Peter Jan Margry

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Peter Jan Margry
Peter Jan Margry
Persoonlijke gegevens
Volledige naam Petrus Johannes Joseph Margry
Geboren Breda, 6 april 1956
Nationaliteit Vlag van Nederland Nederland
Werkzaamheden
Vakgebied etnologie
Universiteit Universiteit van Amsterdam
Proefschrift Teedere quaesties. Religieuze rituelen in conflict : confrontaties tussen katholieken en protestanten rond de processiecultuur in 19e-eeuws Nederland
Promotor P.G.J. Post en Willem Frijhoff
Beroep historicus en etnoloog
Portaal  Portaalicoon   Onderwijs
De stem van Peter Jan Margry
Opgenomen oktober 2016 (download·info)

Petrus Johannes Joseph (Peter Jan) Margry (Breda, 6 april 1956), lid van de familie Margry, is een Nederlands historicus, was van 1987-1993 archiefinspecteur en is sindsdien als etnoloog verbonden aan het Meertens Instituut en aan de Universiteit van Amsterdam.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Margry studeerde geschiedenis in Amsterdam (UvA). Hij promoveerde in 2000 aan de Universiteit van Tilburg op een studie over katholieke rituelen en de politieke strijd tussen protestanten en rooms-katholieken daarover in de 19e eeuw. Hij doet onderzoek naar religieuze cultuur, rituelen, cultureel geheugen en (immaterieel) cultureel erfgoed. Een speciaal aandachtsgebied is populaire religiositeit, met name pelgrimage en bedevaartcultuur, waarover hij diverse boeken publiceerde, waaronder een vierdelig lexicon over de Nederland bedevaartcultuur, en de Databank Bedevaart en Bedevaartplaatsen in Nederland samenstelde.[1] Dit nationale project zette de aanvankelijk nauwelijks bekende ('verscholen') Nederlandse bedevaartcultuur weer op de kaart en heeft zodoende ook (onbedoeld) bijgedragen aan de revitalisatie van bepaalde heiligdommen en pelgrimsgebruiken in Nederland. Eerder, als student van de Gerrit Rietveld Academie (fotografie) en student Geschiedenis, legde hij de Noord-Brabantse bedevaartcultuur van het einde van de jaren 1970 in beeld vast.

In de jaren 1990 was hij ook adviseur op het terrein van het cultureel erfgoed (met name archieven) en verrichtte hij voor Buitenlandse Zaken en particuliere organisaties onderzoek naar de situatie in Suriname en voormalig Nederlands Nieuw Guinea. Van 2004 tot 2015 was hij Vice-President van de International Society for Ethnology and Folklore (SIEF); het secretariaat van SIEF, ondergebracht bij het Meertens Instituut, stond toen ook onder zijn leiding; tevens was hij tot 2013 voorzitter van de SIEF Working Group Ethnology of Religion.

Margry publiceerde eveneens over het Meertens-instituut en de naamgever ervan: Piet Meertens, alsmede naar aanleiding van de romancyclus Het Bureau van J.J. Voskuil die aan het instituut gewijd is.

Hij speelde een belangrijke rol in de ontdekking van het ernstige wetenschappelijke wangedrag van de bijzonder hoogleraar aan de Vrije Universiteit dr. Mart Bax.[2][3][4]

In augustus 2013 is hij benoemd tot hoogleraar aan de UvA in de Europese etnologie; deze nieuw ingestelde leerstoel zal hij parttime bezetten.[5] Hij blijft ook werken bij het Meertens instituut. Sinds 2016 is hij er een Meertens-UvA onderzoeksproject gestart naar religieuze en alternatieve geneeswijzen. Daartoe is het onderzoeksplatform RAHRP in het leven geroepen.[6][7]

Vanaf 2018 was Margry lid van de Commissie Naamgeving Openbare Ruimten (CNOR), de straatnamencommissie van de gemeente Amsterdam, totdat dit bestuurlijk adviesorgaan in 2021 als gevolg van de diversiteitsdiscussie werd opgeheven.[8]

In 2021 bracht Margry met zijn boek Vurige Liefde het zogenaamde geheim van Welberg aan het licht.[9] Het betreft de in 1950, op verzoek van kardinaal Johannes de Jong, door het Heilig Officie te Rome veroordeelde en volledig verdonkeremaande cultus rond de gestigmatiseerde zieneres Janske Gorissen uit het dorp Welberg. Rond haar persoon en haar Jezus- en Mariaverschijningen heen was een buitengewoon succesvolle verering ontstaan. Binnen die cultus lieten veel kerkelijke personen en religieuzen zich door deze lekenvrouw in een onrechtzinnige verhouding geestelijk leiden. ’t Clubke, de besloten kring van Janske's grootste fans, onder wie bisschop Guillaume Lemmens, ging in de adoratie zo ver dat het kritisch oog van Rome werd getrokken. Een liefdesaffaire tussen pastoor en zieneres en intimiteiten met de bevriende geestelijken om haar heen deden het bedevaartsoord ten slotte de das om. Alles werd vervolgens doodgezwegen en volledig geheim gehouden, totdat Vurige Liefde verscheen en de langdurige ‘ban' op de hele kwestie werd doorbroken.[10]

Op 24 november 2022 ging Margry aan de UvA met emeritaat en hield daarbij een openbaar afscheidscollege onder de titel Visionaire woorden en werelden: verbeelding in de Etnologie.[11] Sindsdien is hij als gastonderzoeker verbonden aan het Meertens Instituut en de Radboud Universiteit (KDC).

