Pi de Bruijn

Pi de Bruijn
	Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonsinformatie
Nationaliteit	Nederlandse
Geboortedatum	28 augustus 1942
Geboorteplaats	Losser
Beroep	architect, planoloog
Werken
Praktijk	de Architekten Cie.
Belangrijke gebouwen	Beurstraverse
Belangrijke projecten	Uitbreiding van de Tweede Kamer
Prijzen	Orde van Oranje-Nassau
	RKD-profiel
Portaal	Civiele techniek en bouwkunde

Paulus Bernard de Bruijn, ook genoemd Pi de Bruijn, (Losser, 28 augustus 1942) is een Nederlands architect.

Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]

Pi de Bruijn voltooide in 1967 zijn studie Bouwkunde aan de Technische Universiteit Delft. Daarna was hij een tijd werkzaam voor de huisvestingsafdelingen van de gemeentes Southwark (Londen) en Amsterdam. Hij was in die jaren betrokken bij het ontwerp van de stadswijk Bijlmermeer.

Hij vestigde zich in 1978 als zelfstandig architect, samen met Arnold Numan Oyevaar en Frans van Gool.

In 1988 richtte hij met Frits van Dongen, Carel Weeber en Jan Dirk Peereboom Voller de Architekten Cie. op, waaraan hij sindsdien als partner verbonden is.^[1] Van 1993 tot 1998 was hij hoogleraar aan de TU Delft.

De Bruijns eerste gebouw, buurtcentrum Transvaal in een poortgebouw aan de Ben Viljoenstraat in Amsterdam, werd onderscheiden met de Merkelbachprijs. Internationaal brak hij door als architect van de nieuwbouw van de Tweede Kamer, waarna zijn ontwerp voor het Rijksdaggebouw te Berlijn deels gerealiseerd werd (een deel van het Jakob-Kaiser-Haus). Voor de Beurstraverse in Rotterdam ontving hij de Nederlandse Bouwprijs.

In de functie van supervisor en stadsontwerper was hij betrokken bij de ontwikkeling van het Amsterdam ArenAgebied en bij de Amsterdamse Zuidas. Ook gaf hij als supervisor leiding aan de wederopbouw van het vuurwerkrampgebied in Enschede.

Voor zijn werk werd Pi de Bruijn benoemd tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau.