Overleg:Spiegel (optica)

Pagina-inhoud wordt niet ondersteund in andere talen.
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De betekenis van het woord spiegel[brontekst bewerken]

Ik heb de volgende tekst uit het artikel verwijderd:

Zie Spiegel voor andere betekenissen van spiegel

omdat die tekst boven dit artikel geen nut heeft. Wie wil weten wat 'Spiegel' betekent, gaat kijken op Spiegel en vindt daar alle betekenissen.

Wie geklikt heeft op een link naar 'Spiegel (optica)' is blijkbaar geïnteresseerd in de optische betekenis van het woord. Johan Lont 28 dec 2005 10:03 (CET)[reageer]

Mee eens. Pieter1 28 dec 2005 10:05 (CET)[reageer]

Confrontatie-spiegel[brontekst bewerken]

Er staat slechts dat de confrontatie-spiegel 'ook bestaat', niet hoe hij werkt, en dat is niet encyclopediewaardig in mijn nederige opinie. Hoe werkt zo'n ding? Carpenoctem 2 jun 2008 22:53 (CEST)[reageer]

Wat moeten die "andere soorten elektromagnetische straling" bij een optische spiegel? Madyno (overleg) 12 jul 2021 21:40 (CEST)[reageer]

Inderdaad, een radarreflector en een schotelantenne zijn geen optische instrumenten. –bdijkstra (overleg) 12 jul 2021 22:30 (CEST)[reageer]

Voorstel: Een spiegel is een voorwerp dat licht weerkaatst zonder verstrooiing. Het oppervlak van de spiegel moet daarom zo glad zijn dat de weerkaatsing plaatsvindt volgens de wet "hoek van inval = hoek van terugkaatsing". Madyno (overleg) 13 jul 2021 07:39 (CEST)[reageer]

Het mag best een ruw oppervlak zijn, zolang de onregelmatigheden maar klein genoeg zijn, zie Reflectie (straling)#Spiegelreflectie. –bdijkstra (overleg) 13 jul 2021 10:36 (CEST)[reageer]

In dat artikel staat ook 'glad'. Het zijn relatieve begrippen. Ik neem aan dat ik jou dat niet hoef uit te leggen. Madyno (overleg) 13 jul 2021 20:05 (CEST)[reageer]

Juist. Om dat relatieve te benadrukken is het wellicht beter om "zo" te vervangen door "zodanig" of "dusdanig". –bdijkstra (overleg) 13 jul 2021 21:36 (CEST)[reageer]

Een paraboolvormige bolle spiegel[brontekst bewerken]

Waarschijnlijk het beste voorbeeld van een paraboolvormige bolle spiegel is een ouderwetse fietslamp (voorlicht). Dit soort spiegelende lamp vertoont zowel de kegelvorm als de bolvorm (in combinatie: de parabool). Ware het niet dat er bevestigingsgaatjes onderaan zo'n parabool zaten, alsook het knopje om de stand van het piepkleine lampje zelf te wijzigen, dit soort paraboolspiegel zou ideaal geweest zijn om er de omringende wereld in te bewonderen! (bijna 360° in 't rond). De gewone bolvormige spiegel (bijv. Minnaert's "tuinbol"), alsook de kerstbol, tonen eveneens de omringende wereld, maar dan wel met een overheersend vertekend beeld, en dan vooral de "samengeperste" randgedeelten rondom het middelpunt van zo'n bol. De spiegelende parabool (de fietslamp) dient dus met de meest bolle kant (de "scherpste" kant) naar de ogen gericht gehouden te worden, teneinde een perfekt onvervormd beeld van de omgevende wereld te zien te krijgen. Voor de Wikipediaanse wiskundigen en meetkundigen onder U, bereken of teken dat eens uit! DannyCaes (overleg) 16 jul 2021 14:18 (CEST)[reageer]

Een ellipsvormige bolle spiegel (een rugbyball-vormige bolle spiegel)[brontekst bewerken]