Bibliografie (boeken)[bewerken | brontekst bewerken]

  • Material Change. The Impact of Reform and Modernity on Material Religion in North-West Europe, 1780-1920 (Leuven: Leuven University Press, 2021) (co-editor Jan De Maeyer)
  • Vurige Liefde. Het geheim rond het Bloedig Bruidje van Welberg (Amsterdam: Prometheus, 2021) [10]
  • Cold War Mary. Ideologies, Politics, Marian Devotional Culture (Leuven: Leuven University Press, 2020) [12]
  • The Amsterdam Miracle. Biography of a Contested Devotion (Notre Dame: University Press, 2019) (i.s.m. co-auteur Charles Caspers)
  • Healing en 'alternatief genezen'. Een culturele diagnose (Amsterdam: Amsterdam University Press, 2018).
  • Het verdwenen hofje. Het Henriëtte Hofje, zijn stichters en hun erfgoed (Nijmegen: Vantilt, 2017) (co-auteurs Jenny Reynaerts, Jurjen Vis]
  • Het Mirakel van Amsterdam. Biografie van een betwiste devotie (Amsterdam: Prometheus, 2017) (co-auteur Charles Caspers)
  • Spiritualizing the City: Agency and Resilience of the Urban and Urbanesque Habitat (Milton Park: Routledge, 2017) (co-editor Victoria Hegner)
  • Experiencing Religion. New Approaches to Personal Religiosity (Berlin: Lit-Verlag, 2016) (co-editor Clara Saraiva et al.)
  • What's in a Discipline? Special issue on the occasion of the 50th anniversary of the International Society for Ethnology and Folklore, Cultural Analysis 13 (2014) 1-115 (co-editor Valdimar Hafstein)
  • Bloed Kruipt! Over de Culturele Hemoglobine van de Samenleving (Amsterdam: AUP, 2014; inaugurele rede / oratie Universiteit van Amsterdam)[13]
  • Grassroots Memorials. The Politics of Memorializing Traumatic Death (New York: Berghahn, 2011) (co-editor: Cristina Sánchez-Carretero)[14]
  • Immaterieel erfgoed en Volkscultuur. Almanak bij een actueel debat (Amsterdam: Amsterdam University Press, 2011) (co-auteurs: H. Dibbits, S. Elpers, A. v/d Zeijden)
  • Shrines and Pilgrimage in the Modern World. New Itineraries into the Sacred (Amsterdam: Amsterdam University Press, 2008)[15]
  • 101 Bedevaartplaatsen in Nederland (Amsterdam: Prometheus/Bert Bakker, 2008) (co-auteur: Charles Caspers)[16][17]
  • Reframing Dutch Culture. Between Otherness and Authenticity (Aldershot: Ashgate, 2007) (co-editor: H. Roodenburg)
  • Identiteit en spiritualiteit van de Amsterdamse Stille Omgang (Hilversum, 2006) (co-auteur Charles Caspers)
  • St. Caecilia Collegie. Muziek en mirakel in Amsterdam (Aerdenhout, 2006)
  • P.J. Meertens van het Meertens Instituut (Amsterdam, 2002)
  • Teedere quaesties. Religieuze rituelen in conflict : confrontaties tussen katholieken en protestanten rond de processiecultuur in 19e-eeuws Nederland (Hilversum, 2000 [ proefschrift ])
  • Bedevaartplaatsen in Nederland, 4 delen (Amsterdam/Hilversum: Meertens Instituut/Verloren, 1997-2004) (co-editor: Charles Caspers)
  • Hofje van Brienen. Twee eeuwen Amsterdams hofjesleven (Amsterdam, 1997)
  • Inventaris van het archief van het Gezelschap van de Stille Omgang te Amsterdam, 1881-1990 (Aerdenhout, 1995)
  • Goede en slechte tijden: het Amsterdamse Mirakel van Sacrament in historisch perspectief (Aerdenhout 1995)
  • Zes eeuwen rekenkamer. Van Camere van der rekeninghen tot Algemene Rekenkamer (Den Haag 1989) (met E.C. van Heukelom en A.J.R.M. Linders)
  • Amsterdam en het mirakel van het heilig sacrament. Van middeleeuwse devotie tot 20e-eeuwse stille omgang (Amsterdam, 1988)[18][19]
  • Stadsplattegronden: Werken met kaartmateriaal bij stadshistorisch onderzoek (Hilversum 1987) (samen met P. Ratsma and B. Speet)
  • Bedevaartplaatsen in Noord-Brabant (Eindhoven, 1982)

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Peter_Jan_Margry&oldid=66920338"