Overleg:Geheime dienst

Pagina-inhoud wordt niet ondersteund in andere talen.
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Ik vind het raar dat de AIVD en de Staatveiligheid op gelijke hoogte worden gesteld met de Stasi en de KGB.

  • AIVD en Staatsveiligheid zijn te vergelijken met Stasi en KGB in de zin dat het allemaal diensten zijn/waren die tegelijk een inlichtingen- en veiligheidsfunctie vervullen.Paul2 2 nov 2008 20:22 (CET)[reageer]

Overheidscommunicatie...[brontekst bewerken]

Ik kan me vinden in het (terecht) terugdraaien van mijn voorbarige wijziging. Het woord 'overheidscommunicatie' moeten we hier niet linken aan de gelijknamige pagina, omdat deze voornamelijk ingaat op de communicatie tussen overheden en burgers en niet over de communicatie tussen overheden met elkaar, noch over de interne (bij de terugdraaibeslissing van Paul2 stond interneT) communicatie binnen een overheidsorganisatie. Maar het impliciete commentaar heeft me wel aan 't denken en schrijven gezet...
Het is evident dat hier het verkeer met en tussen burgers niet bedoeld wordt, al kan men daar grote vragen bij stellen na de recente onthullingen over inbreuken door de VS op het bankgeheim in Europa (SWIFT) en met het op ongekende schaal aftappen van telefoonverkeer door de NSA. Al gebeurt dat niet auditief, het is óók een vorm van geïnstitutionaliseerde, maar niet democratisch gelegitimeerde vorm van afluisteren.
Het lijkt me bij nader inzien beter het zeer specifieke woord overheidscommunicatie hier helemáál niet te gebruiken juist omdat deze term verwijst naar externe en veelal openbare communicatie en niet naar interne c.q. geheime informatie. Een alternatief (+link) is dan wellicht interne communicatie, maar dan moet er voor de lezer een duidelijke grens bestaan tussen de binnen- en de buitenwereld. Kenmerk van een democratische overheid is dat juist daar die grens onscherp is. Ik verwijs hiervoor naar de rubriek Discussie op de pagina over Interne communicatie. Dat de opgevangen informatie wordt ontcijferd is bovendien te stellig: het is plausibel dat er ook informatie wordt opgevangen die niet valt te ontcijferen.
Het woord communicatie, een begrip dat in essentie tweezijdigheid uitdrukt (3x gebruikt in deze alinea) kan bij de lezer vragen oproepen. Veel afluisterverkeer is gericht op het destilleren van informatie/inlichtingen uit interacties tussen derden (niet uit eigen contacten met hen). Ook heb ik bij nader inzien vraagtekens bij de (ongebruikelijke) uitdrukking buitenlandse communicatie. Omdat zo'n dienst niet alleen informatie van anderen afluistert, maar ook eigen informatie beveiligt tegen afluisteren door derden zou het kopje aangepast moeten worden om de lading te dekken. Tot slot: iets waar ik nog over twijfel: is het relevant om in dit stukje militaire informatie te onderscheiden van overheidsinformatie (zij is daar immers een onderdeel van, tenzij je het leger buiten de overheid durft te plaatsen). Specifiek militaire informatie wordt al in het volgende kopje behandeld en kan hier gemist worden. Nogal wat commentaarpuntjes dus, mijn alternatief is gelukkig korter, bevat het meer interne links en is het naar ik hoop informatiever! Ik wacht nu even met plaatsen om de gebruiker niet te vermoeien met een definitiestrijd...

Voorstel alternatieve tekst:

Afluister- en cryptologische diensten[brontekst bewerken]

Een afluisterdienst verzamelt inlichtingen uit informatieverkeer van derden, veelal afkomstig uit elektronische c.q. digitale bronnen. Zij vervult ook wel een functie als cryptologische dienst: zij probeert afgeluisterde signalen en versleutelde gegevens en geheimschrift van derden te ontcijferen. Tevens houdt zo'n overheidsdienst zich bezig met het versleutelen en beveiligen van de eigen nationale informatie. Rein1953 (overleg) 24 nov 2013 13:40 (CET)[reageer]

Dank voor je uitgebreide reactie. De term overheidscommunicatie kan inderdaad op meerdere manieren worden gelezen, het is goed om dat even te verduidelijken. In het artikel staat "buitenlandse communicatie" omdat afluisterdiensten in principe alleen communicatie uit het buitenland (mogen) afluisteren. Binnenlandse communicatie mag alleen door binnenlandse veiligheidsdiensten worden afgeluisterd (en dan ook alleen met ministeriele/rechterlijke toestemming). Dat onderscheid is dus wel van belang. Militaire communicatie heb ik apart genoemd, omdat dat traditiegetrouw twee aparte sectoren zijn: de 'afluisterdiensten' beveiligen zowel de militaire communicatie als die van de civiele overheidsorganen. Militaire diensten doen dat niet zelf namelijk (dit alles even in het algemeen gesproken uiteraard). Met deze dingen in gedachten en jouw voorstel, zal ik even nadenken over verbetering van de betreffende tekst in het artikel. Groeten, Paul2 (overleg) 24 nov 2013 22:40 (CET)[reageer]
Inmiddels heb ik de betreffende alinea in het artikel een beetje aangepast, met een combinatie van jouw voorstel en enkele dingen die er m.i. in horen. Hoop dat het zo de beste oplossing is. Groeten, Paul2 (overleg) 27 nov 2013 00:14 (CET)[reageer]
Mooie coproductie. Ziet er beter uit zo.Rein1953 (overleg) 27 nov 2013 16:06 (CET)[reageer]