Dus dat zou een soort spiegelend langwerpig "ei" met twee "scherpe" bolle kanten moeten zijn. Dat type bolvormige spiegel zou ideaal zijn om (zoals bij de paraboolvormige bolle spiegel die hierboven vermeld is) er de omgevende wereld onvervormd in te bewonderen, maar dan wel met twee waarnemers terzelfdertijd! (de ene waarnemer kijkend naar de ene scherpe bolvorm, en de andere waarnemer kijkend naar de tegenoverliggende scherpe bolvorm). Had M. C. Escher er nog geweest, hij hou het wel begrijpen! M. G. J. Minnaert waarschijnlijk ook. DannyCaes (overleg) 16 jul 2021 14:57 (CEST)[reageer]

Voor de lezers die niet zo goed weten hoe een Rugby ball eruit ziet, hier het Engelstalig artikel Rugby ball (let vooral op de elliptische vorm ervan: eigenlijk zijn het twee tegenover elkaar liggende en in elkaar overgaande parabolen!)
Een Blimp zou eigenlijk ook een goed voorbeeld kunnen zijn, maar dan wel een eerder bolvormige versie ervan, in spiegelend chroomglans, dus een uitgerekte bolle spiegel. DannyCaes (overleg) 16 jul 2021 15:26 (CEST)[reageer]
De welbekende pétanque-bollen met de prachtige spiegelglans zouden eigenlijk rugbyball-vormig geweest moeten zijn, dan konden we ze gebruiken om er de omgevende wereld in te bekijken, alsook om er eventueel wat pétanque mee te spelen (met horten en stoten weliswaar: rollende hardgekookte eieren). DannyCaes (overleg) 16 jul 2021 16:02 (CEST)[reageer]
Het zou echt een wonder zijn als er een type gloeilamp bestaat waarvan de spiegelende kop (een halve spiegelbol) niet bolvormig maar wel paraboolvormig is. Voor zover ik weet is dat type spiegelende paraboolvormige gloeilamp nooit gemaakt, of...???? Dezelfde vraag kan gesteld worden i.v.m. kerstbollen. DannyCaes (overleg) 16 jul 2021 16:12 (CEST)[reageer]

De spiegelbol in het James Ensor-huis[brontekst bewerken]

Ik zou in het gedeelte Trivia van dit artikel iets willen toevoegen in verband met de spiegelbol die in één van de kamers van het James Ensor-huis zou hangen (dat huis bevindt zich in Oostende aan de Belgische kust). Vreemd genoeg valt er zelfs in het artikel omtrent het James Ensor-huis niks daaromtrent te lezen, alhoewel die spiegelbol één van de meest, hoe zou ik zeggen, iconische kenmerken zijn van dit huis! DannyCaes (overleg) 16 jul 2021 18:27 (CEST)[reageer]

Sun painting[brontekst bewerken]

Ik heb ooit eens een Engelstalig boekje gehad waarin de kunst beschreven stond van het Sun painting. Waarover ging het? Welnu, één of meerdere kunstenaars hielden zich, volgens dat boekje, bezig met het reflecteren en projecteren van zonlicht door middel van vervormde spiegels, waarbij ook, voor zover ik het mij nog kan herinneren, een soort kleurfilters werden gebruikt (stukken gekleurd cellofaan om de vervormde spiegelreflecties van het zonlicht allerlei bonte en in elkaar overgaande kleuren te geven). Weet iemand van U beste Wikipedianen met voeling voor optica welk boekje ik bedoel? Het ware misschien interessant om dat item (Sun painting dus) ook in het Trivia vakje van het artikel te stoppen. DannyCaes (overleg) 17 jul 2021 15:55 (CEST)[reageer]

Hoe groot moet een spiegel zijn om...[brontekst bewerken]

...de reflectie van het zonlicht te zien te krijgen op de onderzijde van een relatief laag hangende Cumuluswolk ? (dus zo'n typische "mooiweerswolk" die er vanonder relatief grijs uitziet in vergelijking met de door de zon beschenen bovenkant). DannyCaes (overleg) 17 jul 2021 17:08 (CEST)[reageer]

