Parkinsonia (plant)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Parkinsonia
Bloem van Parkinsonia florida
Taxonomische indeling
Rijk:Plantae (Planten)
Clade:Angiospermae (bedektzadigen)
Clade:"rosids" (rosiden)
Orde:Fabales
Familie:Fabaceae (Vlinderbloemenfamilie)
Onderfamilie:Caesalpinioideae
Geslachtengroep:Caesalpinieae
Geslacht
Parkinsonia
L. (1753)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Parkinsonia op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie

Parkinsonia (synoniem: Cercidium) is een geslacht van bloemplanten in de familie van de vlinderbloemen (Fabaceae). Het geslacht bevat minstens twaalf soorten, die groeien in halfwoestijnen in Zuid- en Noord-Amerika en Afrika. Het geslacht is genoemd naar de Engelse botanicus John Parkinson (1567-1650).

Parkinsonia-soorten groeien als struiken of kleine bomen met een groene bast en doornige takken. Ze kunnen tot 12 m hoog worden en verliezen hun bladeren in het droge seizoen. De bladeren zijn geveerd of dubbelgeveerd van vorm en groeien in grote hoeveelheden kleine blaadjes, die opkomen aan het begin van het natte seizoen. De bloemen zijn symmetrisch en bezitten vijf witte of gele kroonbladeren. De vruchten bestaan uit een peul met daarin verschillende zaden. In Amerika worden de soorten vaak "palo verde" genoemd (Spaans voor: "groene stok") vanwege de groene kleur van de stam.

Soorten[bewerken | brontekst bewerken]

Afrika

Noord- en Zuid-Amerika