Oxyloma dunkeri
| Oxyloma dunkeri | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||
| |||||||||||
| Soort | |||||||||||
| Oxyloma dunkeri (L. Pfeiffer, 1865) Originele combinatie Succinea dunkeri | |||||||||||
| Synoniemen | |||||||||||
| |||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||
Oxyloma dunkeri op  Wikispecies
| |||||||||||
| (en) World Register of Marine Species | |||||||||||
| |||||||||||
Oxyloma dunkeri is een slakkensoort uit de familie van de barnsteenslakken (Succineidae).[1] De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1865 door Ludwig Pfeiffer.[2]
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
Het slakkenhuisje van Oxyloma dunkeri is tot 19 mm hoog en tot 8,3 mm breed. De laatste winding is erg groot, de snuit is 14,5 mm hoog en 7,3 mm breed. De schaal is doorschijnend, glanzend amberkleurig met een dikke, stevige schaal. Het heeft meestal drie beurten. De windingen zijn sterk afgeplat, de eerste winding is bijzonder klein. De laatste winding neemt ongeveer tweederde van de hoogte van het slakkenhuisje in beslag, dus de eigenlijke draad is erg kort. Het is recht uitgerekt, de onderrand bijna recht tot licht hol. Het oppervlak vertoont onregelmatige maar duidelijke groeilijnen. Het zachte lichaam is donkergrijs tot zwartachtig. De zool is driedelig en wit.
Verspreiding en leefgebied[bewerken | brontekst bewerken]
Het verspreidingsgebied van deze slakkensoort strekt zich uit over Oostenrijk, Hongarije, Roemenië, Bulgarije, Oekraïne en Zuid-Rusland tot aan Anatolië. De dieren leven op modderige bodems in uiterwaarden.
Bronnen, noten en/of referenties
|