Ongeveer dezelfde vraag kan gesteld worden in verband met het gereflecteerde zonlicht dat afkomstig is van een hypothetische vlakke spiegel op het maanoppervlak. Deze vraag stel ik mezelf al een twintigtal jaren (als het niet veel langer is), maar denk nu niet dat ik daar reeds een antwoord op gekregen heb (blijkbaar beheerst in toenemende mate een alomtegenwoordige lethargie de mensheid). Het zal waarschijnlijk een onbeantwoorde vraag blijven, net zoals het stuk The Unanswered Question van de Amerikaanse componist Charles Ives. De kern van de vraag is dus hoe groot zo'n zonlichtreflecterende spiegel op het maanoppervlak moet zijn om, met behulp van een krachtige telescoop hier op Aarde, het puntvormige "sterretje" op de maan te kunnen zien. Moeten we dan denken in de orde van bijvoorbeeld een vierkante kilometer? Een vierkante hectometer? Een vierkante decameter? Of slechts een vierkante meter? Wie weet het antwoord? DannyCaes (overleg) 17 jul 2021 19:23 (CEST)[reageer]
Ten eerste vraag ik me af hoe vaak en hoe lang zo'n spiegel het invallende licht naar een punt op Aarde zou kaatsen. Maar, het lijkt me theoretisch niet heel moeilijk om te benaderen. Neem zo'n telescoop en zet op het uiteinde (aan de hemelkant) een apertuur. Richt dan op de zon en bepaal empirisch de kleinste apertuurdiameter waarbij je de zon nog kan zien. Bereken dan hoe groot de apertuur zou moeten zijn wanneer die 384.000 km verder zou staan. –bdijkstra (overleg) 17 jul 2021 22:07 (CEST)[reageer]
Interessant! Nu, de diameter van het geprojecteerde schijfvormige zonnebeeld, afkomstig van de spiegel op de maan, zou, vanaf de maan gezien, dezelfde schijnbare (radiaal gemeten) diameter moeten hebben van de (eveneens vanaf de maan waargenomen) zonneschijf. Dat schijfvormige projectiebeeld afkomstig van de spiegel op de maan zal dus voor maanwandelaars helemaal niet zichtbaar zijn als het op de Aarde valt (begrijpelijkerwijs is dat geprojecteerde licht VEEL te zwak!). De radiale diameter van zo'n schijf zou iets van een vierde van de middellijn van de Aarde moeten bedragen (zo'n schijf kan dus gerust een aanzienlijk deel van een continent in beslag nemen!). Sedert enkele jaren zit ik met de gedachte dat er ooit een maanlander op het maanoppervlak zal staan met daar boven op een kantelbare vlakke spiegel (diameter iets in de orde van een meter). Die spiegel zou via wat elektrotechnische snufjes in staat zijn om kantelbewegingen te maken, zodanig dat de telescopische waarnemers op Aarde een pulserend lichtpuntje te zien zouden krijgen (dus dankzij een soort ritmisch "schudden" van de spiegel). De landingsplaats van deze (met spiegel uitgeruste) lander zou zich (in mijn gedachten) omstreeks de kraterruine Oppolzer moeten bevinden, in Sinus Medii (Baai van het midden), omdat deze kraterruine zeer dicht bij het "midden" van de maanschijf ligt. Bovendien zou het spiegel-experiment enkel uitgevoerd worden kort na de lokale zonsopkomst en kort voor de lokale zonsondergang, omdat gedurende deze momenten het maanoppervlak rondom de lander er betrekkelijk donker zou uitzien, en het pulserend lichtpuntje daardoor dus eerder zou opvallen dan dat het bijvoorbeeld tijdens Volle Maan zou bekeken worden (het retroreflecterende oppervlak van de Volle Maan kan, bij wijze van spreken, vergeleken worden met een blad verblindend wit papier, dus daarin verdwijnt dat lichtpuntje in het niet). Nu, zo'n maanlander met vlakke kantelbare spiegel zou een boeiend project kunnen worden (ik heb er zelfs al een naam voor: het PHAROS project), en tevens zou het een keihard bewijs kunnen zijn dat een bepaald deel van de mensheid in staat is om iets op de maan te laten landen, want zoiets kan (of wil) slechts een minuscuul deel van de bevolking nog aannemen en/of geloven. Het overgrote deel van de mensheid gelooft slechts in 1 ding: geld verdienen en het razendsnel wegdrinken en/of wegroken. Zo zit de gemiddelde mens in elkaar. Maar goed, ikzelf geef de hoop niet op en blijf koppig dagdromen i.v.m. een telescopisch waarneembaar pulserend lichtpuntje op het maanoppervlak, afkomstig van een niet-al-te-grote kantelbare vlakke spiegel op een maanlander, nabij de kraterruine Oppolzer in Sinus Medii (Baai van het midden). DannyCaes (overleg) 18 jul 2021 14:22 (CEST)[reageer]
De retroreflectoren op de Maan zijn toch ook al zulks bewijs? –bdijkstra (overleg) 18 jul 2021 15:17 (CEST)[reageer]
Deze reaktie had ik eerlijk gezegd wel verwacht. Dit zijn dus inderdaad ook licht-reflectoren, maar wij als maanwaarnemers met onze bescheiden telescopen zijn daar niks mee, want... we hebben geen krachtige laserstralen om de retroreflecties op het maanoppervlak te kunnen zien. We hebben dus gereflecteerd licht nodig dat van een andere lichtbron afkomstig is: de zon. De kantelbare spiegel op de maanlander zou dus in alle mogelijke standen kunnen worden ingesteld via een signaal afkomstig van de Aarde, teneinde een bundel zonlicht richting Aarde te sturen. De retro-reflectoren van bijvoorbeeld het Apolloproject (ik geloof dat daar zo'n zestal exemplaren staan) zijn enkel van toepassing voor krachtige gerichte laserstralen. Nu, ik zie mijzelf niet in staat om aan zo'n krachtige laserstraal te geraken. Ik ben maar een amateur-maanwaarnemer (al goed dat ik hier thuis een bescheiden Dobson-reflector telescoop heb; een XT8 Orion-SkyQuest) DannyCaes (overleg) 18 jul 2021 15:38 (CEST)[reageer]
Immer dagdromend... kunnen we ons ook nog 's afvragen of het mogelijk is om, met behulp van een aantal gerichte spiegels, het zonlicht te reflecteren richting I.S.S. (International Space Station), en bijgevolg de lichtpuntjes te zien te krijgen op de live beelden die genomen worden met behulp van de hogeresolutie-camera die daar ergens opzij van het I.S.S. bevestigd is. Zie:

