Overleg:Allofoon

Is de /g/ van 'git' niet een velare fricatief? In de tekst wordt het beschreven als een stemhebbende plosief. Het verschil tussen /k/it en /g/it ligt als je het mij vraagt niet in de aan- of afwezigheid van stem, maar de articulatiewijze. Welke g-variant de spreker gebruikt doet er wat dit betreft niet toe. Het argument blijft overigens wel geldig, het voorbeeld illustreert nog steeds wat een foneem is. – De voorgaande bijdrage werd geplaatst door 82.73.41.89 (overleg · bijdragen)

Dat lijkt me correct. Om eventuele tegenwerpingen over de articulatiewijze van die g voor te zijn, verander ik de tekst hier maar gewoon terug naar de eerdere versie: daarin stond niet ander omschreven hoe beide fonemen worden gearticuleerd. Fransvannes 18 sep 2009 14:44 (CEST)

Complementaire distributie

Het is waar dat de -ng (ŋ) niet voorkomt aan het begin van Nederlandse of Engelse woorden (al lijkt het begin van de derde lettergreep in het Engelse woord "to recognise" wel erg op een kruising tussen de /ɲ/ en de /ŋ/), maar bijvoorbeeld de Vietnamese achternaam Nguyen, die via Duitsland naar Australië is overgewaaid (zie bijvoorbeeld de Duitse turner Marcel Nguyen), wordt uitgesproken / ŋ o: j ə n /. De vaardigheid de -ng op het begin van een woord uit te spreken kan door een non-native-speaker van een taal die deze klank bezit in een week worden geleerd. Verder, de -a op het eind van een Nederlands of Engels woord klinkt voor mij persoonlijk wel heel verschillend van -ah, en ik spreek hem dan ook anders uit. Deze taaldoofheid voor klanken die niet in de moedertaal voorkomen is te vergelijken met de klank 'hra'. Veel Nederlanders zullen zeggen dat er geen verschil zit tussen de uitspraak van 'hra' en 'ra', terwijl elke spreker van Éire, Ænglisc of het Welsh u anders zou kunnen vertellen.