Overblijvende ossentong
| Overblijvende ossentong | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||||
| Pentaglottis sempervirens (L.) L.H.Bailey (1949) | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||||
Overblijvende ossentong op  Wikispecies
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
De Overblijvende ossentong (Pentaglottis sempervirens, synoniem: Anchusa sempervirens) is de enige soort uit het geslacht Pentaglottis in de ruwbladigenfamilie (Boraginaceae). Een vroegere Nederlandse naam is groene ossentong.
De plant komt oorspronkelijk uit Zuidwest-Europa en Klein-Azië en wordt in België en Nederland als sierplant in tuinen gekweekt van waaruit ze af en toe verwildert. In het wild is ze zeer zeldzaam. In Groot-Brittannië komt de plant alleen in het zuiden voor. De soort is ook in Noord-Amerika ingevoerd.
Het is een 30-100 cm hoge vaste stinsenplant. De bladeren zijn eirond tot eirond-lancetvormig, waarvan de bovenste zittend zijn en de onderste lang gesteeld. De bloeitijd loopt van april tot juli in Noordwest-Europa, maar in het Middellandse Zeegebied kan de plant tot september in bloei worden aangetroffen. De alleenstaande, blauwe, bijna stervormige, 0,8-1,5 cm grote bloemen hebben een witte keel.
-
Overblijvende ossentong plant -
Overblijvende ossentong blad -
Overblijvende ossentong bloem
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
- Overblijvende ossentong (Pentaglottis sempervirens) op SoortenBank.nl (gearchiveerd) (gebaseerd op de Heukels23, dit is de voorlaatste uitgave)