De ringen van Quetelet in een bevuilde of stoffige spiegel[brontekst bewerken]

Dit merkwaardige onderwerp zou toch op de één of andere manier ook toegevoegd moeten worden aan het artikel -Spiegel-. Het betreft een zonderling optisch verschijnsel dat blijkbaar enkel in bevuilde of stoffige spiegels kan worden opgespoord. Het ziet eruit als een stelsel parallelle spectraalkleurige banden die, alnaargelang de stand van de witte puntvormige lichtbron ten opzichte van het waarnemend oog, danig van vorm kunnen veranderen (ofwel cirkels, ofwel rechte banden). Ikzelf heb dit optisch verschijnsel een twintigtal jaren geleden op een vrij toevallige manier ontdekt doen ik in de volstrekte duisternis een klein puntvormig lichtje (in het Frans: "Ampoule") op een ietwat bevuilde spiegel richtte. Mijn waarnemend oog bevond zich in de direkte nabijheid van dat puntvormig lichtje (let wel: dat lichtje was langs de ene kant afgeschermd om niet in het oog te schijnen). Wat ik in (of op) de spiegel te zien kreeg zag eruit als de bekende spectraalkleurige Newton-ringen die te zien zijn tussen twee ietwat lensvormige glasplaten (dit is een bekend optisch experiment dat men wel eens op school uitvoert). Omtrent de Quetelet-ringen bestaat reeds een Engelstalig Wikipedia artikel, maar het zou dus bijzonder interessant kunnen zijn als daar ook een Nederlandstalig artikel van zou bestaan! DannyCaes (overleg) 19 jul 2021 09:16 (CEST)[reageer]

Professor Minnaert's spiegel, met in het midden een klein kijkgaatje[brontekst bewerken]

