Overleg:Ramones
Volgens mij heeft niet alleen Joey, maar ook gitarist Johnny Ramone vanaf het prille begin tot het bittere einde bij de Ramones gespeeld. Dan was dus ook hij was een vaste waarde. Alweer: volgens mij zat het mixen van muziekstijlen bij de Ramones meer in de input, dan in de output. En naast "Gabba-Gabba-hey" (Pinhead), "Hey-ho, Let's Go!" (Blitzkrieg Bop) mag ook zeker "One-two-three-four...", bij optredens, als (zeer korte) aankondiging voor elk volgende nummer, tot de Ramones-vocabulaire worden gerekend.
Als persoonlijke noot wil ik toevoegen, dat bij bands vaak werd vermeld dat ze hun studio-opnames niet (konden) waarmaken, (b.v. de Engelse Buzzcocks: live hardstikke vals) of dat ze hun live geluid niet op band konden zetten (de Nederlandse Claw Boys Claw live superenergiek, op de plaat: vlakjes..). Bij de Ramones is het verschil tussen de studiouitvoering en de live uitvoering ongelooflijk groot. Live is de tijdsduur gehalveerd en de energie verdubbeld. Toch heeft niemand het vreemd genoeg ooit over "die slappe studio-uitvoering".
Hoewel de ondermeer door hen ontketende "punk" anarchistisch, of zijn minst progressief is te noemen, zijn de Ramones politiek niet te plaatsen: enerzijds de Ramones-single "Bonzo goes to Bitburg" (1986), waarin Ronald Reagan wordt beschimpt om zijn bezoek aan foute Duitse oorlogsgraven. Enerzijds het meewerken van Joey Ramone aan Steve Van Zandt's "Sun-city" anti apartheids project (1985). Anderzijds een onvoorwaardelijke instemming met bombardementen op Lybië (1986). Daarbij hebben zij ook nog het credo: "Be smart, Act dumb".
De Ramones worden weinig geëerd voor wat ze zijn: de aanstichters van de punk, eindjaren zeventig. Wat zij vooral lieten zien, is dat je geen muzikaal genie hoefde te zijn, of bakken geld hoefde te hebben, om muziek te kunnen maken. Vele bands (Blondie, Damned, Buzzcocks, Clash etc.) hebben daar hun voordeel mee gedaan, terwijl de invloed maar doorduurt (Nirvana, Green Day, Offspring en vele gitaarbands in het nieuwe millenium).
Tekenend voor de Ramones is niet alleen dat ze weinig hits scoren (in Nederland ééntje, "Rock 'n' Roll Highschool") maar dat de mannen, die ervan worden beticht niet-meer-dan-hooguit-op-zijn-allermeest-drie-akkoorden-in-één-nummer te gebruiken (sic!) een Musicians-Musicians band, geliefd door muzikanten, is.
Nooit ontkend is het gerucht, dat de Ramones zichzelf hebben vernoemd naar Paul McCartney. Die had als artiestennaam "Paul Ramone", toen de Beatles nog de "Silver Beatles" heetten.
Ik wilde eigenlijk alleen de Johnny Ramone info in het artikel over de Ramones plaatsen. Maar ja, het is mijn artikel niet. Als een volgende Wiki-Ramone zich geroepen voelt, heeft hij aan mijn verhaaltjes in ieder geval één bron. Zonder auteursrechten... Hey-Ho, Let's Go!
12 maart 2005 2.51 nedtime.Nils 'Wiki' Meek.
