Ocean's Eleven (2001)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ocean's Eleven
(Filmposter op en.wikipedia.org)
Regie Steven Soderbergh
Producent Jerry Weintraub
Scenario Ted Griffin
Gebaseerd op Ocean's 11
van Harry Brown
Charles Lederer
George Clayton Johnson
en Jack Golden Russell
Hoofdrollen George Clooney
Matt Damon
Andy García
Brad Pitt
Julia Roberts
Muziek David Holmes
Montage Stephen Mirrione
Cinematografie Steven Soderbergh
Productiebedrijf Village Roadshow Pictures
Jerry Weintraub
Productions
Section Eight Productions
NPV Entertainment
Distributie Warner Bros. Pictures
Première 5 december 2001 (Los Angeles)
Vlag van Nederland 10 januari 2002
Vlag van België 6 februari 2002
Genre Kraakfilm / Komedie
Speelduur 117 minuten
Taal Engels
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Budget US$ 85 miljoen
Opbrengst US$ 450 miljoen[1]
Vervolg Ocean's Twelve (2004)
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Ocean's Eleven is een Amerikaanse komische kraakfilm uit 2001, en een remake van de gelijknamige film uit 1960. De film werd geregisseerd door Steven Soderbergh, en de hoofdrollen waren voor George Clooney, Brad Pitt en Matt Damon. In 2004 kwam het vervolg Ocean's Twelve uit, in 2007 gevolgd door Ocean's Thirteen. In de drie films spelen veel bekende acteurs.

De film kostte 85 miljoen dollar, maar bracht wereldwijd ruim 450 miljoen dollar op. Het was daarmee wereldwijd de op vier na succesvolste film van 2001.

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Danny Ocean is net vrijgelaten uit de gevangenis. Meteen al gaat hij het verkeerde pad op, hij verzamelt een groep van 10 professionals om zich heen om een aantal casino's in Las Vegas te beroven. Alles lijkt goed te verlopen totdat Oceans groep ontdekt dat Ocean een ander motief voor zijn plan heeft: hij wil zijn ex-vrouw terug, die nu samen is met de baas van de casino's die hij wil beroven.

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Acteur Personage
Clooney, George George Clooney Daniel "Danny" Ocean
Pitt, Brad Brad Pitt Rusty Ryan
Damon, Matt Matt Damon Linus Caldwell
García, Andy Andy García Terry Benedict
Roberts, Julia Julia Roberts Tess Ocean
Affleck, Casey Casey Affleck Virgil Malloy
Caan, Scott Scott Caan Turk Malloy
Qin, Shaobo Shaobo Qin "The Amazing" Yen
Mac, Bernie Bernie Mac Frank Catton
Reiner, Carl Carl Reiner Saul Bloom
Jemison, Eddie Eddie Jemison Livingston Dell
Gould, Elliott Elliott Gould Reuben Tishkoff
Cheadle, Don Don Cheadle Basher Tarr

Muziek[bewerken | brontekst bewerken]

Tegen het einde van deze film, na de geslaagde beroving, staan de hoofdrolspelers op een rij naar de fontein bij het beroofde hotel te kijken, waarna ze een voor een weg lopen. We horen dan een orkestbewerking door Lucien Cailliet van Clair de Lune uit de Suite Bergamasque die Claude Debussy oorspronkelijk voor piano solo schreef.

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

  • Brad Pitt is in vrijwel elke actieloze scène bezig met eten. Dit is gedaan omdat Pitts personage Rusty altijd druk bezig is en zo enkel tijd heeft om te eten wanneer daar de kans voor is.
  • De inspiratiebron voor deze en de originele film is waarschijnlijk een overval op een Brinks-gebouw in Boston geweest, gedaan door 11 criminelen. Deze overval ging de boeken in als extreem technisch en gecompliceerd.
  • Naast het feit dat behalve hoofdpersoon Danny Ocean geen enkel personage in de remake dezelfde naam als die van het origineel heeft, is ook het einde van de remake totaal anders dan het einde van het origineel. Aan het einde van het origineel verstoppen Danny Ocean en zijn vrienden het gestolen geld in de kist van hun overleden elektricien, om achteraf te horen te krijgen dat hij gecremeerd wordt, met het geld in de kist. De makers hadden hierbij de boodschap dat misdaad niet loont. Dit principe is weggelaten in de remake, waarin Danny Ocean er zomaar met het geld en het meisje vandoor gaat.
  • Henry Silva en Angie Dickinson, die beiden een rol hadden in de originele film, hebben een cameo in deze film in de boksscène aan het begin van de film.
  • De slechterik Terry Benedict zou aanvankelijk gespeeld worden door Bruce Willis, maar dit ging niet door. In deel twee heeft Willis alsnog een rolletje, hij speelt zichzelf. Ook zou Willis in de race zijn geweest voor de rol van Danny Ocean.
  • Het huis van het personage Reuben Tishkoff in deze film is gelegen in Palm Springs in Californië. Productiemaatschappij Warner Bros. moest 200.000 dollar neertellen om het huis te gebruiken.
  • De truc die Danny en Linus gebruiken om bij de kluis te komen – zich in de liftschacht laten zakken – komt uit de Franse film Any Number Can Win (1963), die ook gaat over een stijlvolle ex-gevangene die met een groep een casino wil beroven.
  • Holly Marie Combs, Topher Grace, Joshua Jackson, Barry Watson en Shane West spelen zichzelf in de pokerscène.
  • De boksmatch die plaatsvindt tijdens de avond van de roof in de MGM Grand wordt gehouden tussen Lennox Lewis en Volodymyr Klytsjko. In het echte leven hebben deze twee elkaar nooit bevochten, maar op 21 juni 2003 vocht Lewis tegen de oudere broer van Volodymyr, Vitali Klytsjko.
  • Siegfried & Roy zitten in het publiek van de boksmatch.