Ergens in het eerste deel van M. G. J. Minnaert's De natuurkunde van 't vrije veld beschrijft hij een methode om allerlei door het zonlicht beschenen voorwerpen te bekijken met behulp van een vlakke spiegel waar in het midden ervan een uiterst klein deeltje van het spiegelend beslag is weggekrabt (dus een kijkgaatje). Nieuwsgierig als ik was (en nog steeds ben) heb ik Minnaert's experiment een dertigtal jaren geleden ook eens uitgevoerd en aldus ontdekte ik dat het optisch verschijnsel Heiligenschijn (retro-reflectie) op een zéér efficiente (of "doeltreffende") manier kan worden onderzocht! Ook het spectraalkleurige optische verschijnsel Glorie (een stelsel cirkelvormige spectraalkleurige ringen rondom het tegenpunt van de zon, optredend in een dampwolk) kan op deze manier overtuigend worden waargenomen en onderzocht! De volledige cirkel van de Primaire Regenboog kan ook op deze manier worden bekeken, maar dan moet het waterneveltje zich relatief dicht tegen de spiegel bevinden, zodanig dat de volledige radiale diameter van de Primaire Regenboog (zo'n goeie 84°!) in zijn geheel kan worden gezien! (de straal van de Primaire Regenboog is 42°, vanaf het tegenpunt van de zon gemeten). DannyCaes (overleg) 19 jul 2021 09:51 (CEST)[reageer]

Ik moet hieraan toevoegen dat ik dankzij Minnaert's spiegel (met het kleine kijkgaatje) er tevens in geslaagd ben om een techniek uit te vinden om de retro-reflectie in het eigen oog waar te nemen (het bekende "rode ogen" effect van foto's waarin het flitslicht zich te dicht tegen het objectief van het fototoestel bevond). Ik ga de door mij uitgevonden techniek hier niet in detail uit de doeken doen omdat ik vrees dat anderen er zouden mee gaan lopen. Ik ben niet het type "Free to grasp"! Ik heb nog steeds geen beschrijvingen van deze techniek tegengekomen in andere online bronnen of boeken, dus ik veronderstel dat ik de enige op de wereld ben die de merkwaardige roodkleurige retro-reflectie (het "katoog-effect") in mijn eigen oog kan waarnemen. DannyCaes (overleg) 19 jul 2021 10:12 (CEST)[reageer]
De alomtegenwoordige vrees om in hetzelfde straatje terecht te komen als de Russische cineast/cameraman/regisseur Pavel Kloesjantsev. Zijn wetenschappelijk onderbouwde "ruimte-films" werden in de U.S.A. grondig "aangepast" om in de smaak te vallen bij het sensatiegerichte Amerikaanse publiek, waardoor Kloesjantsev's eigenlijke wetenschappelijke bedoelingen totaal verloren gingen. Te gek voor woorden. DannyCaes (overleg) 19 jul 2021 10:42 (CEST)[reageer]
Ik weet wel dat ik nu erg begin af te wijken van het kern-onderwerp van deze overleg bladzijde (SPIEGEL), maar laat mij toch maar eens het volgende toevoegen aan hetgeen ik hierboven heb vermeld: President Lyndon B. Johnson zei, na een bezoek gebracht te hebben aan de NASA ten tijde van de voorbereidingen voor de missie van Apollo 7 in 1967: It's too bad, but the way American people are, now that they have all this capability, instead of taking advantage of it, they'll probably just piss it all away. Zo is het dus inderdaad gegaan. Vrijwel niemand heeft nog veel erg in het feit dat er ooit mensen op de maan hebben gestaan. In onze huidige digitale tijd van "alles kan en alles is bereikbaar" klinkt een zo goed als "analoge" bemande maanlanding zelfs ongeloofwaardig. Stemt tot nadenken en bespiegelen! DannyCaes (overleg) 19 jul 2021 12:29 (CEST)[reageer]
Bron: David M. Harland's Exploring the Moon - The Apollo Expeditions (Springer-Praxis, 1999), page 57.

