Paul Grégoire (beeldhouwer)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Paul Grégoire
Paul Grégoire in 1956, werkend aan beeldengroep voor gemaal Wortman
Persoonsgegevens
Geboren Amsterdam, 21 februari 1915
Overleden Amsterdam, 23 april 1988
Geboorteland Nederland
Beroep(en) beeldhouwer, medailleur, academiedocent
RKD-profiel
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur

Paul Grégoire (Amsterdam, 21 februari 1915 - aldaar, 23 april 1988) was een Nederlands beeldhouwer, medailleur en academiedocent.[1]

Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]

Grégoire was een zoon van de schilder Johannes Hubertus (Jan) Grégoire en Maria Barbara Hubertina Ras. Zijn ouders, beiden afkomstig uit Maastricht, vestigden zich in 1910 in Amsterdam. Grégoire werd er opgeleid aan de Rijksakademie van beeldende kunsten als leerling van onder anderen Jan Bronner en Johannes Hendricus Jurres. Grégoire was sterk geïnspireerd door Charles Despiau. Hij werd in 1956 hoogleraar aan de Rijksakademie.[2] Hij gaf les aan onder anderen zijn zoon Pépé Grégoire, Eddy Roos, Jon Gardella, Jet Schepp en Saskia Pfaeltzer. Door zijn werk, maar ook door zijn invloed op zijn leerlingen, is Paul Grégoire van grote en blijvende invloed geweest op de beeldhouwkunst in Nederland.

Onder zijn leiding ontstond aan de Rijksakademie de Groep van de figuratieve abstractie, later afgekort tot 'De Groep', waarvan hij kan worden beschouwd als grondlegger in de traditie van Bronner en als lid van de tweede generatie van 'De Groep'.

Grégoire was de 'filosoof van de arabesk' en zocht altijd naar 'de bewegingslijn in de ruimte', waarvan zijn vrijheidsmonument in Eindhoven een voorbeeld is. Zijn werk past in de traditie van de figuratief abstracte beeldhouwkunst.

Werken[bewerken | brontekst bewerken]

Werken van zijn hand zijn onder meer:

Galerij[bewerken | brontekst bewerken]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Paul Grégoire (sculptor) van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.