Philippe De Coene
| Philippe De Coene | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Volledige naam | Philippe De Coene | |||
| Geboren | Rijsel, 28 augustus 1960 | |||
| Kieskring |  West-Vlaanderen
| |||
| Regio |  Vlaanderen
| |||
| Land | .svg){kind=small} België
| |||
| Functie | Politicus Journalist | |||
| Partij | SP / sp.a / Vooruit | |||
| Functies | ||||
| 1994-1999 | Europees Parlementslid[1] | |||
| 1995-heden | Gemeenteraadslid Kortrijk | |||
| 2000-2003 | Provincieraadslid West-Vlaanderen | |||
| 2001-2006 | Schepen Kortrijk | |||
| 2003-2007 | Volksvertegenwoordiger[2] | |||
| 2009-2014 | Vlaams Parlementslid[3] | |||
| 2013-heden | Schepen Kortrijk | |||
| 2013-heden | OCMW-voorzitter Kortrijk | |||
| ||||
Philippe De Coene (Rijsel, 28 augustus 1960) is een Belgisch politicus voor Vooruit en voormalig journalist.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
In 1980 studeerde hij af in de eerste kandidatuur politieke en sociale wetenschappen aan de RU Gent.
In 1981 startte hij als journalist bij de krant De Morgen. In 1988 werd hij copywriter bij verscheidene Brusselse reclamebureaus. Deze functie oefende hij uit tot 1994. Hij won diverse nationale prijzen, onder andere voor beste Nederlandstalig copywriting, met een campagne voor de integratie van migranten.
In die periode werd hij tevens actief in de toenmalige SP, vanaf 2001 sp.a genaamd, met name in de vernieuwingsgroep Domino. Voor deze vernieuwingsgroep schreef hij het Uur van de Cultuur, een manifest voor een ander cultuurbeleid in Vlaanderen.
In 1994 kreeg hij de eerste opvolgersplaats bij de Europese verkiezingen. Lijstduwer Louis Tobback werd verkozen maar stond zijn zetel af aan De Coene, die op dat moment de jongste Belg in het Europees Parlement werd. Hij keerde zich tegen de hoge onkostenvergoedingen en nodigde ook duizenden mensen uit naar Brussel en Straatsburg.
Op 13 juni 1999, bij de verkiezingen voor de Kamer van volksvertegenwoordigers, stond De Coene op de tweede plaats in de kieskring Kortrijk-Roeselare-Tielt. De campagne wordt overschaduwd door de dioxinecrisis en de SP kreeg overal in Vlaanderen klappen. In West-Vlaanderen behield ze haar vier zetels, maar de Kortrijkse zetel verhuisde door de apparentering naar Brugge. Ondanks een beduidende winst aan voorkeurstemmen raakte hij niet verkozen. Frank Vandenbroucke, die datzelfde jaar minister van Sociale Zaken en Pensioenen werd, stelde De Coene vervolgens aan als woordvoerder. Dit bleef hij in 2000, waarna De Coene van 2000 tot 2001 directeur communicatie van de SP was.
In 2001 werd De Coene de allereerste socialistische schepen van de stad Kortrijk, waar hij sinds 1995 gemeenteraadslid is. De SP won bij de gemeenteraadsverkiezingen 2 % en 1 zetel. Zetelend burgemeester Stefaan De Clerck behield, ondanks 3 zetels verlies, een nipte meerderheid. Toch nodigde hij de SP uit om deel te nemen aan het bestuur. De Coene werd de eerste niet-katholieke schepen in meer dan een eeuw. Hij bleef schepen tot in 2006 en was van 2000 tot 2003 tevens provincieraadslid van West-Vlaanderen.
Van 2003 tot 2007 zetelde hij in de Kamer van volksvertegenwoordigers. Bij de verkiezingen van 2007 werd hij echter niet herkozen. In 2007 kreeg hij het ereteken ridder in de Leopoldsorde.
Na de derde rechtstreekse Vlaamse verkiezingen van 13 juni 2004 kwam hij aan het einde van de legislatuur, op 7 januari 2009, voor de kieskring West-Vlaanderen in het Vlaams Parlement terecht als opvolger van Jacky Maes, die ontslag had genomen als Vlaams volksvertegenwoordiger. Bij de Vlaamse verkiezingen van 7 juni 2009 werd hij met 13.000 voorkeurstemmen rechtstreeks herverkozen in het Vlaams Parlement. Hij bleef Vlaams volksvertegenwoordiger tot mei 2014.
In 2012 trok hij bij de gemeenteraadsverkiezingen de sp.a-lijst in Kortrijk.[4] Zijn partij stapte opnieuw in de bestuursmeerderheid en De Coene werd aangeduid als schepen van sociale zaken, consumenten en ICT en als OCMW-voorzitter, waardoor hij ook voorzitter werd van de Raad van Bestuur van ziekenhuis AZ Groeninge.[5]
In mei 2014 besloot De Coene niet deel te nemen aan de verkiezingen om zich volledig te kunnen toeleggen op zijn schepenambt. Hiermee verliet hij de nationale politiek.[6] Na de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 werd hij in Kortrijk schepen van Sociale Vooruitgang en Armoedebestrijding.[7]
Bron
Verwijzingen
|