Philip Sheppard

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Philip Sheppard
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Land Verenigd Koninkrijk, Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Ierland
Geboortedatum 27 juli 1921
Geboorteplaats Marlborough
Overlijdensdatum 17 oktober 1976
Doodsoorzaak leukemie
Wijze van overlijden natuurlijke dood
Werk
Beroep lepidopterist, geneticus, zoöloog, entomoloog
Werkgever(s) Universiteit van Liverpool
Studie
School/universiteit Worcester College, Marlborough College
Militair
Legeronderdeel Royal Air Force
Persoonlijk
Talen Engels
Diversen
Lid van Royal Society
Prijzen en onderscheidingen Fellow of the Royal Society, Linnean Medal (1975), Darwin Medal (1974)[1]
De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata.
U kunt die informatie hier bewerken.

Philip MacDonald Sheppard (Marlborough, 27 juli 192117 oktober 1976) was een Engelse geneticus en lepidopterist. Samen met Cyril Clarke ontdekte hij het bestaan van supergenen.

Werk[bewerken | brontekst bewerken]

Sheppard droeg met name bij aan de wetenschap van de ecologische- en populatiegenetica van vlinders, slakken en de mensheid. Daarnaast was hij bezig met de evolutieleer en geneeskunde. Sheppards interesse lag met name bij polymorfisme, mimicry, bloedgroepen, erfelijke aandoeningen en de vorming van soorten.

Academisch[bewerken | brontekst bewerken]

Sheppard studeerde zoölogie aan het Worcester College van de Universiteit van Oxford (1946-1948). Met het proefschrift Genetic and Evolutionary Problems in wild populations of the Lepidoptera and other forms behaalde hij in 1951 zijn PhD. In 1956 werd Sheppard lector aan de Universiteit van Liverpool en zou dat drie jaar blijven, waarna hij nog een jaar reader was daar (een functie tussen lector en hoogleraar). Sheppard werd in 1963 de eerste hoogleraar genetica in Liverpool en bekleedde die functie tot aan zijn dood.

Erkenning[bewerken | brontekst bewerken]

Sheppard werd in 1965 verkozen tot Fellow of the Royal Society en kreeg in 1974 haar Darwin Medal uitgereikt. Een jaar later won hij de Linnean Medal.

De Engelsman stierf aan acute leukemie. Hij liet een vrouw en drie zonen na.

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

  • Natural Selection and Heredity (1958)
  • Practical Genetics (1973)
  1. https://docs.google.com/spreadsheets/d/1dsunM9ukGLgaW3HdG9cvJ_QKd7pWjGI0qi_fCb1ROD4/pubhtml?gid=216486814&single=true.