Olivier Werner

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Olivier Werner
Olivier Werner
Persoonlijke informatie
Geboortedatum 16 april 1985
Geboorteplaats Vielsalm, Vlag van België België
Lengte 191 cm
Positie Doelman
Clubinformatie
Voetbalcarrière geëindigd in 2021
Jeugd
1991–1993
1993–2002
Vlag van België ERFC Manhay
Vlag van België Standard Luik
Senioren
Seizoen Club W (G)
2002–2004
2004–2005
2005–2006
2006–2007
2007–2010
2010–2011
2011–2014
2014–2015
2015–2017
2018–2019
2019–2021
Vlag van België Standard Luik
Vlag van België RAEC Mons
Vlag van België Virton
Vlag van België KV Mechelen
Vlag van België FC Brussels
Vlag van België KAS Eupen
Vlag van België RAEC Mons
Vlag van België Cercle Brugge
Vlag van Frankrijk FC Sochaux
Vlag van België Excel Mouscron
Vlag van België RFC Seraing
0(0)
0(0)
31(0)
20(0)
68(0)
25(0)
60(0)
33(0)
31(0)
16(0)
31(0)
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Olivier Werner (Vielsalm, 16 april 1985) is een Belgisch voetbaltrainer en voormalig voetballer. Hij speelde op de positie van doelman. Sinds het seizoen 2021/22 is Werner actief als keeperstrainer bij RFC Seraing, de club waar hij ook zijn spelerscarrière afsloot.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Op achtjarige leeftijd verliet hij ERFC Manhay voor Standard. In 2003 wordt hij toegevoegd bij de A-kern, maar speelde geen minuut. Trainer Dominique D'Onofrio leende hem in 2004 uit aan RAEC Mons, maar daar kreeg hij evenmin speelkansen. Bij Virton speelde hij wel 31 matchen. Daarna werd hij nogmaals uitgeleend, ditmaal aan de toenmalig tweedeklasser KV Mechelen. Daar speelde hij 20 wedstrijden en maakte hij de promotie naar eerste klasse mee.

In 2007 vertrok hij definitief bij Standard en ging hij naar FC Brussels. Hij speelde drie seizoenen bij Brussels, waarin hij 68 keer in doel stond. Zo versierde hij in 2010 een transfer naar KAS Eupen, dat net naar eerste klasse was gepromoveerd. Eupen degradeerde echter al na één seizoen en in juni 2011 tekende hij een contract voor drie seizoenen bij RAEC Mons. Nadat ook Mons degradeerde, tekende hij op 20 maart 2014 een contract voor drie seizoenen bij Cercle Brugge.

Cercle Brugge wist in seizoen 2014-2015 het behoud in eerste klasse niet te verzilveren. Eind juni 2015 werd bekend dat de doelman niet mee degradeerde: Werner trok naar het Franse FC Sochaux.[1] Werner speelde in zijn eerste seizoen 27 competitiewedstrijden in de Ligue 2 en begon ook aan het seizoen 2016-2017 als titularis, maar op 19 augustus 2016 liep hij in de wedstrijd tegen US Orléans een dubbele open beenbreuk op na een botsing met Livio Nabab. Werner was hierdoor vijf maanden buiten strijd.[2] De doelman kwam dat seizoen uiteindelijk niet meer aan spelen toe, en op het einde van het seizoen werd zijn aflopend contract niet verlengd.

Werner bleef na zijn verblijf bij Sochaux enkele maanden zonder club. Pas in december 2017 trok Royal Excel Moeskroen hem aan om de blessure van Logan Bailly op te vangen.[3] Werner startte het seizoen 2018/19 als titularis, maar door de ontbolstering van Jean Butez verloor hij zijn plaats onder de lat. Op 31 januari 2019 verliet hij Moeskroen dan ook voor RFC Seraing.[4] In mei 2021 maakte club en speler bekend dat Werner stopt met voetballen om vervolgens aangesteld te worden als keeperstrainer van het eerste elftal.

Werner maakte in het verleden deel uit van Belgische jeugdselecties.

Statistieken[bewerken | brontekst bewerken]

seizoen club land competitie wed. goals
2002/03 Standard Luik Vlag van België België Eerste klasse 0 0
2003/04 0 0
2004/05 RAEC Mons Tweede klasse 0 0
2005/06 Royal Excelsior Virton 31 0
2006/07 KV Mechelen 20 0
2007/08 FC Brussels Eerste klasse 11 0
2008/09 Tweede klasse 27 0
2009/10 30 0
2010/11 KAS Eupen Eerste klasse 25 0
2011/12 RAEC Mons 22 0
2012/13 21 0
2013/14 17 0
2014/15 Cercle Brugge 33 0
2015/16 FC Sochaux Vlag van Frankrijk Frankrijk Ligue 2 27 0
2016/17 4 0
2017/18 Excel Moeskroen Vlag van België België Eerste klasse 10 0
2018/19 6 0
RFC Seraing Eerste amateurs 7 0
2019/20 24 0
2020/21 Eerste klasse B 0 0
Totaal 288 0

Bijgewerkt op 19 mei 2021.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]