Zouden we dit artikel kunnen afsluiten, en zo ja, hoe?[brontekst bewerken]

Collegae, ik wil graag met u overleggen over de vraag of we dit artikel zo langzamerhand kunnen afsluiten. Het is altijd lastig om vast te stellen wanneer een economische crisis voorbij is, maar ik heb het idee dat ten aanzien van de VS het wel ongeveer als "nu wel voorbij" beschouwd kan worden. De huizenmarkt is daar -met wat vallen en opstaan, maar grosso modo- enigszins aan het aantrekken; er is al een tijdje een duidelijke groei, hoe ongelijk ook verdeeld. In Europa is deze crisis min of meer overgegaan in de Europese staatsschuldencrisis, wat weer een heel apart verhaal is. Hoe dat verder gaat lopen weet geen hond, maar het zal dan eerder de vorm aannemen van een mogelijk nog jarenlange opeenvolging van lage en negatieve groei, een periodiek elkaar besmetten door banken en overheden onderling, en ga zo maar door. Maar dat is van een andere orde dan bijvoorbeeld dat omvallen van Lehman. Ik heb het idee dat onze Duitstalige collega's de kredietcrisis grotendeels ergens in 2010 laten eindigen, hoewel de:Finanzkrise ab 2007/Regionaler Verlauf hier en daar doorgaat tot 2012, maar ook dat heeft het meeste weg van "petering out". Onze Engelstalige collega's hebben het over en:2007–2012 global financial crisis. Zal ik eens gaan nadenken over een stukje afsluitende tekst? Dan kunnen we dat er bij zetten, en is dit artikel "klaar". Groet, MartinD (overleg) 11 mei 2012 17:00 (CEST)[reageer]

De acute fase van de Kredietcrisis is inderdaad opgelost door de overheden, die daarbij zelf in hun eigen kredietcrisis, de staatsschuldencrisis terecht kwamen. Die crisis woedt ook buiten het eurogebied voort, vooral nog in de USA, UK en IJsland. Maar de naweeën van de crisis blijven zichtbaar.

1. Veel minder makkelijk krediet bij aankoop van onroerend goed.
2. Veel minder makkelijk krediet bij het aangaan van schulden.
3. Veel meer onderling wantrouwen tussen geldvragers en geldverstrekkers.

Voorlopig wordt kredietverlening nooit meer zo makkelijk als voor 2007. Met zo'n soort conclusie en de wetenschap dat de overheden nu met het probleem zitten is er een waardig eind aan te maken. Hoewel geschiedschrijving natuurlijk nooit ophoudt.

Als goedmakend lachertje dan maar, 2004 , Davon haben wir nichts gewusst,Kopspijkers

http://www.youtube.com/watch?v=L7UM5jSyE4U&feature=related --Jc kortekaas apotheker (overleg) 17 mei 2012 12:03 (CEST)[reageer]

Wellicht is er wel een parallel te trekken met de Aids-epidemie in de jaren 80, uit mijn vakgebied. Eerst ongeloof, dan blinde paniek, onortodoxe maatregelen en geleidelijk stabilisatie als een chronische ziekte. De les zou dan kunnen zijn dat er gedragsveranderingen moesten plaats vinden en dat er meer medicijnen moesten worden ontwikkeld. Dat zou betekenen dat de kosten van de kredietcrisis hoog maar betaalbaar zijn maar dat het nooit meer zo wordt als het was. Dat geldt dan zowel voor de al te vrije seksuele moraal als het al te gemakkelijk krediet verlenen/opnemen. Je moet je crediteur cq partner diep in de ogen kijken. --Jc kortekaas apotheker (overleg) 18 mei 2012 10:26 (CEST)[reageer]

Elkaar in de ogen kijken is natuurlijk onwetenschappelijk. Net als bij de hiv-testen zullen banken jarenlang aan stress-testen van de toezichthouders worden onderworpen en dat feit belemmert de kredietverlening. --Jc kortekaas apotheker (overleg) 18 mei 2012 16:26 (CEST)[reageer]

Dank voor je reactie, collega! Ik denk dat ik hiermee weer "vlot getrokken" ben. Een dergelijke aanpak (crisis zelf is wel ongeveer over, maar situatie van ervoor is niet teruggekeerd) betekent tevens dat een aantal grafieken niet meer iedere maand hoeft te worden bijgewerkt, maar dat het ook geen kwaad kan als dat wel gebeurt. (Verloop van huizenprijzen, bijvoorbeeld.) Ik ga aan een stukje tekst prutsen. Groet, MartinD (overleg) 19 mei 2012 07:30 (CEST)[reageer]

Zie stukje dat ik zojuist heb toegevoegd. Groet, MartinD (overleg) 19 mei 2012 21:48 (CEST)[reageer]