PGA Championship 2010

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Werk aan de winkel Dit artikel staat op een nalooplijst. Als de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd is, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dat ook aan op de betreffende nalooplijst. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben.
Martin Kaymer, winnaar 2010

Het 92ste Amerikaanse PGA Kampioenschap werd van 12 tot en met 15 augustus 2010 gespeeld op de Whistling Straits baan in Kohler, Wisconsin. Titelhouder was de Koreaan Y E Yang, die in 2009 geschiedenis schreef toen hij met twee slagen achterstand aan de laatste ronde begon en toch Tiger Woods versloeg. Het toernooi in 2010 werd gewonnen door de Duitser Martin Kaymer, de Amerikaan Bubba Watson eindigde als tweede terwijl Rory McIlroy en Zach Johnson de derde plaats deelden.

De baan[bewerken | brontekst bewerken]

De baan is ontworpen door Peter en Alice Dye en werd in 1998 geopend. Er zijn twee banen met een par van 72, de Straits Course en de Irish Course. Voor de grote toernooien wordt de Straits Course gebruikt. In 2004 won Vijay Singh hier zijn derde Major na een play-off van drie holes tegen Justin Leonard en Chris DiMarco. In 2007 werd hier het US Senior Open door Brad Bryant gewonnen. In augustus 2020 zal de Ryder Cup hier gespeeld worden.

De Straits Course strekt zich 3 kilometer lang uit langs Lake Michigan. Acht holes liggen aan het meer waaronder hole 17, volgens de statistieken de moeilijkste korte hole van de baan, niet alleen vanwege de lengte maar vooral ook door de wind.
De Irish Course ligt niet aan het meer, en daar wordt opzettelijk minder onderhoud gepleegd om de baan meer 'Iers' te laten worden, minder gemanicuurd dan de Strait Course. Hij is daardoor moeilijker, wat blijkt uit de course-rating (CR) van 75,6 en de slope-rating (SR) van 146.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

Ronde 1[bewerken | brontekst bewerken]

07:30 uur: De helft van de spelers is klaar met de eerste ronde, er zijn twee clubhouse leaders. Mist heeft verhinderd dat de eerste ronde werd afgemaakt. Tiger Woods heeft het weer moeilijk en staat met -1 op de 24ste plaats. 21:00 uur: De eerste ronde heeft toch nog een nieuwe leider voortgebracht, want Matt Kuchar heeft -5 gemaakt.

Ronde 2[bewerken | brontekst bewerken]

Matt Kuchar heeft met -8 de leiding behouden maar Nick Watney staat op -7.

Ronde 3[bewerken | brontekst bewerken]

Nick Watney heeft de leiding overgenomen en staat nu -13. Rory McIlroy en Dustin Johnson hebben beiden 67 gemaakt en delen de tweede plaats met -10. Wencheng Liang vestigde het toernooirecord met een ronde van 64.

Ronde 4[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens de eerste drie dagen hebben 52 spelers een ronde onder de 70 gemaakt, tijdens de laatste ronde maar 4, w.o. Bubba Watson, die daardoor in de play-off kwam tegen Martin Kaymer. Ook Zach Johnson dacht in de play-off te zitten, maar bij de 18de green was zijn bal na de tweede slag in wat zand naast de tribune gekomen, dacht hij, maar het bleek in een bunker te zijn. Hij raakte met zijn club het zand aan voordat hij de bal sloeg en kreeg twee strafslagen. Voor hem geen play-off maar een gedeeld derde plaats.
De play-off bestond uit drie holes, 10, 17 en 18. Watson won hole 10 met een birdieputt van een meter, Kaymer won hole 17 met een birdieputt van ruim 4 meter. Op hole 18 sloeg Watson zijn tweede slag in het water en verloor de play-off. Kaymer kreeg de Wanamaker Trophy en $ 1.350.000 en weet nu zeker dat hij met de volgende Ryder Cup mag meedoen. Bubba Watson heeft nu een wildcard gekregen.
Volledige uitslag

Nr Naam R1 Score Nr R2 Score Totaal Nr R3 Score Totaal Nr R4 Score Totaal
1 Vlag van Duitsland Martin Kaymer 72
par
T14
68
-4
-4
T6
67
-5
-9
T4
70
-2
-11
2
Vlag van Verenigde Staten Bubba Watson 68
-4
T2
71
-1
-5
T3
70
-2
-7
T11
68
-4
-11
T3
Vlag van Noord-Ierland Rory McIlroy 71
-1
T11
68
-4
-5
T3
67
-5
-10
T2
72
par
-10
T3
Vlag van Verenigde Staten Zach Johnson 69
-3
T6
70
-2
-5
T3
69
-3
-8
T7
70
-2
-10
T5
Vlag van Verenigde Staten Jason Dufner 73
+1
T19
66
-6
-5
T3
69
-3
-8
T7
71
-1
-9
T5
Vlag van Australië Steve Elkington 71
-1
T11
70
-2
-3
T
67
-5
-8
T7
71
-1
-9
T5
Vlag van Verenigde Staten Dustin Johnson 71
-1
T11
68
-4
-5
T3
67
-5
-10
T2
73
+1
-9
T8
Vlag van Colombia Camilo Villegas 71
-1
T11
71
-1
-2
T18
70
-2
-4
T19
68
-4
-8
T8
Vlag van China Wenchong Liang 72
par
T14
71
-1
-1
T14
64
-8
-9
T4
73
+1
-8
T10
Vlag van Verenigde Staten Jason Day 69
-3
T6
72
par
-3
T11
66
-6
-9
T4
74
+2
-7
T10
Vlag van Verenigde Staten Matt Kuchar 67
-5
T1
69
-3
-8
1 73
+1
-7
T11
72
par
-7
T18
Vlag van Verenigde Staten Nick Watney 69
-3
T6
68
-4
-7
2
66
-6
-13
1 81
+9
-4
T18
Vlag van Zuid-Afrika Ernie Els 68
-4
T2
74
+2
-2
T18
69
-3
-5
T16
73
+1
-4
T24
Vlag van Verenigde Staten Jim Furyk 73
+1
T19
66
-6
-5
T3
69
-3
-8
T7
77
+5
-3
T28
Vlag van Zuid-Korea Seung-yul Noh 68
-4
T2
71
-1
-5
T3
72
par
-5
T16
75
+3
-2
T33
Vlag van Italië Francesco Molinari 68
-4
T2
73
+1
-3
E11
71
-1
-4
T19
75
+3
-1

De spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Aan dit PGA Kampioenschap doen tien voormalige winnaars mee. Er doen 156 spelers mee waarvan 83 de Amerikaanse nationaliteit hebben. Er zijn 38 Europese spelers waarvan
De winnaar van de WGC - Bridgestone Invitational 2010 kwalificeert zich voor dit toernooi en staat op de startlijst met Simon Dyson en Bruce Smith. De winnaar, Hunter Mahan, stond echter al op de spelerslijst. Mogelijk speelt nummer 2 met Dyson en Smith.
Bill Lunde heeft zich gekwalificeerd door het Turning Stone Kampioenschap te winnen. Zijn score was -17.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]