Novica Tadić

Novica Tadić (Servisch: Новица Тадић) (Smriječno, Plužine, 17 juli 1949 – Belgrado, 23 januari 2011) was een Joegoslavisch dichter. Zijn werk is ver buiten het voormalige Joegoslavië gepubliceerd. Tadić wordt bezien als een van de belangrijkste Servische dichters uit de tweede helft van de 20e eeuw.

Novica Tadić werd geboren in Smriječno een dorp in de gemeente Plužine in het noorden van het hedendaagse Montenegro op 17 juli 1949. Hij ging naar de middelbare school in Nikšić en volgde later een studie filosofie aan de Universiteit van Belgrado in het tegenwoordige Servië.

Tadić' gedichten zijn vertaald in het Engels en het Frans door onder andere de Amerikaanse dichter Charles Simic. Zijn stijl wordt gekenmerkt door de korte sombere en gedichten, door de armoede onder het communistische regime in Joegoslavië en de oorlog in het post-communistische Servië. Naast deze somberheid gebruikte hij ook frequent ironie en sarcasme als stijlmiddelen. Tadić schreef vooral over de normale burger en hoezeer zij leden onder de armoede, hoe zij vechten voor brood.

Novica Tadic stierf op 23 januari 2011 in het Zemun-ziekenhuis te Belgrado na een kort ziekbed.

Bibliografie

Jaartal	Titel Dichtbundel	Nederlandse vertaling
1974	Prisustva	Aanwezigheid
1975	Smrt u stolici	De Dood in de stoel
1981	Ždrelo	Keelholte
1982	Ognjena kokoš	Vuurvogel
1984	Pogani jezik	Heidense taal
1987	Ruglo	Oogzeer
1988 / 1989	Pesme	Gedichten
1989	O bratu, sestri i oblaku	Een broeder, een zuster en een wolk
1990	Ulica	Straat
1990	Noćna svita	Nachtsuite
1990	Kobac	Sperwer
1993	Kraj godine	Het einde
1994	Napast	Aanval
1994	Potukač	Kruiden
1999	Ulica i potukač	Straat en specerijen
2001	Okrilje	Vleugel
2003	Tamne stvari	Duistere dingen
2006	Neznan	Onbekend
2007	Lutajući oganj	Lopend vuurtje

Externe link

• (en) Recensie door Timothy Henry