • 1997 - De twee hoeden
  • 1998 - De autograaf: zestig jaar zelfportretten, schilderijen, tekeningen en grafiek
  • 2000 - Twintig Amsterdamse prenten

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Nicolaas Wijnberg van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.