Overleg:Misantroop
Een Misantroop is iemand die het menselijk RAS haat, en niet specifiek bepaalde mensen, dit komt niet duidelijk over in de tekst.
Een Misantroop haat het menselijk ras, een filantroop HELPT graag mensen, dit is dus duidelijk NIET het omgekeerde van elkaar (hoewel het wel met elkaar te maken heeft). - De voorgaande niet ondertekende opmerking werd toegevoegd door LAUBO (overleg|bijdragen) op 14 mei 2006 20:45 (CEST).
- U kunt uw inzichten naar believen toevoegen en andere rotzooi verwijderen. Ik zal het niet doen, omdat ik inmiddels een hekel aan deze onzin heb: dit artikel schreef ik uit de losse pols, maar heden interesseert het me eerlijk gezegd geen zier meer. Ik verafschuw dit soort vermoeiend overleg en zal er verder geen woorden aan vuil maken. Ga uw gang en let niet op mij. Lord P (Audiëntie) 17 mei 2006 02:08 (CEST)
"De hedendaagse industriële samenleving, die de klemtoon op sociale vaardigheid en teamwork legt, heeft het vaak moeilijk om met misantropische levenshoudingen om te gaan, temeer daar misantropen dit alles slechts als een hypocriete façade beschouwen en zich weinig van de sociale omgangsregels aantrekken."
Ik stel voor om voorgaande volledig uit het artikel te schrappen, vanwege tenminste onvolledig en politiek gekleurd. Hieronder de redenen.
De geschiedenis van de industriële samenleving is in belangrijke mate gebaseerd op een pessimistische, nl. een egoïstische visie op de mens. Sociologisch onderzoek wijst uit dat samenwerken bijzonder goede resultaten oplevert. De industriële samenleving beroept zich op hypocriete wijze op deze inzichten. Ze promoot ze enkel binnen een context van winst, berekent binnen een nauwe opvatting van wat winst (en kost) precies betekent. Bijvoorbeeld samenwerken binnen de bedrijfswereld of teamwork binnen de wetenschappelijke onderzoekswereld, die een bedrijfsnut nastreeft. In de financiële wereld was er de laatste jaren ook veel 'vruchtbare' samenwerking, wat aanvankelijk leidde tot enorme winsten binnen de sector, maar nadien een nog veel grotere kost voor de bevolking op lange termijn opleverde (iets wat uiteraard binnen de berekening niet werd opgenomen). Buiten deze context wordt samenwerken door dezelfde industriële samenleving genegeerd of afgewezen.
Mensen die samenkomen om meer zeggenschap te krijgen over hun eigen zaken op democratische wijze worden eveneens afgekeurd door deze industriële samenleving. Door passiviteit, materialisme, depolitisering en andere 'producten' van de industriële samenleving wordt samenwerking in het belangrijkste domein van het leven van de mens, nl. het politieke, zelden nagestreefd. Voor zover dit wordt nagestreefd is dat eerder als tegenbeweging van "het industriële" in de samenleving.
Het argument dat "de gewone mens" niet in staat is (lees: te dom) om mee te beslissen over hoe de samenleving te organiseren, berust op een misantropisch gedachtegoed. Een argument dat vaak terugkomt bij een industriële elite. Het argument dat een beperkte groep mensen (een intellectuele, economische en/of politieke elite) wel in staat is om goede beslissingen te nemen in het voordeel van het bevolking, berust op een té idealistische voorstelling van de mens. Deze argumenten worden bovendien allebei weerlegt door sociologisch (experimenteel) onderzoek en de feitelijke (politieke) geschiedenis (bijvoorbeeld: burgerrechten werden afgedwongen door de bevolking). De bevolking die via samenwerking nadenkt en beslist over hoe de samenleving te organiseren (=democratie) komt vandaag nog zelden voor (bij ons althans). En het 'industriële' in deze samenleving moedigt dit allesbehalve aan. De negatieve invloed van de industrie op het medialandschap, die leidt tot desinformatie en foute beeldvorming, is hiervan het logische gevolg. Correcte informatie en brede publieke debatten over belangrijke zaken die gebeuren in de wereld, zouden immers leiden tot meer kritische zin bij de bevolking, hetgeen een directe bedreiging vormt voor de huidige machtsinstanties in deze industriële samenleving.
De hedendaagse industriële samenleving moedigt de mens in het persoonlijke leven aan om enkel te denken aan zichzelf (of aan zijn familie) en niet aan de ander of aan het algemeen belang. Tot zover het promoten van samenwerken in de hedendaagse industriële samenleving. Misantropie wordt dus in het algemeen meer gecultiveerd, dan tegengegaan in de hedendaagse industriële samenleving.