Lijst van niet-periodieke kometen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Niet-periodieke komeet)
De komeet Hale-Bopp in 1997

Niet-periodieke kometen zijn kometen die slechts één geobserveerde perihelium passage hebben[1] en over het algemeen een omlooptijd van 200 jaar of meer hebben. Hieronder vallen de kometen die eenmalig door het zonnestelsel kruisen.[2] Deze kometen hebben een onstabiele parabolische baan en zullen niet meer in de nabijheid van de zon komen voor de volgende honderdduizend, miljoenen jaar of zelfs nooit meer.[2]

Voorbeelden van kometen waarvan men verwacht dat deze nooit meer in de nabijheid van de zon zullen komen zijn; C/1980 E1, C/2009 R1, C/1956 R1, C/2007 F1 (LONEOS), C/2001 Q4 (NEAT), en C/1970 K1.

De officiële code voor kometen die nooit terugkomen begin met een "C". Kometen die verloren zijn hebben een naam die met een "D" begint.[1]

Lijst tot 1910[bewerken | brontekst bewerken]

Komeet Ontdekkers, Datum van observatie
C/-43 K1 (Komeet Caesar) 18 mei 44 BC (China); De alternatieve naam in het Oude Rome was sidus Iulium of Caesaris astrum; absolute magnitude: −4.0. Een van de 5 bekende kometen met negatieve absolute magnitude en waarschijnlijk de helderste daglichtkomeet in de bekende geschiedenis.[3]
X/1106 C1 (De Grote komeet van 1106) 2 februari 1106. Een van de Kreutz Sungrazers, brak in 2 delen.
C/1577 V1 ( De grote komeet van 1577) (1577 I) 1 november 1577 absolute magnitude −1.8; een van de 5 bekende kometen met negatieve magnitude
C/1652 Y1 Jan van Riebeeck, 17 december 1652 (Kaapstad, Zuid-Afrika)
De komeet van Kirch (C/1680 V1) Gottfried Kirch, November 14, 1680 (eerste komeet ontdekking met een telescoop)
C/1686 R1[4] Simon van der Stel, 12 augustus 1686 (Kaapstad, Zuid-Afrika)
C/1689 X1 Simon van der Stel, 4 november 1689 (Kaapstad, Zuid-Afrika)
C/1702 H1 Francesco Bianchini & Giacomo Maraldi
De komeet van 1729 (C/1729 P1[5], 1729, Comet Sarabat) Nicolas Sarabat, 1 augustus 1729 absolute magnitude −3.0; een van de 5 bekende kometen met een negatieve magnitude
C/1743 X1 (Komeet van Klinkenberg-de Chéseaux) Dirk Klinkenberg, 9 december 1743, en Jean-Philippe de Chéseaux, 13 december 1743 (baanberekening); werd helderder dan de planeet Jupiter en had zes staarten in maart 1744.
C/1746 P1 (Komeet van de Chéseaux) Jean-Philippe de Chéseaux, 13 augustus 1746 absolute magnitude −0.5; een van de 5 bekende kometen met negatieve magnitude
De grote komeet van 1760 (C/1760 A1, 1759 III) 7 januari 1760, kwam bij Jupiter tot op 0.054 AE in 1758 [3]
De grote komeet van 1771 (C/1771 A1, 1770 II) 9 januari 1771