Wat gebeurt er tijdens zwakke seismische aktiviteit?[brontekst bewerken]

De wonderen van de optica doen ons steeds gewaarwordingen in de trend van "tiens" oproepen. Zo ook het besef dat er telescopen bestaan waarvan de hoofdspiegels bestaan uit grote schijfvormige bakken gevuld met traag in 't rond draaiend vloeibaar kwik. Tiens! Nu, we kunnen ons afvragen of zo'n telescoop, die steeds naar het Zenit gericht is, uitgerust is met een soort buffer-systeem om de zwakste seismische golven de baas te kunnen. M. G. J. Minnaert leert ons via zijn De natuurkunde van 't vrije veld (deel 3) dat het telescopisch waarnemen van een heldere ster in een op de grond geplaatst bakje kwik zelfs de meest zwakke seismische golven kan laten zien, en wel alszijnde trillingen van het tijdelijk wazig wordende ster-beeld. Tiens... DannyCaes (overleg) 19 jul 2021 14:18 (CEST)[reageer]

De ballonsatelliet Echo I[brontekst bewerken]

Kunnen we stellen dat de ballonsatelliet Echo I die in de jaren 60 van de twintigste eeuw rond de Aarde draaide meteen ook de grootste sferische spiegel was die door de mensheid was gemaakt? Ik probeer mij voor te stellen hoe het moet geweest zijn om de puntvormige reflectie van het zonlicht, afkomstig van Echo I, in de nachthemel te zien passeren. Welke helderheidsmagnitude had dat lichtpunt? Helder genoeg om een zichtbare schaduw te werpen op een sneeuwwitte ondergrond met ondoorschijnend ("opaque") voorwerp daarboven? DannyCaes (overleg) 19 jul 2021 15:13 (CEST)[reageer]

Ontelbare reflecties[brontekst bewerken]

U kent wel dat merkwaardige optische verschijnsel van de ontelbare reflecties tussen twee zich tegenover elkaar bevindende vlakke spiegels waartussen de waarnemer (of waarneemster) naar een hele reeks gespiegelde duplicaten van zichzelf kan kijken. Hoe noemt dat verschijnsel eigenlijk? Ik wil het opnemen in het artikel SPIEGEL. In zo'n opstelling moet de ene vlakke spiegel tegenover de andere een weinig "uit de haak" staan (dus niet parallel) om het verschijnsel optimaal te kunnen zien. Er zijn kunstenaars die, vertrekkend met het basisprincipe van dit verschijnsel, zeer indrukwekkende opstellingen hebben gemaakt, zodanig dat ze daarmee het TARDIS effect kunnen bekomen (ze kunnen via een stelsel vlakke spiegels een kleine compacte geometrische vorm omtoveren tot een ontzaglijk grote ruimte met onpeilbare diepte, ZEER impressionant!). Noot: de TARDIS (de donkerblauwe telefooncel uit de Britse sci-fi serie Doctor Who, is aan de buitenkant "een telefooncel", maar aan de binnenkant een omvangrijk uitziende besturingsruimte van een soort tijdreizend schip. Goed gevonden eigenlijk). DannyCaes (overleg) 20 jul 2021 12:20 (CEST)[reageer]

