Ork

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Orcs & Goblins)
The Goblin, 1816-1820
Goblin, 19e eeuw

Een ork (Engels: orc) of aardman (Engels: goblins) is een mythologisch wezen. Het zijn vaak kwaadaardige, domme en trolachtige wezens, die het kwade belichamen. Ze komen voor in verhalen, sprookjes, boeken, films, computerspellen en muziek.

Aardmannen en hun verwanten komen veelvuldig voor in de mondelinge overlevering van Noordwest-Europa. Zo is de Duergar een boosaardige aardman uit Noord-Engeland.

Eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Aardmannen zijn in hun eigenschappen verwant aan trollen, reuzen uit volksverhalen en aan de mens. Verschillende aardman-achtigen zijn schatplichtig aan de figuren uit Europese volksverhalen, zoals trollen (Noorwegen); ogers, goblins en zijn vriendelijke verwant de hobgoblins (Engeland); en de kallikantzaros die alleen rond de winterzonnewende bovengronds komen (Griekenland).

Naar de aard van de overlevering of de luim van de verteller kunnen verschillende eigenschappen zijn toegeschreven. Vaak terugkerende kenmerken zijn:

  • mensachtig postuur, vaak krom lopend en dik of zwaar gebouwd
  • klein, van vingerlang tot maximaal anderhalve meter
  • vooral overdag leven ze ondergronds, gewoonlijk in holen of half-ondergrondse ruw gebouwde huizen in verlaten gebieden
  • dom
  • onbeschaafd tot grof of ruw
  • zwijgzaam, of moeilijk en krom sprekend
  • zelden neutraal van karakter: veelal zijn ze slecht geluimd, egoïstisch of hebberig tot ronduit kwaadaardig. Ook worden ze wel gekenmerkt als zorgeloze en koddige, ietwat onnozele aardmannetjes.
  • nachtactief
  • solitair of in kleine groepjes levend
  • geen aandrang tot het grootse: eten, drinken en slapen zijn de voornaamste bezigheden. Soms ook ruziemaken, stelen en mensen lastigvallen.
  • weerzinwekkende kook- en eetgewoonten, soms resulterend in vieze en giftige brouwsels - dit is vooral bij kwaadaardige types.

De aardmannen kunnen niet tegen de zon, ze veranderen dan in steen. In enkele verhalen leven aardmannen overdag als padden.

Aardmannen/orks in het fantasy-genre[bewerken | brontekst bewerken]

Fantastische literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

"The goblins fell back a little when he began, and made horrible grimaces" van Jessie Willcox Smith (1920). Tolkien schreef dat zijn orcs waren geïnspireerd op de goblins uit George MacDonalds fantasyboek The Princess and the Goblin uit 1872.

Spellen[bewerken | brontekst bewerken]

  • Dungeons & Dragons (1974), een rollenspel: orks kennen hier veel variaties
  • Warhammer (1983), een tabletopspel van Games Workshop: Het ras orks wordt samen met de goblins, hobgoblins, snotlings en gnoblars de greenskins genoemd. Ook in het aanvullende boek Orcs & Goblins (1993) worden orks genoemd. In het tabletopspel Warhammer 40,000 van dezelfde maker zijn als Warhammer zijn orks in verschillende universa verschillende rassen.
  • Shadowrun (1989) en Earthdawn (1993), rollenspellen: orks zijn hier van nature noch goed noch slecht.
  • Magic: The Gathering (1993), een ruilkaartspel van Richard Garfield: orks zijn laffe strijders die vooral vertrouwen op de kleinere en minder intelligente goblins om oorlog te voeren.
  • Warcraft (vanaf 1994), spellenserie van Blizzard Entertainment: orks komen al vanaf de eerste speleditie voor, maar zien er niet hetzelfde uit als de Orks in de boeken en films van The Lord of the Rings. Ze leven in groepsverband en zijn bijna altijd de gedoodverfde vijanden van de mensen. Ze zijn nobel van aard en in Warcraft III: Reign of Chaos sluiten ze een verbond met de mensen en nachtelfen om het Burning Legion te verslaan in de slag bij Mount Hyjall en zo de wereldboom te beschermen tegen het demonenleger van Archimonde. In de opvolgende editie, World of Warcraft, staan ze weer min of meer tegenover de mensen.
  • The Elder Scrolls (v.a. 1993), een reeks computerspellen: de ork is hier een ontwikkelde maar barbaarse Orsimer.
  • Heroes of Might and Magic (v.a. 1995), een computerspel: orks zijn strijdlustige strijders die een kruising tussen demonen en mensen zijn.
  • Utopia (1998), een browserspel: orks zijn hier slecht en destructief
  • Disciples: Sacred Lands (1999), een computerspel/strategiespel: orks zijn een dominant ras van de groenhuid-soorten
  • Orkworld (2000), een rollenspel: orks zijn niet echt slecht, maar slechts benadeeld door hun lagere intelligentie en aanpassingsmogelijkheden
  • Final Fantasy XI (2002), een computerspel: een ras van de beestmensen.
  • Kingdom Under Fire: Heroes (2005), een computerspel: orks zijn de basisinfanterie van de slechte kant.
  • Hârn-wereld, een rollenspelomgeving van N. Robin Crossby: een slechte, brutale korte gargûn.

Overig[bewerken | brontekst bewerken]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]