De grote komeet van 1783 (C/1783 X1, 1784) de la Nux, 5 december 1783
De grote komeet van 1807 (C/1807 R1, 1807) Castro Giovanni, 9 september 1807
De Grote Komeet van 1811 (C/1811 F1) Honoré Flaugergues, 25 maart 1811
De grote komeet van 1819 (C/1819 N1, 1819 II, Komeet van Tralles) Johann Georg Tralles, 1 juli 1819
De grote komeet van 1823 (C/1823 Y1, 1823) 24 december 1823
Komeet van Pons (C/1825 N1, 1825 IV) Jean-Louis Pons, 18 juli 1825
De grote komeet van 1830 (C/1830 F1, 1830 I) Faraguet, 16 maart 1830 (Mauritius), Mary Anne Fallows, 20 maart 1830 (Kaapstad, Zuid-Afrika). H. C. Dwerhagen, 18 maart 1830 (Buenos Aires)[6][7]
De grote komeet van 1831 (C/1831 A1, 1830 II) John Herapath, 7 januari 1831 (1)
De grote komeet van 1843 (C/1843 D1, 1843 I) 5 februari 1843
De grote komeet van 1844 (C/1844 Y1, 1844 III) 17 december 1844
De grote juni komeet van 1845 (C/1845 L1, 1845 III) 2 juni 1845
Komeet Hind (C/1847 C1, 1847 I) John Russell Hind, 6 februari 1847
Komeet Mitchell (C/1847 T1, 1847 VI) Maria Mitchell, 1 oktober 1847
Komeet Klinkerfues (C/1853 L1, 1853 III) Ernst Friedrich Wilhelm Klinkerfues, 11 juni 1853
De grote komeet van 1854 (C/1854 F1, 1854 II) 23 maart 1854
Komeet Donati (C/1858 L1, 1858 VI) Donati, 2 juni 1858
De grote komeet van 1860 (C/1860 M1, 1860 III) 18 juni 1860
Komeet Thatcher (C/1861 G1) A. E. Thatcher van New York, 5 april 1861
De grote komeet van 1861 (C/1861 J1, 1861 II) John Tebbutt, 13 mei 1861
De grote zuidelijke komeet van 1865 (C/1865 B1, 1865 I) 17 januari 1865
Komeet Coggia (C/1874 H1, 1874 III) Jérôme Eugène Coggia, 17 april 1874
De grote zuidelijke komeet van 1880 (C/1880 C1, 1880 I) 1 februari 1880
De grote komeet van 1881 (C/1881 K1, 1881 III, 1881b) John Tebbutt, 22 mei 1881. Ook door W. G. Davis gezien op 25 mei 1881[8].
Komeet Wells (C/1882 F1, 1882 I, 1882a) Charles Wells, 18 maart 1882
De grote september komeet van 1882 (C/1882 R1, 1882 II, 1882b) 1 september 1882; De eerste astronoom die de komeet waarnam was William Henry Finlay. Hij bereikte een magnitude van −17. C/1882 R1, C/1945 X1 (du Toit) en C/1965 S1 zijn vermoedelijk stukken van X/1106 C1. Vermoedelijk eerst ontdekt door B. A. Gould
De grote komeet van 1887 (C/1887 B1, 1887 I, 1887a) John Thome, 18 januari 1887, "The Headless Wonder"[9]
De grote komeet van 1901 (C/1901 G1, 1901 I, 1901a) 23 april 1901[10]
De grote januari komeet van 1910 (C/1910 A1)
(niet te verwarren met de verschijning in 1910 van 1P/Halley)
Door meerdere waargenomen in de morgen van 12 januari 1910 en vermoedelijk eerst door de astronoom Robert Thorburn Ayton Innes

Lijst vanaf 1910[bewerken | brontekst bewerken]