Ik weet dat de Belgische kunstenaar Luc Peire daar ook gebruik van had gemaakt, van dit principe. Zo ontwierp hij met behulp van horizontaal geplaatste vlakke spiegels ontzaglijk uitziende verticale ruimten zonder boven- of onderkanten (een soort oneindig uitziende liftschachten). Zie ook de duizelingwekkende reusachtig uitziende hallen van de buitenaardse "Krell" beschaving in de Amerikaanse sci-fi film Forbidden Planet. DannyCaes (overleg) 20 jul 2021 12:39 (CEST)[reageer]
Verder denkend... Wat is de benaming van een gelijkaardig optisch verschijnsel waarbij drie naar binnen gerichte vlakke spiegels opgesteld worden in de vorm van een gelijkzijdige driehoek? (dus met drie hoeken van elk 60°). Dat experiment kan gemakkelijk worden uitgevoerd met behulp van een medicijnkast met drie spiegels waarvan de twee zijspiegels naar elkaar toe worden geklapt, zodanig dat de twee buitenste verticale randen van deze twee spiegels elkaar raken en aldus, met de middelste spiegel inbegrepen, een gelijkzijdige driehoek vormen. Een dun spleetje tussen de twee zijspiegels fungeert als "kijkgat" voor ten minste één waarnemend oog, waarbij een hoogst merkwaardige "intra-speculaire ruimte" ontstaat, te vergelijken met hetgeen men te zien krijgt in een spiegel-doolhof. Steekt men voor de gein de neus in de spleet tussen de twee spiegels, dan ziet men een ontelbaar aantal neuzen, verspreid over de gehele "intra-speculaire ruimte"! Men kan daar grappige experimenten mee uitvoeren, met behulp van zo'n spiegel-driehoek. DannyCaes (overleg) 20 jul 2021 13:59 (CEST)[reageer]
En wat gebeurt er als men een laserstraal in de spleet tussen de spiegels laat schijnen? (een ontelbaar aantal reflecties van deze ene laserstraal waarschijnlijk), maar LET OP, want laserlicht is schadelijk als het in de ogen schijnt, ook al is het een groot aantal keren gereflecteerd!!! DannyCaes (overleg) 20 jul 2021 14:14 (CEST)[reageer]
  • Ik heb het gevonden!!! Maar dan wel in de Engelstalige Wikipedia. De benaming van het optische effect waarbij men zichzelf een ontelbaar aantal keren kan zien tussen twee spiegels heet, of is gekend als: Infinity Mirror. Zie: https://en.wikipedia.org/wiki/Infinity_mirror
De overwegend blauwkleurige coverfoto van het album No Pussyfooting van Robert Fripp en Brian Eno toont dat effect op een overtuigende manier. Fripp en Eno zitten in een kamer waarvan alle vier de muren uit spiegels bestaan, hetgeen een bevreemdend ruimtelijk effect geeft. DannyCaes (overleg) 21 jul 2021 20:39 (CEST)[reageer]
Komt ook aan bod in John Boorman's bizarre sci-fi film Zardoz, waarin de hoofdrolspelers op de één of andere manier "gevangen" zijn in een soort spiegel-doolhof, met allerlei meervoudige reflecties om het gevoel van desorientatie zo treffend mogelijk te doen overkomen. Dit gedeelte van Zardoz komt eerlijk gezegd een beetje "oubollig" over (computergraphics bestonden toen nog niet, in 1974). DannyCaes (overleg) 22 jul 2021 12:40 (CEST)[reageer]
Mogelijks een equivalent van Catoptric cistula (zie Engelstalig Wikipedia artikel). DannyCaes (overleg) 28 aug 2021 15:07 (CEST)[reageer]

Cilindervormige spiegel[brontekst bewerken]

Hoe heet de optische illusie waar een rechtopstaande cilindervormige spiegel in het midden staat van een vlakke concentrisch "uitgerokken" afbeelding? (zodanig dat men in de cilindervormige spiegel een correct beeld van de "uitgerokken" afbeelding te zien krijgt). DannyCaes (overleg) 20 aug 2021 19:45 (CEST)[reageer]

Gevonden: Anamorfose. DannyCaes (overleg) 28 aug 2021 00:40 (CEST)[reageer]

Hoeveel spiegels hebben we nodig om...[brontekst bewerken]

...het licht van de helderste ster aan de hemel (Sirius, Alpha Canis Majoris) even helder te maken als het schijnsel van een leeslamp? Dus ik bedoel het aantal projecties op een wit blad papier, afkomstig van Sirius. Dan zouden we onder deze omstandigheden de werkelijke kleur van deze ster kunnen vergelijken met bijvoorbeeld de kleur van het schijnsel van witte ledlampen of van buisvormige daglichtlampen. Met behulp van een niet-al-te-kleine spiegeltelescoop kunnen we het brandpunt van Sirius projecteren op een wit blad papier. Het is helder, maar wel puntvormig. We hebben een oppervlak van tenminste het formaat van een wit A4 papier nodig, of nog beter: een vierkante meter. Ik zit reeds enkele jaren te denken aan het meervoudig geprojecteerde schijnsel van Sirius met behulp van honderden spiegels, zoals deze van de zonne-oven van Odeillo in het zuiden van Frankrijk. Hoe helder zou het schijnsel van Sirius zijn? DannyCaes (overleg) 3 sep 2021 09:59 (CEST)[reageer]

Zie, i.v.m. de zonne-oven van Odeillo:
Zie ook:

Dat kleine ronde spiegeltje[brontekst bewerken]

Hoe noemt dat kleine ronde spiegeltje dat men wel eens ziet hangen in de kooi van een kanarie? (ik zou dat spiegeltje willen toevoegen bij 'Trivia' in het artikel). DannyCaes (overleg) 15 dec 2021 14:54 (CET)[reageer]