Hoewel de informatie op deze pagina klopt, is de schrijfwijze niet echt encyclopedisch, misschien dat het enigszinds aangepast kan worden, want the Ramones blijven een geweldige band. Thorgrim 26 jan 2007 20:27 (CET)
Plagiaat?[brontekst bewerken]
Ik vind de schrijfwijze nogal overeen komen, zeg maar gerust 100% gelijk aan deze site, de vraag is wat er eerder was. Er staan geen copyrightmeldingen noch bronvermeldingen. --Brinkie
Muzikaal verleden?[brontekst bewerken]
Begin jaren tachtig ondekte ik tijdens het beluisteren van enkele LP's dat iemand voor me een plaat had beluisterd met achterop de cover een foto van wat wel drie jonge Ramones leken. Ik heb die Lp na enkele momenten beluisteren gekocht en direct de enige andere uitgave van deze mysterieuze groep gezocht. Die groep was de onovertroffen Rockcultband "DUST" (2LP's nl. in 1971 en 1972), en degelijkenis met de Ramones, die is zeker niet toevallig; de band had als immers als drummer éne Mark Bell . Wat tevens aantoont dat Marky niet alleen maar snel kon rammen op zijn snare, hi-hat en floor. Als dit zo was geweest had hij nooit het bas-, Dobro- & bottleneckgenie Kenny Aaronson en de gedurfde muzikale wendingen bij Dust kunnen volgen. Verwacht behalve een foto geen gelijkenis met de Ramones(die zijn even onnavolgbaar op hun manier als Dust dat was in '70), maar je ziet dat een plaat uit 1971 kan aantonen dat het uiterlijk, van een fenomeen als de Ramones, gewoon was wat het was: een stel gasten die er lak aan hadden om tijd te verspillen aan stylisten enzo en dat er altijd zo'n bands of muzikanten zijn geweest en zullen zijn. Ik weet niet of er een artikel over Dust of Richard Hell (ook een link met de Ramones via Marky Ramone) bestaat; als dit zo is volstaat natuurlijk een vermelding naar daar en kon de vage maar toch niet ultrakorte uitleg over Dust achterwege blijven. Daar Dust (en R.Hell al niet minder) aparte gevallen zijn in de rockhistorie. En voorbijgaan aan de prestatie die een drummer moet leveren in een moeilijke band als Dust is zowat uit een muzikant zijn CV weglaten dat hij kon volgen bij Return to Forever of SAHB
PS: ik dacht het een vaststaand feit was dat punk een trendsetting van hype-goeroe McLaren was, die als eerste doorhad had dat: - als de jeugd zich kon identificeren met bands die geen technisch kunnen leken nodig te hebben om op te vallen en aanhang konden krijgen door terug te gaan naar de bron van de r'n'roll d.i. jeugd die zichzelf kan uiten over jeugdzaken, dit niet alleen lucratief kan zijn in de charts, maar een niet te onderschatten groep ontevreden jongeren kon mobiliseren tegen de de vroegere tegenculturen die zich hadden laten inpakken door de muziekindustrie en geen voeling meer had met wat rock kon laten kicken (zonder satijnen capes, een philharmonisch orkest, overdubs, effectelectro en vijfnekkige gitaren en zonder zwaarwichtige teksten die zelfs niet erg relateerden aan het gedachtengoed van hun leeftijdsgenoten zonder sterrenstatus). Natuurlijk heeft dit geleid tot groepen en bewegingen die in plaats van jeugd te zijn, zwaar dogmatizerende en fundamentalistische 'idealismen ' begonnen te preken en aan anderen op te dringen(zowel links als rechts) en het is nu net dat, dat The Ramones nooit nodig hebben gehad,zij kunnen met trots zeggen altijd zichzelf zijn geweest (live),en dat kunnen er nog maar weinig zeggen. zij hebben nooit gepretendeerd dat je maar wat kon afbrallen met een laat-maar-waaien attidude en nul techniek. Zij deden gewoon wat ze al langer deden zonder punkmode als gangmaker en hebben pas later gelijkgestemde punkrockers, die nog open stonden voor ongecompliceerde muziek zonder diepere waarden dan : 'plezier beleven en plezier laten beleven', voor hun aanhang gewonnen. Als zij dan al is een kant kozen was het tegen de gevestigde manipulator of ignorante kuddegeest. Verder moesten ze slechts zichzelf zijn om tegen de schenen te schoppen, zelfs tegen die van goedbedoelende idëalisten, die hun niet begrepen.