komeet Ontdekker, Datum van observatie
Komeet Arend-Roland (C/1956 R1, 1957 III, 1956h) Sylvain Julien Victor Arend en Georges Roland, 8 november 1956
Komeet Beljawsky (C/1911 S3, 1911 IV, 1911g) Sergei Ivanovich, 29 september 1911
Komeet Bennett (C/1969 Y1, 1970 II, 1969i) Jack, 28 december 1969
Komeet Bradfield (C/2004 F4) William A. Bradfield, 12 april 2004
Komeet Brooks (C/1911 O1, 1911 V, 1911c) William Robert Brooks, 21 juli 1911
Komeet de Kock-Paraskevopoulos (C/1941 B2, 1941 IV, 1941c) Reginald Purdon de Kock, 15 januari 1941 en John Stefanos, 23 januari 1941 en door 7 aparte observaties in Zuid-Amerika[11].
Eclips komeet (C/1948 V1, 1948 XI, 1948l) Eerste observatie tijdens de Nairobi totale zonsverduistering van 1 november 1948 (magnitude ongeveer −2)
Komeet Elenin (C/2010 X1) Leonid Elenin, 10 december 2010
Komeet Hale-Bopp (C/1995 O1) Alan Hale en Thomas Bopp, 23 juli 1995; een van de 5 bekende kometen met een negatieve magnitude (−2.7)
Komeet Humason (C/1961 R1, 1962 VIII, 1961e) Milton Humason, 1 september 1961
Komeet Hyakutake (C/1996 B2) Yuji Hyakutake, 30 januari 1996
Komeet Ikeya-Seki (C/1965 S1, 1965 VIII, 1965f) Kaoru Ikeya, Tsutomu Seki, 18 september 1965
Komeet Kohoutek (C/1973 E1, 1973 XII, 1973f) Luboš Kohoutek, 7 maart 1973
Komeet LONEOS (C/2007 F1) LONEOS, 19 maart 2007
Komeet Lulin (C/2007 N3) Ye Quanzhi en Lin Chi-Sheng, Lulin Observatorium, 11 juli 2007
Komeet Machholz (C/2004 Q2) Donald Machholz, 27 augustus 2004
C/2008 Q1 (Komeet Matičič) Stanislav Matičič, Črni Vrh Observatorium
C/2006 P1 (Komeet McNaught) Robert McNaught, 7 augustus 2006 (max. helderheid −5m)
C/2009 R1 (Komeet McNaught) Robert McNaught, 9 september 2009
C/2019 Y4 (Komeet ATLAS) Asteroid Terrestrial-impact Last Alert System (ATLAS), 28 december 2019
Komeet McNaught-Russell (C/1993 Y1, 1994 XI, 1993v) Robert McNaught, Kenneth Russell, 17 december 1993
Komeet Mrkos (C/1957 P1, 1957 V, 1957d) Antonín Mrkos, 29 juli 1957
Komeet NEAT (C/2001 Q4) NEAT, 24 augustus 2001
Komeet Pojmański (C/2006 A1) Pojmański, 2 januari 2006
Komeet Seki-Lines (C/1962 C1, 1962 III, 1962c) Tsutomu Seki en Richard Lines, 4 februari 1962
Komeet Skjellerup-Maristany (C/1927 X1, 1927 IX, 1927k) John Francis Skjellerup, 28 november 1927 en Edmundo Maristany , 6 december 1927
Komeet Skorichenko-George (C/1989 Y1, 1990 VI, 1989e1) Boris Skorichenko en Doug George, 17 december 1989[12]
Grote zuidelijke komeet (C/1947 X1, 1947 XII, 1947n) 7 december 1947
C/2006 M4 (SWAN) Robert Matson en Michael Mattiazzo, 20 juni 2006
Komeet West (C/1975 V1, 1976 VI, 1975n) Richard Martin West, 10 augustus 1975
Komeet White-Ortiz-Bolelli (C/1970 K1, 1970 VI, 1970f) Graeme Lindsay White, 18 mei 1970, Emilio Ortiz, 21 mei 1970 en Carlos Bolelli, 22 mei 1970
Komeet Wilson-Hubbard (C/1961 O1, 1961 V, 1961d, Drakesen, Portlock-Weinberg) Stewart Wilson en William Hubbard, 23 juli 1961
Komeet Yi-SWAN (C/2009 F6) Yi Dae am en SOHO van Robert Matson, 26 maart 2009 (maximum magnitude +8.5m)
Komeet Zhu-Balam (C/1997 L1) Zhu Jin, 3 juni 1997 en David Balam, 8 juni 1997[13]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]