Overleg:Keynesiaanse economie

Politieke filosofie?

Als student economie maak ik bezwaar tegen de classificatie van het Keynesianisme als politieke filosofie. Veel van de informatie die in dit artikel staat wordt al behandeld in het artikel Keynesiaanse Theorie (waarnaar een verwijzing vanuit dit artikel wordt gemaakt) en wordt in dat artikel correct bestempeld als een economische theorie. Zowel de Keynesiaanse theorie als haar tegenhanger, de (neo)-klassieke theorie, worden door de politiek ingezet om de economie te sturen. De theorieën zijn echter geen politieke filosofie an sich. In de economie wordt een onderscheid gemaakt tussen positieve economie (waarom werkt de economie zoals hij werkt) en normatieve economie (waar moet de economie heen). De academische economische wetenschap is meer geneigd positieve economie te bedrijven, maar als economische adviseurs en politici (of politieke partijen) hun mening geven over waar het heen moet bedrijven ze dus normatieve economie. Pas als de normatieve economie in het spel komt wordt een economische theorie interessant voor politici, maar zelfs dan worden ze vaak ingepast in bestaande politieke filosofieën.

Zo wordt (niet altijd terecht) het Keynesianisme als socialistisch afgeschilderd en de (neo)-klassieke theorie als liberaal. De theorieën kunnen door iedere politieke partij worden gebruikt en zijn daarom geen politieke filosofieën, maar economische gereedschappen die aan de politiek ter beschikking staan. De aanhang voor de verschillende theorieën is niet (slechts) afhankelijk van de politieke partijen die hen gebruiken, maar ook van tijdsgeest. Na de Tweede Wereldoorlog werd de Keynesiaanse theorie als zeer heilzaam (en bijna onfeilbaar) gezien door vrijwel alle grote politieke stromingen in de westerse wereld. Toen in de jaren zeventig problemen onstonden met het olieaanbod kon de vraaggerichte Keynesiaanse theorie geen antwoord vinden op de problemen van die tijd en won de neo-klassieke theorie snel aan terrein onder alle politieke stromingen, inclusief het socialisme (derde weg). Kortom, de verschillende theorieën bieden aanknopingspunten voor politici om de economie te sturen in verschillende omstandigheden en op basis daarvan bepalen politici hun standpunt met betrekking tot de verschillende theorieën. Ik ontken niet dat politieke stromingen een voorkeur kunnen hebben voor een bepaalde economische theorie, maar dat maakt de betreffende theorie nog geen politieke filosofie. Ik pleit daarom voor het weghalen van politieke connotaties en de delen van de tekst die iets toevoegen samen te voegen met het artikel Keynesiaanse Theorie.--WikiAddict 6 jun 2008 20:16 (CEST)